1/4/18

Άγνωστη Ελπίδα



«Θα ταξιδέψω στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα»...

Έτσι λέμε... Έτσι λένε...

Τι γίνεται, όμως, με εκείνους τους ανθρώπους που δεν έχουν ελπίδα; Πώς θα επιβιώσουν στο άγνωστο; Χωρίς βάρκα; Με βάρκα αλλά με τρύπες στην βάρκα τους από όπου απότομα μπαίνουν νερά; Τι γίνεται με εκείνους τους ανθρώπους που για τον όποιο λόγο, για λίγο ή για πολύ, έχασαν την ελπίδα τους; Κι εκείνοι ταξιδεύουν... αλλά για πού και με τι; Είναι μόνοι τους στα κύματα; Χωρίς σανίδα σωτηρίας; Ποιος είναι ο προορισμός τους; Προς τα πού να κατευθυνθούν; Τι να κάνουν; Πώς θα μείνουν στην επιφάνεια χωρίς την ελπίδα τους; Πώς θα επιβιώσουν στις τρικυμίες; Πώς δεν θα αφεθούν απλά στο να βυθιστούν; Από πού να κρατηθούν; Αφού δεν έχουν κάτι να κρατηθούν έξω από τον εαυτό τους κι αφού δεν είναι δυνατόν να κρατηθούν από τον ίδιο τον εαυτό τους; Τι γίνεται με εκείνους που αγχώνονται γιατί δεν έχουν καμία ελπίδα για την ζωή; Δεν ελπίζουν σε τίποτα και σε κανέναν... Δεν είναι και λίγοι... Και αισθάνονται άσχημα... Γεμάτοι ενοχές... «Γιατί δεν αισθάνομαι καλά;», «Γιατί δεν έχω πια καμία ελπίδα στην ζωή μου;», «Πού πήγαν τα όνειρά μου;», «Πού πήγε αυτό που ήθελα να γίνω κι αυτό που ήθελα να είμαι;», «Πότε έφτασα στο σημείο που βρίσκομαι;», «Γιατί δεν είδα τα σημάδια που μου έλεγαν πως δεν είμαι καλά;»... κι άλλες τέτοιες ερωτήσεις... Γιατί το ένα... Γιατί το άλλο... Γιατί να είμαι έτσι... Γιατί να νιώθω αλλιώς...

Επειδή έχω υπάρξει άνθρωπος χωρίς ελπίδα (έχω υπάρξει, όμως, ευτυχώς, και άνθρωπος με ελπίδα) θέλω να μοιραστώ το εξής:

Δεν πειράζει αν την βάρκα σου δεν την λένε «ελπίδα»... οφείλεις να την ονομάσεις αλλιώς...

Αλλά πριν να πάμε στην ονομασία της βάρκας, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Δεν είναι εύκολο να επιβιώσεις σε θάλασσες χωρίς βάρκα. Πρώτα από όλα, πρέπει να έχεις μια βάρκα, για να μην είσαι μόνος σου, με το σώμα σου μέσα στο νερό... Αυτήν την βάρκα ή πρέπει να την βρεις μόνος σου ή πρέπει να βρεις κάποιον άλλον να σε βοηθήσει να την βρεις... Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σε βοηθήσουν σε περίπτωση που εσύ για κάποιο λόγο έχεις χαθεί στις θάλασσες και δεν μπορείς να βρεις καμία βάρκα στον ορίζοντά σου... Πρώτα από όλα, λοιπόν... οφείλεις να βρεις μια βάρκα... μετά θα μπεις μέσα σε αυτήν την βάρκα... και μετά... θα πεις στον εαυτό σου πως δεν πειράζει καθόλου που την δική σου βάρκα δεν την λένε ελπίδα... Δεν πειράζει αν έφτασες για κάποιο λόγο σε κάποιο σημείο χωρίς ελπίδα... Συμβαίνει σε όλους μας ή σχεδόν σε όλους μας... Μπορείς να ονομάσεις διαφορετικά την βάρκα σου...

Εγώ βρήκα το μυστικό... Ονόμασα την βάρκα μου «άγνωστο» κι η φράση μου άλλαξε... «Θα ταξιδέψω στην ελπίδα με βάρκα το άγνωστο». Υπάρχει περίπτωση μέσα από το άγνωστο να οδηγηθείς στην ελπίδα... Αποδέχομαι, λοιπόν, πως ζω στο άγνωστο. Υποχρεωτικά ζω στο άγνωστο. Δεν έχω ιδέα τι θα συμβεί, αύριο, σε πέντε λεπτά από τώρα, σε ένα χρόνο... Δεν ξέρω τι με περιμένει... Αντί να αγχώνομαι με το άγνωστο... όχι μόνο το αποδέχομαι μα το κάνω και βάρκα... Είναι η βάρκα μου... στα κύματα της ζωής... κι αυτό με οδηγεί στην ελπίδα όταν την χάνω... Μπορεί η ελπίδα να βρεθεί ή να φτιαχτεί στην πορεία... Γιατί υπάρχουν και οι άνθρωποι που συνεχίζουν χωρίς ελπίδα... και δεν πειράζει... μπορεί αργότερα να γίνουν άνθρωποι με ελπίδα... Έτσι είναι αυτά... Αλλάζουμε στάδια και ρόλους... και είμαστε ακόμα εμείς... Όταν είμαι χωρίς ελπίδα δεν πανικοβάλλομαι... απλά συνεχίζω... Όταν είμαι με ελπίδα δεν πανηγυρίζω... απλά συνεχίζω... Κι η βάρκα μου είναι πάντα το άγνωστο γιατί πολύ απλά τίποτα δεν είναι απόλυτα γνωστό... Η βάρκα του αγνώστου με έχει σώσει... Το άγνωστο με έχει σώσει... όχι η ελπίδα... Η ελπίδα βρίσκεται και χάνεται... ξανά και ξανά... Το άγνωστο είναι εκεί... παντού και πάντα... Το αποδέχεσαι... Ζεις μέσα σε αυτό... Ζεις με αυτό... Κολυμπάς σε αυτό... Υπάρχεις σε αυτό... Το κάνεις βάρκα... και αντί για εχθρό το κάνεις φίλο... Αυτό που σε πνίγει, τώρα πια σε σώζει... Αυτό που σε τραβούσε στο βυθό, τώρα πια σε κρατάει στην επιφάνεια...

Δεν έχει σημασία τι λέμε, δεν έχει σημασία τι λένε...

Εμένα η φράση μου άλλαξε... κι έτσι σταμάτησα να έχω ενοχές όταν δεν έχω ελπίδα...

Είπα στον εαυτό μου...

Εγώ θα ταξιδέψω στην ελπίδα με βάρκα το άγνωστο...

Γιατί...

Σε αυτούς που ελπίδα είναι άγνωστη το άγνωστο μπορεί να γίνει ελπίδα...