Το μυστικό της αγάπης

Λένε πως η αγάπη είναι η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις... Όμως κανείς δεν φαίνεται να ρώτησε την ίδια την αγάπη τι πιστεύει για αυτό για να δούμε ποια θα ήταν η απάντησή της...

Γιατί δεν νομίζω πως αν ρωτούσαμε την αγάπη
«Εσύ είσαι η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις;»
Εκείνη θα απαντούσε
«Ναι. Είμαι η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις.».

Μπορεί να απαντούσε
«Όχι. Δεν είμαι η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις.».

Ή μπορεί και να απαντούσε διπλωματικά
«Μπορεί να είμαι, μπορεί και να μην είμαι, η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις.».

Ή να απαντούσε με μια αναρώτηση
«Μήπως είμαι η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις;».

Ή να απαντούσε με μια ερώτηση
«Ποιος σας είπε πως είμαι η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις;»,
«Γιατί πιστεύετε ότι είμαι η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις;»
«Πώς είναι δυνατόν να είμαι η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις;».

Α, ναι... Πολλά μπορεί να έλεγε η αγάπη και ποτέ δεν θα τα μάθουμε... γιατί η αγάπη, πολλές φορές, παίρνει την μορφή που της δίνουμε... Αν θέλουμε να την κάνουμε έτσι, την κάνουμε έτσι... Κι αν θέλουμε να την κάνουμε αλλιώς, την κάνουμε αλλιώς... Η αγάπη, βέβαια, είναι η αγάπη ανεξάρτητα από εμάς... Το θέμα είναι αυτή η αγάπη που είναι η αγάπη ανεξάρτητα από εμάς είναι η ίδια αγάπη που δίνει απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις; Ή η αγάπη που δίνει απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις είναι μια αγάπη μη αγάπη; Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να σας ανακαλύψω το μυστικό μου... για την ακρίβεια, το μυστικό της... Το μυστικό της αγάπης, όχι το δικό μου... Αλλά, ίσως, να μην πειράζει να το εκμυστηρευτώ... Την συνάντησα κάποτε την αγάπη... Την ίδια την αγάπη... Όχι την αγάπη που έφτιαξα στο μυαλό μου... Όχι την αγάπη που έζησα στο σώμα μου... Όχι την αγάπη την εξαρτημένη... Όχι την αγάπη την ονειρεμένη... Μιλάω για εκείνη την αγάπη που ήταν η αγάπη... όχι η αγάπη που πήρε την μορφή που της έδωσα εγώ... Και όταν την συνάντησα πρόλαβα να την ρωτήσω κοιτάζοντάς την στα μάτια... «Πες μου, τώρα που σε έχω εδώ, είσαι η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις;». Και εκείνη έγνευσε το κεφάλι αρνητικά... Θα ήθελε να έχει τις λύσεις σε όλα τα προβλήματα, θα ήθελε να είναι η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις, θα ήθελε να βρίσκεται στην θέση που την τοποθετούμε... αλλά... δεν είναι... ούτε αυτή που θέλουμε... ούτε εκεί που την τοποθετούμε... Η αγάπη είναι απλά η αγάπη... Δεν μπορεί απαραίτητα να διώξει τον φόβο... Δεν μπορεί απαραίτητα να διορθώσει τις ζημιές... Δεν μπορεί να μαζέψει τα σπασμένα, δεν μπορεί να ενώσει τα χωρισμένα... Μπορεί να υπάρχει... αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να τα κάνει όλα σωστά και όλα καλά... Είναι τόσο πολύπλοκοι οι άνθρωποι για να μπορεί η απλή αγάπη να τους «γιατρέψει» όσο και όπως θα ήθελε... Και ήμουν πολύ μικρή τότε... αλλά αμέσως κατάλαβα... πόσο η αγάπη είναι σαν κι εμένα... ευάλωτη... εύθραυστη... ανθρώπινη... και πόσο δεν θα μπορέσει να αγκαλιάσει όλες τις ζημιές που μου έχουν γίνει... «Συγνώμη» μου είπε η αγάπη... «Επειδή δεν θα είμαι αρκετή για όσα σου συνέβησαν.» Μα δεν υπήρχε τίποτα να της συγχωρέσω. Κανένας άνθρωπος, καμία σχέση... δεν θα μπορούσαν να είναι αρκετά... Η αγάπη θα μπορούσε να βοηθήσει... Μα όχι να γιατρέψει... Εγώ θα έπρεπε να δημιουργήσω την υγεία της ζωής μου... Δεν υπάρχει απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις... Υπάρχω εγώ... που θέτω τις ερωτήσεις... κι εγώ που προσπαθώ να βρω τις απαντήσεις... κι αν υπάρχει και η αγάπη στην ζωή μου... μου είναι πιο εύκολος ο δρόμος... κάπως πιο εύκολος...