Τα γράμματα της Μαριλούς (14)

 

(Δέκατο Τέταρτο Γράμμα)

22.03.2022 (Τετάρτη)

 

Children See... Children Do...

 

Σου έχω προτείνει βιβλία. Σου έχω προτείνει ταινίες. Αλλά δεν σου έχω προτείνει ακόμα... βίντεο. Αυτή είναι η σημερινή πρότασή μου. Ένα λεπτό και τριάντα δευτερόλεπτα από τη ζωή μας. Ένα μικρό βίντεο που λέγεται «Children See. Children Do.». Όσες φορές κι αν το δω... με ανατριχιάζει. Με τον πιο απλό τρόπο μας δείχνει πόσο και πώς επηρεάζονται τα παιδιά από τους μεγάλους. Με την πράξη, με το παράδειγμα. Βλέπουν και κάνουν. Πετάς το σκουπίδι κάτω; Πετάν το σκουπίδι κάτω. Φωνάζεις; Φωνάζουν. Βρίζεις; Βρίζουν. Μαθαίνουν να πετάν το σκουπίδι κάτω. Μαθαίνουν να φωνάζουν. Μαθαίνουν να βρίζουν. Βλέπουν και κάνουν. Μαθαίνουν να υποτιμούν τους άλλους ή τον εαυτό τους. Μαθαίνουν να χτυπούν τους άλλους ή τον εαυτό τους. Βλέπουν και κάνουν. Με μια υπέροχη μουσική και σχεδόν χωρίς λόγια τα λέει όλα...

 

Με μελαγχολεί να το βλέπω αυτό το βίντεο... αλλά, ταυτόχρονα, με ταρακουνάει. Με συγκινεί...

 

Έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τα παιδιά και μια ιδιαίτερη επικοινωνία με τα παιδιά.
Πόσα θα μπορούσαμε να τους μάθουμε! Αλλά και πόσα θα μπορούσαν να μας μάθουν...

 

Και τώρα δεν ξέρω πώς πήγε το μυαλό μου στην ταινία «Inside Out»… Ίσως επειδή μιλάει για ένα παιδί; Για τα συναισθήματα ενός παιδιού... Οι πρωταγωνιστές της ταινίας: Χαρά. Λύπη. Φόβος. Θυμός. Αηδία. (Joy, Sadness, Fear, Anger, Disgust). Άλλη ατμόσφαιρα εντελώς... δεν ξέρω πώς πήγε το μυαλό μου σε αυτό το animation... Αν δεν το έχεις δει, να το δεις! Τόσο συγκινητικό κι αυτό!!!

 

Το πιο φοβερό είναι πως πήγα να ξεκινήσω το γράμμα μου κάπως έτσι «Μου αρέσουν τα παιχνίδια. Μου αρέσουν όλα τα παιχνίδια. Τα επιτραπέζια, τα ηλεκτρονικά, τα αθλητικά, τα ατομικά, τα ομαδικά... Τα παιχνίδια λέξεων... Τα παιχνίδια γνώσεων... Τα παιχνίδια με κάρτες... Τα παιχνίδια με χαρτιά... Μου αρέσουν όλα τα παιχνίδια! Και είναι κι ένας από τους λόγους που μου αρέσει το Θέατρο! Το θεωρώ ένα ατελείωτο, αιώνιο, αθάνατο, παιχνίδι!» και μετά αποφάσισα να μη σου γράψω για τα παιχνίδια... γιατί χάθηκα στα πολλά που ήθελα να σου γράψω για τα παιχνίδια... και είπα να το αφήσω για άλλη φορά... Και, τελικά, χωρίς να ξέρω πώς, κατέληξα να σου γράψω για τα παιδιά... Τυχαίο;

 

Στα παιδιά και στα παιχνίδια ανθίζει η ζωή και η τέχνη... Κι όσο κι αν μεγαλώνουμε μένουμε πάντα παιδιά... Που σημαίνει; Ρέει η ζωή και, μέσα μας, ακόμα, υπάρχει η τέχνη... Μπορούν να ανθίσουν και μέσα από εμάς. Και η ζωή και η τέχνη. Αρκεί να τους το επιτρέψουμε. Αρκεί να μας το επιτρέψουμε... Να είστε πάντα καλά... και να φροντίζετε το παιδί μέσα σας... Με Αγάπη... Μαριλού.

---

Αν ένα παιδί...

 

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική,

μαθαίνει να κατακρίνει.

 

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα,

μαθαίνει να καυγαδίζει.

 

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία,

μαθαίνει να είναι ντροπαλό.

 

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή,

μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.

 

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση,

μαθαίνει να είναι υπομονετικό.

 

Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο,

μαθαίνει να εκτιμά.

 

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη,

μαθαίνει να είναι δίκαιο.

 

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια,

μαθαίνει να πιστεύει.

 

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία,

μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.

 

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία

μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.

 

Ronald Russell

 

(Σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σου... μου ταίριαξε στο σημερινό μας θέμα... Με Αγάπη... Μαριλού.)