(Δεύτερο Γράμμα)
8 Φεβρουαρίου 2022
Γειά σου και πάλι!
Δεν περίμενα να σου γράψω τόσο σύντομα ξανά αλλά ήθελα να σου πω «Μπράβο»
για το χθες μας! Χαχαχα! Δεν ξέρω για εσένα! Αλλά εγώ δεν κατάλαβα και πολλά...
Δεν ξέρω καν αν τα κατάφερα να καταλάβω λίγα! Όμως, τα καταφέραμε τόσες ώρες να
ακούμε πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε. Πράγματα που μπορεί να φαίνονται τόσο
ξένα από εμάς! Τόσο μακριά μας... Είναι κι αυτός ένας άθλος! Αν είσαι από
αυτούς που κατάλαβαν κάτι ή από αυτούς που αισθάνθηκαν κοντά τους όσα ακούσαμε...
θα πω ένα μεγάλο «Μπράβο» ακόμα! Αν καταφέρω να μάθω έστω και κάτι μικρό... θα
πανηγυρίσω! Τώρα που θα διαβάζεις αυτό το μήνυμά μου μάλλον θα έχει περάσει και
το μάθημα της Τρίτης! Ελπίζω όταν θα το διαβάζεις να έχουμε καταλάβει-κρατήσει κάτι
από τα σημερινα μαθήματα που πέρασαν...
Η φωτοτυπία που σου δίνω σήμερα είναι αυτή που σου υποσχέθηκα χθες! Και
έχει σχέση με το περπάτημα που μου αρέσει πολύ! Περπατάω συχνά και πολύ! Να!
Και εδώ, στα μαθήματά μας, έρχομαι και φεύγω περπατητά! Κι είναι υπέροχο!
Εύχομαι και αυτό το κείμενο κάτι να έχει να σου πει... Κι όπως είπαμε... θα
έρθουν κι άλλα όμορφα!
Και μιας και μιλάμε και για άλλα όμορφα... Να σου προτείνω και μια ταινία; Μπορεί
να την έχεις δει... «Ο Θρύλος του 1900» (Τhe legend of 1900). Την είδα τυχαία... πριν πολλά πολλά
χρόνια... Και, μάλιστα, την είδα στον κινηματογράφο! Δεν είχε ακουστεί πολύ...
Παίχτηκε μόνο δύο εβδομάδες... Κι εγώ απόρησα και που δεν είχε ακουστεί πολύ
και που έμεινε τόσο λίγο χρονικό διάστημα... Αισθάνθηκα πολύ τυχερή που έτυχε
να την δω στην μεγάλη οθόνη! Δεν θα σου πω πολλά... Έχει σχέση με μουσική...
Και όταν την είδα ένιωσα, πως πρέπει να την δουν όσοι ασχολούνται με την Τέχνη!
Με όποια τέχνη! Ένιωσα ανάμεσα σε άλλα συναισθήματα, πόσα κοινά σημεία υπάρχουν
στις δημιουργικές διαδικασίες... Για παράδειγμα, έχει μια σκηνή που ρωτάνε τον
πρωταγωνιστή μας από πού εμπνέεται την μουσική του... Εκπληκτικά εξαιρετική και
εξαιρετικά εκπληκτική σκηνή! Παρατηρεί τους Ανθρώπους και γεννάει μουσική! Η
παρατήρηση είναι τόσο σημαντική στις τέχνες! Στο Θέατρο η παρατήρηση είναι
πολύτιμη! Ίσως σου γράψω, κάποια στιγμή, για αυτό! Αλλά όχι μόνο στις τέχνες!
Και στις επιστήμες! Γενικά... την συμπαθώ την παρατήρηση... μας βοηθάει στην
έρευνα, στην εξέλιξη, στην ανακάλυψη... Μας βοηθάει στο να καταλαβαίνουμε τον
εαυτό μας, στο να καταλαβαίνουμε τους άλλους... Μας βοηθάει στη δημιουργία...
Μας βοηθάει στο να γινόμαστε καλύτεροι και στη σκηνή και στη ζωή...
Νομίζω αυτά είναι
αρκετά για σήμερα!
Θα τα πούμε μέσα
στις επόμενες ημέρες ξανά!
Μέχρι τότε... να θυμάσαι
να σε φροντίζεις!
Με Αγάπη.
Μαριλού.
---
(Δεύτερη Φωτοτυπία)
Το όρθιο βάδισμα κάνει το μυαλό μας ευκίνητο, και η ευκινησία του εγκεφάλου
μας μας έχει ταξιδέψει στους μακρινούς ορίζοντες του πλανήτη μας.
