12/30/15

Είμαι Εδώ



Ένας άνθρωπος που αγαπώ,
μια αγαπητή Φίλη,
που έχω καιρό να την δω και να την ακούσω,
όταν ανταλλάζαμε μηνύματα-γράμματα από μακρυά,
στο τέλος, τις περισσότερες φορές, σχεδόν πάντα, αν όχι πάντα, μου έγραφε...

"Είμαι Εδώ"

Δεν έχει ιδεά πόσο με άγγιζε αυτό το "Είμαι Εδώ" της, πόσο με συγκινούσε...
Δεν έχω ιδέα πόσες φορές έκλαψα με αυτό... Νομίζω αμέτρητες ή, ίσως, μετρημένες... όσες (ακριβώς ή περίπου) φορές μου το έγραψε...

Ό,τι κι αν ήταν το περιεχόμενο των μηνυμάτων μας...
Όποια κι αν ήταν η αίσθησή τους...
Δεν είχε σημασία...
Το "Είμαι Εδώ" της ερχόταν σαν μια λύτρωση απέναντι στην όποια θλίψη ή χαρά, στην όποια ανησυχία ή αναζήτηση...

Δύο λέξεις
ήταν αρκετές.

Όχι μόνο για να την νιώσω κοντά μου, όχι μόνο για να την νιώσω δίπλα μου, μα και για να αισθανθώ κάτι ακόμα πιο βαθύ και ουσιαστικό... Μέσα σε αυτό το "Είμαι Εδώ" ένιωθα σαν να ενώνεται όλος ο κόσμος, σαν να ενώνονται όλοι οι άνθρωποι, σαν να ενώνεται το σύμπαν όλο...

Αυτή η Φίλη ήταν (και συνεχίζει να είναι) μια μικρή (και μεγάλη) Φιλόσοφος. Με έκανε να νιώθω πως με αποδέχεται όπως είμαι και αυτό είναι από τα πιο σημαντικά δώρα που μπορεί να σου προσφέρει κάποιος... Επίσης, αγωνιζόταν (και συνεχίζει να αγωνίζεται) με έναν δικό της μοναδικό τρόπο για τον δικό της μοναδικό δρόμο... Ταλαιπωριόταν μέσα σε αυτήν την αναζήτηση όπως, εξάλλου, συνηθίζεται να συμβαίνει με τους διαφορετικούς ανθρώπους με τις ιδιαίτερες ευαισθησίες...

Όταν συναντιόμαστε είναι πάντα σαν να μην πέρασε ούτε μία μέρα, ούτε μία στιγμή, από την τελευταία φορά που την είδα...

Εμείς μπορούμε να έχουμε αλλάξει...
Οι ζωές μας μπορούν να έχουν αλλάξει...
Μα όταν βρισκόμαστε νιώθω την ίδια πάντα αγάπη και τον ίδιο πάντα θαυμασμό...
Νιώθω την ίδια ζεστασιά και την ίδια οικειότητα...
Και η κατανόηση είναι πάντα εκεί... Υπαρκτή και Ζωντανή μεταξύ μας...

Το "Είμαι Εδώ" της ισχύει σε όλα τα επίπεδα...
σε όλες του τις μορφές με όλες του τις πλευρές του...
και από κοντά και από μακρυά
γραπτά ή προφορικά
λεκτικά ή σωματικά
πρακτικά ή πνευματικά
Ακόμα κι όταν δεν έχουμε επαφή
όταν χανόμαστε μέσα στον χωροχρόνο
το "Είμαι Εδώ" της, χωρίς εκείνη να το γνωρίζει, με ακολουθεί.

Το αισθάνομαι και το μοιράζομαι κι εγώ με την σειρά μου...

"Είμαι Εδώ" νιώθω την ανάγκη να πω σε όσους έχουν την ανάγκη να το ακούσουν.

"Είμαι Εδώ"

Και τίποτα παραπάνω δεν νιώθω να χρειάζεται να προσθέσω.

"Είμαι" και "Εδώ"

Αυτό είναι αρκετό.

Τι άλλο να ζητήσει κανείς πέρα από το βάρος και το βάθος των δύο αυτών τόσο απλών μα και τόσο σύνθετων λέξεων;

Για Εσένα...

Είμαι Εδώ.


12/29/15

Το παράδοξο του χωρισμού



Το παράδοξο με τον χωρισμό

Ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο μοιράζεσαι το ίδιο συναίσθημα της απώλειας είναι αυτός με τον οποίο χώρισες και με τον οποίο δεν μπορείς να το μοιραστείς.