Και το αγόρι... Και το κορίτσι...

Και το αγόρι είπε...

«Νιώθω πως δεν προχωράω, πως δεν πηγαίνω προς τα μπροστά, πως μένω σε ένα σημείο, πως τίποτα δεν κινείται, πως όλα μένουν ίδια, πως τίποτα για εμένα δεν αλλάζει... Νιώθω πως οι άλλοι προχωράνε, πηγαίνουν προς τα μπροστά, δεν μένουν σε ένα σημείο, κινούνται, δεν μένουν ίδιοι, όλα για εκείνους αλλάζουν. Και γνωρίζω πως δεν είναι ούτε σωστό ούτε δίκαιο να συγκρίνω... Με ξέρεις... Δεν έπεφτα ποτέ στην παγίδα της σύγκρισης επειδή γνώριζα πόσο επώδυνη και θανατηφόρα μπορεί να γίνει. Δεν σε βοηθάει να συνεχίσεις και δεν σε οδηγεί πουθενά. Αλλά τώρα, δεν είμαι σίγουρος τι συμβαίνει και γιατί συμβαίνει... και όλα λειτουργούν μέσα μου πιο συγκριτικά... όχι ανταγωνιστικά... αλλά ηττοπαθικά... Είμαι πια σε αυτήν την ηλικία... όχι μεγάλος... όχι μικρός... Οι άλλοι παντρεύονται και κάνουν παιδιά. Εγώ δεν έχω παντρευτεί και δεν έχω παιδιά. Και να φανταστεί κανείς πως δεν θα ήθελα να παντρευτώ ή να κάνω παιδιά. Οι άλλοι σπουδάζουν και παίρνουν πτυχίο. Εγώ δεν σπουδάζω και δεν θα πάρω πτυχίο. Και να φανταστεί κανείς πως δεν θα ήθελα να σπουδάζω, όχι έτσι όπως σπουδάζουν οι άλλοι, και να πάρω πτυχίο. Οι άλλοι αγοράζουν σπίτι... και εγώ θα είμαι στο δάνειο μια ζωή... Ένα σπίτι δικό μου θα το ήθελα... Οι άλλοι έχουν αυτοκίνητο... και εγώ δεν έχω... Δεν ξέρω τι σου λέω... Το νόημα είναι πως νιώθω πως είμαι... στάσιμος... και όχι μόνο στάσιμος αλλά και πως αρχίζω να πηγαίνω προς τα πίσω... Δεν είμαι ευχαριστημένος με την δουλειά μου... Δεν μου αρέσει αυτή η δουλειά... Δεν με εκφράζει... Με πιέζει... Με αγχώνει... Δεν με ενδιαφέρει... Έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για την ζωή... Νιώθω σαν το μυαλό μου να έχει ανάγκη για κάτι πιο δημιουργικό... Και ο έρωτας... Σε κάνουν να χάνεις το ενδιαφέρον σου και για τον έρωτα, σιγά σιγά... πόσο θλιβερό είναι αυτό; Να κάνουν τους ανθρώπους να χάνουν το ενδιαφέρον τους για τον έρωτα; Ο λόγος που σου μιλάω είναι γιατί γνωρίζω... εσύ πόσο ικανή είσαι όχι μόνο να καταλάβεις μα και να αισθανθείς. Εσύ με γνωρίζεις σχεδόν πιο καλά και από εμένα... Δεν έχω ιδέα τι μου συμβαίνει... αλλά κάτι πρέπει να αλλάξει... Έχω ανάγκη από μια αλλαγή, καταλαβαίνεις; Φυσικά και καταλαβαίνεις... Μόνο μια αλλαγή θα με σώσει... Θα με ταρακουνήσει... Θα με αλλάξει... Αλλά εγώ δεν είμαι όπως οι άλλοι... Δεν μπορώ να κάνω μια αλλαγή του τύπου «εθελοτυφλώ»... ίσα για να πείσω και καλά τον εαυτό μου ότι και καλά κάνω αλλαγή... Δεν θέλω ψευδαισθητική αλλαγή... Δεν θέλω να μεθύσω και να κάνω έρωτα... Θέλω να μεθύσω από έρωτα... Έχει μεγάλη διαφορά... Οι γυναίκες βάφουν, κόβουν τα μαλλιά τους... Ψευδαισθητικές αλλαγές... Οι άντρες... Θα είχα να σου πω ένα σωρό για τις ψευδαισθητικές αλλαγές τους... αλλά δεν θα τελείωνα μέχρι αύριο να μιλάω... Θέλω μια ουσιαστική αλλαγή. Δεν με πείθουν οι αλλαγές που δεν είναι αλλαγές... Δεν μπορώ να κοροϊδέψω ούτε τον εαυτό μου... Ίσως για αυτό να νιώθω τόσο στο ίδιο σημείο... Και δεν μπορώ να βρω τι πρέπει να γίνει... Οι άντρες υποτίθεται πως βρίσκουν λύσεις... Ξέρεις είναι πιο πρακτικοί... Εγώ σαν να κουράστηκα να ψάχνω λύσεις... Έβρισκα λύσεις σε όλη μου την ζωή... Δεν θέλω άλλες τέτοιου τύπου λύσεις σε δήθεν προβλήματα... Θέλω να κάνω κάτι που μου αρέσει... Θέλω να έχω κάτι που μου αρέσει... Θέλω να είμαι κάτι που αρέσει... Θέλω να γίνω κάτι που μου αρέσει... Και σε κάνουν να νομίζεις πως αυτό είναι πολυτέλεια... Το ότι θες παραπάνω... Το ότι ζητάς αξιοπρέπεια... Αλλά είμαι σε μια ηλικία... που δεν αντέχεται η μη αξιοπρέπεια... Ίσως όταν είσαι μικρός είσαι πιο ευαίσθητος στο να αφεθείς να ανεχτείς πράγματα... αν δηλαδή δεν γίνεις ένα μικρός επαναστάτης... αν θελήσεις να ταιριάξεις... Τώρα δεν αντέχεται... Δεν θέλω να φύγω από εδώ... Δεν θέλω να πάω στο εξωτερικό... Άλλοι φεύγουν... Κι αυτοί προχωράνε... Στραβά κουτσά, προχωράνε... Να’ τη πάλι η σύγκριση... Δεν ξέρω πώς να μείνω εδώ... και να ζήσω μια ζωή που να έχει τα λίγα που ζητάω... Γιατί δεν είναι πολλά... Λίγα... αλλά σαν να μοιάζουν αδύνατο να τα αποχτήσεις... Έχω ανάγκη από μια αλλαγή...»

