Διασκορπισμένη Λογική

(Και έγραψα πριν κάποιο καιρό... σε σχέση με κάτι που συνέβηκε σε εμένα... )

Διασκορπισμένη Λογική

Μου λείπει λίγο η λογική του παιδιού... Σε κάποια πράγματα... Σε κάποια άλλα διατηρώ και προστατεύω την παιδικότητά μου... Μου λείπει η απολυτότητα της σκέψης... Ή μήπως η απλότητα; Το άσπρο και το μαύρο... Το καλό και το κακό... Ήταν ξεκούραστος ο κόσμος... μέσα από το πρίσμα του ξεκάθαρου... Τώρα υπάρχουν όλες αυτές οι πλευρές και όλες αυτές οι αποχρώσεις που τα κάνουν τα πράγματα πιο θολά.

Ο έρωτας να είναι έρωτας...
Η αγάπη να είναι αγάπη...
Η φιλία να είναι φιλία...
Το όνειρο να είναι όνειρο...
Και η πραγματικότητα πραγματικότητα...

Μου λείπει η σειρά, η τάξη, η συνέχεια, η σύνδεση... Σαν να αιωρούνται πια όλα διασκορπισμένα...

Σαν να αιωρούμαι εγώ... διασκορπισμένη...