Περίεργη μέρα.
Πονεμένη.
Κάτι συνέβηκε.
Που δεν μπορώ και δεν θέλω να το γράψω εδώ.
Ένα γεγονός.
Γνωρίζω
πως θα είναι δύσκολες οι επόμενες ημέρες.
Πονεμένες.
Πρέπει να ανταπεξέλθω
σε συναισθήματα που δεν αντέχονται
και σε σκέψεις που δεν είναι εύκολο να τις χειριστεί κανείς.
Και ξέρω πως θα χρειαστεί αρκετός καιρός για να επανέλθω...
Φοβάμαι πως είναι τόσος ο πόνος αυτός που έχω περάσει... συνολικά στην ζωή μου... και αντί να γίνομαι πιο δυνατή... γίνομαι πιο αδύναμη...
Αυτό είναι ένα Αντίο
Πονεμένο.
Και πρέπει να βρω τρόπο να ζήσω με αυτό.
Αυτή είναι μια Απώλεια
Και πρέπει να βρω τρόπο να συνεχίσω με αυτήν.
Κανείς δεν ξέρει το Αύριο τι θα φέρει
Ούτε το Αύριο το ίδιο.
Μα υπάρχει αυτή η ελπίδα (για το Αύριο)
η Πονεμένη
που σε κάνει να πιστεύεις
πως υπάρχει κάπου, κάπως, κάποτε
ένα Αύριο
που ίσως
να μην είναι Πονεμένο
να μην γίνει Πονεμένο
και στην πονεμένη μας ζωή
με τις τόσες πονεμένες μας στιγμές
με τα τόσα πονεμένα μας σήμερα
αυτό μας κρατάει όρθιους
το ότι υπάρχει ένα μη πονεμένο Αύριο...
Μαγεμένο... Αύριο...
Το λένε...
Όχι πονεμένο.
Μαγεμένο.
Περίεργο Αύριο.
Όχι πονεμένο.
Μαγεμένο.
No comments:
Post a Comment