Όμως τα πλεονεκτήματα του βαδίσματος δεν
περιορίζονται μόνο στην εξελικτική μας ιστορία. Το περπάτημα είναι απείρως
ευεργετικό για το μυαλό μας, για το σώμα μας και για τις κοινότητές μας. Το
βάδισμα είναι ολιστικό: κάθε πλευρά του βοηθά κάθε πλευρά της υπαρξής μας. Το
βάδισμα μας παρέχει μια πολυαισθητηριακή ανάγνωση του κόσμου σε όλα του τα
σχήματα, τις μορφές, τους ήχους, τα συναισθήματα, επειδή χρησιμοποιεί τον
εγκέφαλο με πολλαπλούς τρόπους. Το βάδισμα με παρέα μπορεί να γίνει μία
από τις καλύτερες εμπειρίες βαδίσματος.
Το κοινωνικό περπάτημα – να πραγματοποιείς πορεία συντονισμένα και με κάποιο
σκοπό – μπορεί να αποτελέσει αποτελεσματική ώθηση για μια πραγματική αλλαγή της
κοινωνίας. Το βάδισμα είναι τόσο ζωτικά, τόσο καίρια σημαντικό για εμάς, σε
ατομικό και συλλογικό επίπεδο, που θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται στον τρόπο
που οργανώνουμε τη ζωή μας και την κοινωνία μας. Η δημόσια πολιτική μας
χρειάζεται να ενστερνιστεί πλήρως τον λόγο για τον οποίο το περπάτημα
διαφοροποιεί το ανθρώπινο είδος και θα πρέπει να το συμπεριλάβει στο σχεδιασμό
πόλεων και προαστίων. Περιμένω με ανυπομονησία τη μέρα που οι γιατροί σε όλο
τον κόσμο θα συνταγογραφούν το περπάτημα ως βασική θεραπεία για τη βελτίωση της
ατομικής και συλλογικής υγείας και ευημερίας. Στην πραγματικότητα οι γιατροί των
Νήσων Σέτλαντ έχουν ήδη ξεκινήσει να γράφουν ιατρικές συνταγές για περπάτημα
στην παραλία ως προληπτική θεραπευτική αγωγή για παθήσεις του εγκεφάλου και του
σώματος.
( ... )
Το βάδισμα είναι καλό για το σώμα, καλό
για τον εγκέφαλο, και καλό για την κοινωνία γενικότερα.
( ... )
Ο εγκέφαλος μας και το σώμα μας θα
καλυτερεύσουν, το ίδιο και οι διαθέσεις μας, η καθαρότητα της σκέψης μας, η
δημιουργικότητά μας, η σύνδεσή μας με τον κοινωνικό, αστικό και φυσικό μας
κόσμο. Είναι η απλή, εφικτή λύση που χρειαζόμαστε όλοι.
( ... )
Θέλω να βάλω στο επίκεντρο μια φαινομενικά
απλή αλλαγή συμπεριφοράς ως κινητήρια δύναμη θετικής ψυχολογικής και σωματικής
ευημερίας. Είναι μια δραστηριότητα στην οποία όλοι μπορούμε να εμπλακούμε και
προκύπτει με φυσικό τρόπο. Ο εγκέφαλος και το σώμα μας είναι φτιαγμἐνα για
κίνηση στη καθημερινή μας ζωή, στο φυσικό και τεχνητό περιβάλλον: η τακτική
κίνηση βελτιώνει τη σκέψη μας, τα συναισθήματά μας, τους δημιουργικούς μας
εαυτούς και την υγεία μας με μυριάδες τρόπους.
Είναι καιρός να
σηκωθούμε και να πορευτούμε προς μια καλύτερη ζωή, να πάμε να δούμε τον κόσμο
όπως είναι και όπως μόνο εμείς οι άνθρωποι μπορούμε.
Shane O’Mara
---
Εδώ και πολύ καιρό θέλω να γράψω ένα
κείμενο ή να φτιάξω ένα βίντεο γύρω από το περπάτημα. Αυτόν τον καιρό
τριγυρνούσε στο μυαλό μου... το περπάτημα, το περπάτημα, το περπάτημα...
