Κύβος

Καμιά φορά νιώθω σαν ένας κύβος. Συνήθως, νιώθω σαν ένας κύκλος... Είναι, όμως, και κάποιες στιγμές που νιώθω σαν ένας κύβος. Αλλά όχι σαν ένας οποιοσδήποτε κύβος. Σαν ένας συγκεκριμένος κύβος. Νιώθω σαν ένας κύβος του Ρούμπικ... Ξέρεις... ο κύβος του Ρούμπικ είναι ένα τριδιάστατο μηχανικό παζλ. Και εγώ νιώθω τριδιάστατη, νιώθω μηχανική, και σίγουρα νιώθω να είμαι παζλ. Τριδιάστατη... γιατί έχω τρεις διαστάσεις... Μηχανική... γιατί πολλές φορές για να τα βγάλω πέρα πρέπει να λειτουργήσω μηχανικά... Παζλ... γιατί αποτελούμαι από πολλά διαφορετικά μικρά κομμάτια... τα οποία όταν είναι ανακατεμένα φαίνεται σαν να μην ταιριάζουν... αλλά αν τα βάλεις με τον σωστό τρόπο και στην σωστή σειρά... όχι μόνο ολοκληρώνεται η εικόνα μου... αλλά είναι και ωραία... και το βασικότερο... βγάζει και νόημα... Αυτό που μοιάζει χαοτικό, δεν είναι, αρκεί να το κοιτάξεις από διαφορετική οπτική γωνία ή να το χειριστείς διαφορετικά... Νιώθω, λοιπόν, σαν ένας κύβος του Ρούμπικ... Έχω πολλά χρώματα... Μπλε και κίτρινο και πράσινο και πορτοκαλί και άσπρο... και κόκκινο... Φυσικά, πάντα έχω κόκκινο... Αυτά είναι τα παραδοσιακά χρώματα του κύβου... εγώ πολλές φορές μπορώ να έχω κι άλλα... αντί για κάποια από τα παραπάνω... Μπορώ να γίνω και μη παραδοσιακός κύβος του Ρούμπικ από την άποψη των χρωμάτων... Μπορείς σε εμένα να βρεις και σιελ, ροζ, μωβ... σομόν ή φούξια... Μπορείς να βρεις και μαύρο... Φυσικά, πάντα έχω και μαύρο... Σε κάθε περίπτωση έχω πολλά χρώματα... Μπορείς να με ανακατέψεις και να είναι όλα τα χρώματα μαζί... ή να με «φτιάξεις» και η κάθε πλευρά μου να έχει το χρώμα της... Μπορώ να με ανακατέψω ή να με οργανώσω... Και πρέπει να σου πω... πως δεν είμαι σίγουρη... πως είμαι πιο «εγώ»... όταν είμαι τακτοποιημένη και όχι όταν δεν είμαι... Θα ήθελα να είμαι πάντα τακτοποιημένη... αλλά δεν μπορώ να πω πως αυτό είναι και τόσο εύκολο να συμβεί με εμένα... Τις περισσότερες φορές είμαι μη φτιαγμένος και όχι φτιαγμένος κύβος του Ρούμπικ. Υπάρχουν λύσεις... για να είσαι πάντα τακτοποιημένος... Για τον συγκεκριμένο κύβο... υπάρχουν μαθηματικές πρακτικές συγκεκριμένες λύσεις... αλλά δεν τα πήγαινα καλά ποτέ ούτε με τα μαθηματικά ούτε με τις πρακτικές λύσεις... Είμαι ικανή να σκεφτώ τις πιο απίθανες λύσεις... και ούτε μία από αυτές να μην είναι πρακτική... να μην είναι μαθηματική... να μην έχει λογική... Έχει, φυσικά, την δική μου λογική... αλλά δεν είναι λογική που ταιριάζει στα προβλήματα της ζωής... Έτσι παραμένω ανακατεμένη... Βέβαια, ακόμα και ανακατεμένη είμαι εγώ και νιώθω εγώ... όπως και ο κύβος του Ρούμπικ ανακατεμένος συνεχίζει να είναι ο κύβος του Ρούμπικ... Δεν αλλάζει το σχήμα του ή το χρώμα του... αλλάζει το πού πάει τι... αλλά το τι παραμένει το ίδιο... Το άσπρο άσπρο... Το κόκκινο κόκκινο... Το μαύρο μαύρο... Τώρα που το σκέφτομαι... ακόμα και ο παραδοσιακός κύβος του Ρούμπικ έχει μαύρο... όχι στα τετραγωνάκια που τον αποτελούν και φτιάχνουν τις εξωτερικές πλευρές του κύβου... Μα στο πλαίσιο γύρω γύρω και στην πίσω μεριά των κομματιών... Αρκετές φορές όλες οι συνδέσεις είναι μαύρες... Δεν ξέρω γιατί το έγραψα αυτό... Δεν ήταν σε σειρά σε σχέση με τα προηγούμενα... αυτό είναι μια απόδειξη πως στο συγκεκριμένο σημείο της ζωής μου είμαι ανακατεμένος και όχι μη ανακατεμένος κύβος του Ρούμπικ... Βέβαια, σκέφτομαι ότι ο φτιαγμένος κύβος του Ρούμπικ είναι στα ράφια και στις βιβλιοθήκες... ο άφτιαχτος... είναι στα χέρια των άνθρωπων... αλλάζει... παίζει... μεταμορφώνεται... κάνει διαδρομές... ενώ ο φτιαγμένος... μένει στάσιμος... με τις όμορφες πλευρές του... συμπληρωμένες... και ταιριαστές... Δεν νομίζω να θέλω να επιλέξω το ένα ή το άλλο... Μερικές φορές αφήνομαι να είμαι φτιαγμένη και μερικές φορές αφήνομαι να είμαι άφτιαχτη... Μερικές φορές, φαίνομαι ισορροπημένη και μερικές ανακατεμένη... Το υλικό από το οποίο όμως είμαι φτιαγμένη δεν αλλάζει... Εγώ είμαι εγώ... όπως και ο κύβος είναι κύβος και δεν θα γίνει σφαίρα...