Και το κορίτσι δεν είπε τίποτα. Στην αρχή. Απλά πλησίασε το πρόσωπό της στο δικό του και τον φίλησε. Έπειτα πήρε ξανά μια μικρή απόσταση και είπε σιγά...

«Ορίστε. Αυτή είναι μια αλλαγή. Μπορώ να γίνω η αλλαγή σου. Σου δίνω την δυνατότητα να έχεις μια αλλαγή στο τώρα. Αυτήν. Γνωρίζεις πολύ καλά πως δεν θα προσπαθήσω να σε αλλάξω. Αλλά μπορώ να γίνω η αλλαγή που θες. Οι συγκρίσεις είναι παγίδες. Εγώ πάντα σου το λέω. Θα ζήσεις μια δυστυχισμένη ζωή αν συγκρίνεις άδικα τον εαυτό σου έτσι με τους άλλους... Και ξέρω πως εσύ σπάνια πέφτεις θύμα των ύπουλων συγκρίσεων του μυαλού. Που σημαίνει ότι για να νιώθεις έτσι τώρα... έχεις βρεθεί απλά σε ένα αδύναμο μη ικανοποιητικό σημείο της ζωής σου... Συμβαίνουν αυτά... Συμβαίνουν κι άλλα... Αλλά μιας και μιλήσαμε για σύγκριση... Αυτοί οι γάμοι των φίλων σου είναι αληθινά προχωρήματα; Και οι σπουδές και τα πτυχία; Ξέρεις τις απόψεις μου... Το προχώρημα και το μη προχώρημα δεν φαίνεται από αυτά... Σίγουρα ένας γάμος μπορεί να είναι προχώρημα αλλά μπορεί και να μην είναι. Είναι οι άνθρωποι που κάνουν τις λέξεις να είναι ή να μην είναι κάτι. Συγκρίνεσαι με κάτι που το φτιάχνεις στο μυαλό σου διαφορετικά από ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Βέβαια, ακόμα και οι πιο ευτυχισμένοι γάμοι να ήταν πάλι δεν θα είχε σημασία... Είναι οι ζωές των άλλων όχι η δική σου... Αυτό που σου συμβαίνει είναι πως θέλεις μια ζωή που να σε ικανοποιεί... μια ζωή που να σε ευχαριστεί... μια ζωή που να την νιώθεις δική σου... Δεν μπορείς να κρυφτείς... Δεν θέλεις να φύγεις... Είσαι γεμάτος συγκρούσεις γιατί δεν σε αφήνουν να υπάρξεις... Είσαι γεμάτος συγκρίσεις γιατί δεν σε αφήνουν να αναπνεύσεις... Συγκρούσεις συγκρίσεων... Συγκρίσεις συγκρούσεων... Αλλά δεν είναι των άλλων οι ζωές που θέλεις... Αν σου έδινα την δυνατότητα να ζήσεις τις ζωές των άλλων, δεν θα τις ήθελες... Από απόσταση όλα φαίνονται αλλιώς και διαφορετικά... Η άποψή μου είναι... να αφήσεις τους άλλους να ζήσουν την ζωή τους... και να ζήσεις την ζωή σου... Το τι είναι προχώρημα είναι σχετικό... Το τι είναι εξέλιξη είναι σχετικό... Εγώ σε είδα να προχωράς και να εξελίσσεσαι... κι ας μην μπορείς να το δεις και να το νιώσεις τώρα εσύ... Έχεις ανάγκη από μια αλλαγή. Ορίστε. Έγινα η αλλαγή σου. Δεν είμαι μια αλλαγή για πάντα. Είμαι μια αλλαγή για τώρα. Δεν είμαι μια ψευδαισθητική αλλαγή αν δεν με κάνεις να είμαι μια ψευδαισθητική αλλαγή. Μπορώ να είμαι μια αληθινή αλλαγή που συμβαίνει στην αληθινή ζωή σου.»

Και έγινε η αληθινή αλλαγή του. Και έγινε η αληθινή αλλαγή της.

Και έτσι κατόρθωσαν να συνεχίσουν να βλέπουν τον κόσμο... αληθινά...

Για πόσο; Για όσο...