Θεωρώ πως το περπάτημα βοηθάει πολύ και σε
πολλά. Λύνει όλα μας τα προβλήματα; Όχι. Όμως αναμφισβήτητα, κάποια πράγματα τα
κάνει καλύτερα. Στα χέρια μου, λοιπόν, βρέθηκε αυτήν την εβδομάδα ένα βιβλίο που
λέγεται «Το περπάτημα και τα οφέλη του». Κοίτα να δεις που κάποιος έγραψε
ολόκληρο βιβλίο γύρω από αυτό! Είμαι ακόμα στην αρχή... όποτε δεν ξέρω πώς θα
μου φανεί... αλλά η εισαγωγή του με έκανε να θέλω να το διαβάσω... Μερικά από αυτά
που γράφονται αποφάσισα να τα μοιραστώ και μαζί σας... κι είναι αυτά που έχω
γράψει στην άλλη σελίδα...
Όσο για το δικό μου περπάτημα... Το
περπάτημα εμένα με έχει «σώσει» κυριολεκτικά και μεταφορικά. Βοηθάει το σώμα
και το μυαλό. Η διάθεσή μας αλλάζει. Η ψυχολογία μας αλλάζει. Και μπορεί να
γίνει και πολύ δημιουργικό.
Ξεκινήστε να περπατάτε. Πέντε λεπτά την
ημέρα. Δέκα λεπτά την ημέρα. Δεκαπέντε λεπτά την ημέρα. Δεν χρειάζεται να είναι
πολύ. Ας είναι και λίγο. Το λίγο είναι αρκετό. Και το λίγο έχει προοπτικές να
γίνει και λίγο περισσότερο και λίγο περισσότερο. Ενώ με το «καθόλου» τι μπορεί
να κάνει κανείς; Τίποτα δεν μπορεί να κάνει. Το «καθόλου», συνήθως, πάει παρέα
με το «τίποτα». Το «λίγο» κάνει παρέα με το «κάτι». Και το «κάτι» είναι κάτι.
Είναι κάτι από το οποίο μπορεί να ξεκινήσει κανείς. Είναι κάτι με το οποίο
μπορεί να δουλέψει κανείς. Περπατήστε και παρατηρήστε. Παρατηρήστε τις αλλαγές
στον εαυτό σας. Το τι συμβαίνει στη σκέψη σας. Το τι συμβαίνει στο σώμα σας.
Περπατήστε μόνοι σας. Περπατήστε με παρέα. Παρατηρήστε και περπατήστε. Και
δείτε τη διαφορά. Δείτε τις διαφορές. Δείτε αν σας βοηθάει, πώς σας βοηθάει,
πόσο σας βοηθάει. Παρατηρήστε μέσα σας. Παρατηρήστε γύρω σας. Περπατήστε μέσα
σας. Περπατήστε γύρω σας. Σε μια εποχή, πιεσμένη, αγχωμένη, τρελαμένη,
φοβισμένη, χαοτική... εσείς... περπατήστε. Περπατήστε πρωί ή περπατήστε βράδυ.
Περπατήστε μεσημέρι ή απόγευμα. Περπατήστε την ώρα που σας αρέσει ή την ώρα που
σας βολεύει. Δεν υπάρχει σωστή ώρα για περπάτημα. Κι αν είστε κουρασμένοι;
Πάρτε μια ανάσα και περπατηστε έστω πέντε λεπτά. Κι αν βαριέστε; Πάρτε μια
ανάσα και περπατήστε έστω πέντε λεπτά. Μπορεί να βοηθήσει την κούρασή σας.
Μπορεί να δώσει κατεύθυνση στο «βαριέμαι». Συνήθως, εξάλλου, πίσω από το
«βαριέμαι» κρύβονται άλλα. Κι αν έχετε υπερένταση; Περπατήστε. Κι αν έχετε
άγχος; Περπατήστε. Περπατήστε και αναπνεύστε. Και δείτε σε τι μεταμορφώθηκε η
υπερένταση; Και δείτε τι σκέπαζε το άγχος; Κάτω από αυτό τι υπήρχε; Δώστε
δρόμους στις ιδέες σας... Δώστε διεξόδους στις σκέψεις σας... Αφήστε τις ιδέες
σας να περπατήσουν κι αυτές μαζί σας... Αφήστε τις σκέψεις σας να υπάρξουν... Περπατήστε...
Θα με θυμηθείτε κάποια στιγμή... Ίσως όχι τώρα. Αργότερα. Το περπάτημα μπορεί
να σας αλλάξει τη ζωή... Να περπατάτε... Καθημερινά... Απλά... Να περπατάτε.
Με Αγάπη. Μαριλού.
No comments:
Post a Comment