Ο κόρφος του φίλου σου...

Σε αυτό το τμήμα σκηνοθεσίας, που έτυχε να βρεθώ κι εγώ, υπήρχαν πολλοί και ιδιαίτεροι άνθρωποι... Τους κουβαλάω μέσα μου με έναν ξεχωριστό τρόπο κι ας μην το γνωρίζουν... Υπάρχουν στιγμές που μου έρχεται μια λέξη ή μια φράση κάποιου...

Σήμερα θα γράψω κάτι για κάποιον από αυτούς... αλλά θα είχα να γράψω αρκετά «κάτι» για αρκετούς από αυτούς... Τυχαίνει να γράψω για αυτόν... με αφορμή κάτι που έγινε;, κάτι που ένιωσα; Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία...

Ήταν ένα μάθημα που δεν μπορώ να θυμηθώ πώς το έλεγαν... κάτι σε σχέση με την διαφήμιση; Ή μήπως ήταν το μάθημα της παραγωγής; Πάντως, ήταν ένα μάθημα... όχι τόσο δημιουργικό... κυρίως πρακτικό... Νομίζω σε σχέση με τα οικονομικά... πώς τα υπολογίζεις, πώς τα χειρίζεσαι... Νομίζω ήταν σε αυτό το μάθημα... στο μάθημα της παραγωγής... Μπορεί, όμως, να ήταν και σε άλλο...

Και κάπως αρχίσαμε να συζητάμε ιδέες για διαφημίσεις...

Και ήταν αυτός ο συμμαθητής μου που, αν και δεν ταιριάζαμε σε τίποτα άλλο, είχαμε κάποια περίεργα κοινά σημεία «σκοτεινά» στον τρόπο που βλέπαμε τα πράγματα. Στην καλλιτεχνική ματιά μας. Κάποια σημεία, μόνο. Αλλά ήταν αρκετά για να μου κάνει εντύπωση. Δεν συναντούσα συχνά ανθρώπους που να καταλαβαίνουν την «σκοτεινή» πλευρά μου.

Εκείνη την φορά... ακούστηκαν διάφορες ιδέες... εγώ δεν μίλησα καθόλου και μόνο άκουγα... Για κάποιο λόγο, αν και οι ιδέες δεν είναι κάτι που ένιωθα να μου λείπει, αποφάσισα εκείνη την φορά να μην μιλήσω... Στο τέλος... μετά από όλες αυτές τις ιδέες... θυμάμαι... να ακούγεται και η δική του... και να με χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά...

(Ελπίζω να μην το διαβάσει αυτό το κείμενο εκείνος και μετά με κυνηγάει για τα πνευματικά δικαιώματα της ιδέας!)

Έχω χρόνια να τον δω, χρόνια να τον ακούσω.

Μα η ιδέα του όλα αυτά τα χρόνια με ακολουθεί, πού και πού, κι, ίσως, είναι ένας από τους λόγους που θέλω να την μοιραστώ...

«Ο κόρφος του φίλου σου»!

Έτσι λεγόταν...

Η ιδέα του.

«Ο κόρφος του φίλου σου»...

Δεν μπορώ να την εξηγήσω τόσο καλά όσο εκείνος. Δεν μου ανήκει εξάλλου αυτή η ιδέα για να μπορώ να την υποστηρίξω με τον τρόπο που θα το έκανε εκείνος.

Η λογική ήταν... πως θα μπορούσε κάποιος να πληρώσει για να έχει τον κόρφο ενός φίλου...

Π.χ.
Νιώθεις πως θέλεις να κλάψεις για κάτι; «Ο κόρφος του φίλου σου!»
Νιώθεις πως χρειάζεσαι κάποιον δίπλα σου; «Ο κόρφος του φίλου σου!»
Νιώθεις μόνος σου; «Ο κόρφος του φίλου σου!» είναι εδώ για εσένα!!!

Το περιγράφω τώρα με δικά μου λόγια και με δικά μου πρόχειρα παραδείγματα...

Το νόημα ήταν...
πως αυτό που (θα) πουλούσε
η διαφήμιση
(θα) ήταν
ο κόρφος ενός φίλου...

Σε μια εποχή,
που όλα πουλιούνται και αγοράζονται,
από τα υλικά πράγματα
μέχρι τον έρωτα,
ο συμμαθητής μου σκέφτηκε
να «πουλήσει»...
τον «φίλο»,
την «φιλία»,
την παρουσία,
την υποστήριξη.

Θα μπορούσες να πληρώσεις...
μισή ώρα για τον κόρφο ενός φίλου...
μία ώρα...
μία μέρα...
Ποιος ξέρει;

Η ιδέα του με ανατρίχιασε και με συγκλόνισε...

Υπάρχουν στιγμές στην ζωή μου...
κωμικές ή τραγικές...
που μου έρχεται αυτό το σλόγκαν στο μυαλό...

«Ο κόρφος του φίλου σου!»

Όταν είμαι μόνη μου,
Όταν κλαίω πολύ,
Όταν νιώθω την ανάγκη μιας αγκαλιάς,
Όταν νιώθω την ανάγκη ενός ανθρώπου,
Όταν χρειάζομαι κάποιον,
Όταν χρειάζομαι βοήθεια,
Όταν φοβάμαι,
Όταν πονάω...

Καμιά φορά, σκέφτομαι...

«Ο κόρφος του φίλου σου!»

Και γνωρίζω πως η διαφήμιση του φίλου μου έχει πετύχει χωρίς καν να υπάρξει, από την στιγμή που τριγυρνάει, έστω και στιγμιαία, πού και πού, στο μυαλό μου...

