Αυτό που με προβληματίζει

(Και έγραψα πριν κάποιο καιρό... σε σχέση με κάτι που συνέβηκε στον κόσμο... )

Αυτό που με προβληματίζει

Δεν με πειράζει... Αν ο ένας ένιωσε την ανάγκη να κάνει κάτι και ο άλλος δεν την ένιωσε... Λες και πρέπει να εκφράζουμε την θλίψη όλοι με τον ίδιο τρόπο... λες και ο τρόπος που βιώνουμε το σκοτάδι πρέπει να είναι ακριβώς ο ίδιος... Λες και υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος για να εκφράσει τον πόνο του κάποιος... Λες και αυτό είναι το νόημα... Λες και εκεί κρύβεται ή φανερώνεται η ουσία και η αλήθεια... Αυτό που με προβληματίζει... Αυτό που μου φαίνεται περίεργο... είναι αυτό... το ότι αρχίζουν να «τρώγονται» οι άνθρωποι για τα μικρά ακόμα κι όταν συμβαίνουν τα μεγάλα... Δεν το καταλαβαίνω... Πώς γίνεται να γράφεται πως αυτό είναι υποκρισία ή πως το άλλο είναι αδιαφορία όταν δεν μπορεί να είναι κανείς ούτε στο μυαλό ούτε στο σώμα ούτε στην σκέψη ούτε στην ζωή του άλλου... Παρακολούθησα τους ανθρώπους... Διάβασα όσα γράφτηκαν από ανθρώπους για ανθρώπους... και υπήρχαν αρκετά σημεία έκφρασης και επικοινωνίας που μου φάνηκαν μη ανθρώπινα. Πολλές φορές έχω ανάγκη από την σιωπή. Ας εκφραστεί ο καθένας όπως νιώθει και αισθάνεται αλλά χωρίς αυτές τις γελοίες συγκρίσεις και τις χωρίς λόγο κατηγοριοποιήσεις...