3/18/16

Συναντήσεις...



Είναι ένας θεατρικός σκηνοθέτης. Γνωστός. Σημαντικός. Η σχέση μας πολύπλευρη και πολύπλοκη και πολύχρονη... Εννοώ... Δεν μπορώ και δεν θέλω να την εξηγήσω εδώ. Δεν γίνεται. Συμβολίζει... την ζωή ενός άλλου μου εαυτού... Μια ατελείωτη προσπάθεια... Έναν δυναμικό αγώνα... Την δική μου προσπάθεια. Τον δικό μου αγώνα. Τον είδα μετά από χρόνια (έχω απομακρυνθεί από το θέατρο... από εκείνο το κομμάτι μου του θεάτρου...), τυχαία, στον δρόμο, χθες...
Μου χαμογέλασε. Με χαιρέτησε.
Είπε το όνομά μου.
Του χαμογέλασα. Τον χαιρέτησα.
Πότε πέρασαν τόσα χρόνια!
Αυτός ο άνθρωπος, χωρίς ίσως να το γνωρίζει, είδε πάνω στην σκηνή πτυχές μου που άλλοι άνθρωποι κάτω από την σκηνή δεν θα δουν ποτέ...
Ένιωσα μια μικρή μελαγχολία...
Δεν ξέρω γιατί...
Δεν ξέρω για ποιον...
Για τον χρόνο... Για τον μη καλλιτεχνικό χρόνο... Για το θέατρο... Για την τέχνη... Για τον παρελθοντικό εαυτό μου... Για το παροντικό εαυτό μου... Ακόμα και για τον μελλοντικό εαυτό μου... Για την σκηνή... Για την ζωή... Για τον χώρο... Για τον καλλιτεχνικό χώρο...
Ένιωσα μια μικρή μελαγχολία...
Δεν ξέρω για ποιον...
Δεν ξέρω γιατί...
Και απλά συνέχισα να περπατάω...

No comments:

Post a Comment