6/16/10

Τα πράγματα είναι απλά.



Τα πράγματα είναι απλά, οι άνθρωποι τα κάνουν μπερδεμένα,
Έχουν την τάση να ανακατεύουν τα μη ανακατεμένα,
θέλουν να δημιουργούν σασπένς και ακραίες καταστάσεις,
και χτίζουν έρωτες κι αγάπες πάνω σε τέτοιες βάσεις.
Για αυτό οι σχέσεις έγιναν μια ασυναρτησία.
Για αυτό και γύρω επικρατεί μια γενική υστερία,
Για αυτό το φλερτ κατάντησε να είναι ξεφτιλισμένο,
και ψάχνεις στα βιβλία σου να δεις τι είναι γραμμένο.
Λες και από εκεί μπορείς να μάθεις τους ανθρώπους,
Πετυχημένες συνταγές, συγκεκριμένους τρόπους.
Λες και μπορείς να αντιληφθείς την επικοινωνία,
Μέσα από το ίντερνετ, το τσατ και την τεχνολογία.
Μέσα από χάρτινα φιλιά δεν φτιάχνονται οι σχέσεις,
Με πλαστικά αγγίγματα, γύψινες υποσχέσεις,
Αυτό είναι το καλύτερο που έχεις και θες να δώσεις;
Τι περιμένεις αύριο άραγε να βιώσεις;
Και κάθονται όλοι οι άνθρωποι σε μια γωνιά θρηνούν,
Αντί να βγουν στους δρόμους και απλά να ερωτευθούν.
Αφήστε τις πολύπλοκες άσκοπες θεωρίες,
Αφήστε το πολύ μπλα μπλα, τις αμπελοφιλοσοφίες,
Κοιτάξτε απλά τον άνθρωπο που έχετε απέναντί σας,
Μπορεί να είναι αυτός το επόμενο φιλί σας.
Γιατί ο έρωτας δεν είναι για να βρίσκεται μόνο στην φαντάσια,
Γιατί ο έρωτας δεν είναι για να υπάρχει μόνο στα βιβλία.
Γιατί ο έρωτας δεν είναι ζωντανός όσο τον αγνοούμε,
Γιατί ο έρωτας υπάρχει γύρω μας παντού για να τον ζούμε!
Αφήστε τους πολλούς διαλόγους, τις ατελείωτες αναλύσεις,
Είναι «ύβρις» να πιστεύετε πως όλα έχουν λύσεις.
Λες και ο έρωτας είναι ένα πρόβλημα που αν το εξετάσεις,
Θα καταφέρεις μόνο να νικάς αλλά ποτέ να χάσεις.
Μα ακόμα δεν κατάλαβες; Δεν έχουν εξηγήσεις,
Οι γυναικείες συμπεριφορές, οι αντρικές κινήσεις.
Από τις εμπειρίες σου τολμάς να ερμηνεύσεις;
Και μάτταιο και άδικο να κάνεις γενικεύσεις.
Εσύ δεν διαφοροποιείς την συμπερίφορά σου;
Δεν θεωρείς πως έχει αξία η διαφορετικότητά σου;
Γιατί, λοιπόν, τους υπόλοιπους σαν όμοιους τους ορίζεις,
Σαν ρομποτάκια όλους τους άλλους τους αντιμετωπίζεις;
Κάθε γυναίκα, κάθε άντρας, είναι ξεχωριστός.
Για αυτό καθένας είναι,ένας, μοναδικός.
Αντί, λοιπόν, να κάθεσαι στα όμορφα τα αυγά σου,
Αντί, λοιπόν, να αγχώνεσαι, να τρέμεις την σκιά σου,
Αντί να είσαι ένας δειλός που εθελοτυφλεί,
Πήγαινε έξω, ζήσε, αυτά που θες εσύ.
Και άσε τις μιζέριες και άσε τις φοβίες,
Και άσε τις μικρότητες και τις παραφωνίες,
Διεκδίκησε, και φλέρταρε, δικό σου το παιχνίδι,
Και όποιος μείνει ας μείνει και όποιος φύγει ας φύγει.
Και ερωτεύσου, αγάπησε και αγγιξε και νιώσε,
Και πάνω από όλα, μην διστάζεις, δώσε, δώσε, δώσε!
Γιατί ο ερώτας μονάχα μπορεί να μας γλιτώσει,
Γιατί ο ερώτας μονάχα από το βάλτο θα μας σώσει,
Γιατί ο έρωτας έχει μια αυθεντικότητα και μια ελευθερία,
Γιατί ο έρωτας είναι η πιο βαθιά, απλή, επικοινωνία!
Και δεν υπάρχει μάχη, και δεν υπάρχουν φύλα,
Και δεν υπάρχει τίποτα να φέρνει ανατριχίλα,
Και δεν υπάρχουν κίνδυνοι, και δεν υπάρχει θέμα,
Και δεν υπάρχει λόγος να πνίγεστε στο ψέμα.
Και δεν υπάρχει τρόπος σωστός και τρόπος λάθος,
Και δεν υπάρχουν οδηγίες να χειριστούν το πάθος,
Και δεν υπάρχουν εγγυήσεις, χαρτιά, υπογραφές,
Νομίζω πως το έκανα πια αρκετά σαφές!
Αφήστε τις συγκρούσεις, αφήστε τις διακρίσεις,
Αφήστε τους καβγάδες, αφήστε και τις κρίσεις!
Γιατί θα μείνετε στο τέλος μόνο με το «εγώ» σας,
Να δω, βρε, τι θα κάνετε μετά τον έαυτό σας.
Για αυτό ο έρωτας κατάντησε κάτι συνηθισμένο,
Γιατί τον κάνατε να γίνει κάτι υποβαθμισμένο,
Για αυτό ο έρωτας κατάντησε κάτι ιδανικό,
Γιατί τον κάνατε να ζει μόνο μες στο μυαλό!
Μα ο έρωτας μπορεί να θρέφεται από την κάθε σκέψη,
Μα ο έρωτας μπορεί στα όνειρά μακριά να ταξιδέψει,
Μα ο έρωτας μπορεί να κρέμεται από την κάθε λέξη,
Μα χωρίς πράξη ο έρωτας πολύ δεν θα αντέξει.
Γιατί ο έρωτας δεν είναι για να βρίσκεται μόνο στην φαντάσια,
Γιατί ο έρωτας δεν είναι για να υπάρχει μόνο στα βιβλία.
Γιατί ο έρωτας δεν είναι ζωντανός όσο τον αγνοούμε,
Γιατί ο έρωτας υπάρχει γύρω μας παντού για να τον ζούμε!