Θα έφτανε άραγε κάποιος να πληρώσει για να έχει έναν ώμο να κλάψει, έναν κόρφο να ακουμπήσει;

Για να έχει... έναν «φίλο» που θα ήταν ένας πληρωμένος φίλος;

Ω!
Νομίζω ήταν μια εξαιρετική ιδέα... Ούτε και ο συμμαθητής μου δεν γνωρίζει πόσο εξαιρετική ιδέα ήταν...

Κωμικοτραγική; Ναι.
Ανατριχιαστική; Ναι.
Μας πονάει να νιώσουμε ότι και αυτό ακόμα θα έφτανε να πουληθεί; Ναι.

Δεν θα ήθελα να πληρώσω για έναν φίλο.
Δεν θα ήθελα να πληρώσω για τον κόρφο ενός φίλου.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν έχω νιώσει την ανάγκη να ήταν κάποιος εκεί για εμένα...

Και δεν μιλάω ερωτικά.
Αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο.
Μιλάω... για εκείνες τις στιγμές...
που φτάνεις τόσο χαμηλά...
που σκέφτεσαι...
πως...
«Ο κόρφος του φίλου σου!»
δεν είναι και τόσο κακή ιδέα...

Και για να ξεκαθαρίσω...
Όχι.
Δεν θα μου άρεσε να το πουλούσαμε κι αυτό.
Την παρουσία του φίλου... εκμεταλλευόμενοι... την ανάγκη της φιλίας...
Ούτε και ο έρωτας μου αρέσει που πουλιέται και αγοράζεται...
Όχι, όχι, όχι...
Έχω κουραστεί...
Αυτό το ατελείωτο και αδίστακτο «πουλάω» και «αγοράζω»...
Αυτή η μόνιμη διαφήμιση της ζωής μας...

Είναι τόσο γελοία όλα... Σχεδόν, δεν το πιστεύεις ότι είναι αληθινά...

Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να πουλιέται η φιλία! Η φιλία!!!!!!!

Και είναι φοβερό το ότι θεωρούμε δεδομένο ότι ο έρωτας πουλιέται!

Για μια στιγμή σκέφτηκα, μία σκηνή, σε ένα παράλληλο ανύπαρκτο σύμπαν, σε έναν παράλληλο ανύπαρκτο κόσμο, όπου δεν θα υπήρχε πληρωμένος έρωτας. Εγώ πάλι θα ήμουν σε ένα τμήμα σκηνοθεσίας και ένας συμμαθητής μου θα έλεγε τότε την ιδέα του να πουλιέται ο έρωτας... και εμάς θα μας φαινόταν ανατριχιαστικό... «Κοίτα τι σκέφτηκε!» θα σκεφτόμουν... «Να πουλιέται ο έρωτας!!! Τι ανατριχιαστική ιδέα!!!!!!!»... Αυτό άραγε πόσο πιο ανατριχιαστικό είναι... το ότι τώρα πουλιούνται αυτά που δεν αγοράζονται;

Κανείς δεν θα έπρεπε να πουλάει το σώμα του... Κανένας δεν θα έπρεπε να πουλάει την ψυχή του... Κανένας δεν θα έπρεπε να πουλάει τον έρωτα... Κανένας δεν θα έπρεπε να πουλάει την φιλία...

Δεν θα πλήρωνα για τον κόρφο ενός φίλου...

Ακόμα και σε εκείνα τα σημεία που έφτασα... τα χαμηλά και τα μη ανθρώπινα...
Ακόμα και τότε δεν θα πλήρωνα...

Αλλά αυτό δεν σημαίνει...

πως

«Ο κόρφος του φίλου σου!»

δεν θα μπορούσε άνετα στον κόσμο μας να μην ήταν μια ιδέα ενός ανθρώπου αλλά να ήταν μια πραγματικότητα πολλών ανθρώπων...

Ίσως το πιο ανατριχιαστικό με αυτήν την ιδέα... είναι το πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι...

Καμία εντύπωση δεν θα μου έκανε... το να άρχιζαν τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις να εκπέμπουν:

« «Ο κόρφος του φίλου σου!»! Σε τιμές προσιτές, σε τιμές χαμηλές! Για εσένα που νιώθεις μόνος σου! Για εσένα που χρειάζεσαι κάποιον δίπλα σου! Για εσένα που έχεις ανάγκη να στηριχτείς κάπου! «Ο κόρφος του φίλου σου!» είναι εδώ για εσένα! Τώρα και στο σπίτι σας!»

Και θα υπήρχαν άνθρωποι... που θα πλήρωναν για αυτό... απλά και μόνο γιατί δεν θα είχαν άλλους ανθρώπους γύρω τους...

Μελαγχόλησα λίγο με όσα μόλις έγραψα... Με μελαγχόλησα... και πώς να μην με μελαγχολήσω...

Αν έχουμε φίλους... είμαστε τυχεροί που τους έχουμε... και είναι τυχεροί που μας έχουν...

Δεν κινδυνεύουμε από καμία διαφήμιση...

Και όσα

«Ο κόρφος του φίλου σου!»

και να ακουστούν

Εμείς γνωρίζουμε...

πως δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται...

η αξία των φίλων μας...

-

Δεν υπάρχει τιμή στην φιλία...
Δεν υπάρχουν εκπτώσεις στις σχέσεις...
Δεν υπάρχουν ποσοστά στα συναισθήματα...
Δεν υπάρχουν προσφορές στην επικοινωνία...
Δεν υπάρχουν βιτρίνες στις αλήθειες...