6/15/10

Πρέπει να το παραδεχτώ


Πρέπει να το παραδεχτώ, οφείλω να το ομολογήσω,
Είναι πιο δύσκολο να προχωράς μπροστά από το να μένεις πίσω.

Πιο εύκολα ερωτεύεσαι αυτόν που δεν αξίζει,
Απ’ το να σταματάς τον έρωτα που έχει πεθάνει ήδη.

Πιο εύκολα επιμένεις να αγαπάς αυτόν που σε μειώνει,
Απ’ το να ψάχνεις την αλήθεια που, κάπως, σε γειώνει.

Πρέπει να το παραδεχτώ, οφείλω να το ομολογήσω,
Είναι πιο δύσκολο να προχωράς μπροστά από το να μένεις πίσω.

Πιο εύκολα παραμένεις σε κάθε ασφάλειά σου,
Από το να απαιτείς να διατηρείς την αξιοπρέπειά σου.

Πιο εύκολα επιλέγεις κάθε ανασφάλειά σου,
Από το να απαιτείς να διεκδικείς τα δικαιώματά σου.

Πρέπει να το παραδεχτώ, οφείλω να το ομολογήσω,
Είναι πιο δύσκολο να προχωράς μπροστά από το να μένεις πίσω.

Πιο εύκολο να βρίσκεσαι κάπου που δεν σου αρέσει
Από το να κυνηγάς στο άγνωστο κάθε τι που σ’ αρέσει.

Πιο εύκολο να κάθεσαι εκεί που έχεις πέσει,
Από το να προσπαθείς να φύγεις από όπου σε έχουν δέσει.

Πιο εύκολο να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου,
Από το να βλέπεις στους καθρέφτες το άχρωμο πρόσωπό σου.

Πιο εύκολο να δέχεσαι τα πράγματα όπως είναι,
Από το να προσπαθείς να αλλάξεις ό, τι είσαι και ό,τι είμαι.

Πρέπει να το παραδεχτώ, οφείλω να το ομολογήσω,
Είναι πιο δύσκολο να προχωράς μπροστά από το να μένεις πίσω.

Πιο εύκολο το να ξεχνάς από το να θυμάσαι.
Πιο εύκολο να μην πονάς από το να λυπάσαι.
Πιο εύκολο το να σωπαίνεις από το να συζητάς.
Πιο εύκολο το να μικραίνεις από το να αγαπάς.
Πιο εύκολο να στέκεσαι από το να κινείσαι.
Πιο εύκολο να γίνεσαι ο κάποιος που δεν είσαι.

Είναι πιο εύκολο, πιο εύκολο, πιο εύκολο, να μένεις σε ένα ζεστό σημείο.
Από το να περπατάς, χωρίς παρέα, μόνος σου, γυμνός, μέσα στο κρύο.

Είναι πιο εύκολο... να ζεις χωρίς να ζεις, να επιθυμείς χωρίς να επιθυμείς, να λες χωρίς να λες, να θες χωρίς να θες, να σκέφτεσαι χωρίς να σκέφτεσαι, να εκφράζεσαι χωρίς να εκφράζεσαι, να κάνεις χωρίς να κάνεις, να δείχνεις χωρίς να δείχνεις, να ξυπνάς χωρίς να ξυπνάς, να αγαπάς χωρίς να αγαπάς, να διαβάζεις χωρίς να διαβάζεις, να αλλάζεις χωρίς να αλλάζεις, να ενθουσιάζεσαι χωρίς να ενθουσιάζεσαι, να ερωτεύεσαι χωρίς να ερωτεύεσαι, να μαθαίνεις χωρίς να μαθαίνεις, να πεθαίνεις χωρίς να πεθαίνεις...

να νιώθεις χωρίς να νιώθεις, να είσαι χωρίς να είσαι, και να αναπνές,
και να αναπνές, και να αναπνές, και να αναπνές, χωρίς αναπνοές...

Πρέπει να το παραδεχτώ, οφείλω να το ομολογήσω,
Είναι πιο δύσκολο να προχωράς μπροστά από το να μένεις πίσω.

Μα εγώ το δύσκολο επιλέγω και όχι απαραίτητα γιατί είναι το σωστό.
Μα εγώ το δύσκολο επιλέγω, γιατί εγώ είμαι απλά εγώ.

Μα εγώ το δύσκολο επιλέγω, μπροστά θα περπατήσω,
Μα εγώ το δύσκολο επιλέγω, θα αναπνεύσω και θα ζήσω,
Θα αφήσω κάθε αναπνοή μου να γίνει μια επιλογή μου,
Θα αφήσω κάθε επιλογή μου να με οδηγήσει στην ζωή μου.

Πρέπει να το παραδεχτώ, οφείλω να το ομολογήσω,
Είναι πιο άξιο να προχωράς μπροστά από το να μένεις πίσω.