(Έκτο Γράμμα)
13 Φεβρουαρίου 2022 (Κυριακή)
Μόλις διάβασα κάτι στο Προσωποβιβλίο (Facebook, απλά μου αρέσει να το γράφω Προσωποβιβλίο...) που έγραψε ένας Φίλος και με συγκίνησε... Ζήτησα την άδειά του για να το μοιραστώ μαζί σας... Και... θέλω να ξεκινήσει η εβδομάδα μας με αυτό...
«Θυμάμαι την ημέρα μου που η μητέρα μου έκλεινε τα 70 που με κοίταξε σχεδόν με τρόμο στα μάτια και μου είπε "Βαγγέλη μου, 70" που σήμαινε Βαγγέλη γέρασα. Νομίζω κανείς δεν καταλαβαίνει πλήρως την ηλικία του, του το θυμίζουν βέβαια κάποιες συνθήκες, ίσως το σώμα του, αλλά ουσιαστικά την ώρα που ζεις δεν σκέφτεσαι πόσο είσαι, απλά προχωράς. Τελικά έζησε άλλα 7 χρόνια και σήμερα κλείνει και πέντε χρόνια που έφυγε οριστικά και αμετάκλητα. Η αγαπημένη της κόρης μου (και δική μου) η Floor Jansen ερμηνεύει συγκλονιστικά το τραγούδι της Samantha Steenwijk. Ζείτε παιδιά, ζείτε όσο μπορείτε, σκεφθείτε, φιλοσοφήστε, κάντε αυτοκριτική, αγαπάτε όσο μπορείτε, πρώτα τον εαυτό σας (όχι να είστε παρτάλια ρε) και μετά τους γύρω σας. Συμβουλές ενός ανθρώπου που έχει κάνει τα λάθη επάγγελμα. Καλημέρα...»
Και μοιράστηκε, μαζί με αυτές τις παραπάνω λέξεις, το τραγούδι «Mama»... (το άκουσα, σήμερα, πρώτη φορά, αυτό το τραγούδι...)...
Από κάτω σε ένα σχόλιο έγραψε κάποια που την συμπάθησα χωρίς καν να τη γνωρίζω...
«Ζήστε πρωτού γίνουμε κορνίζες»...
Νομίζω αυτό είναι το νόημα. Το να ζήσουμε πριν πεθάνουμε. Νομίζω πως εκεί βρίσκεται η ουσία... στην ίδια τη ζωή...
«Ζείτε παιδιά... Ζείτε όσο μπορείτε... Σκεφθείτε... Φιλοσοφήστε... Κάντε αυτοκριτική... Αγαπάτε όσο μπορείτε, πρώτα τον εαυτό σας και μετά τους γύρω σας...»
Με λίγες λέξεις... τα έγραψε όλα... ο Βαγγελής Χαλικιάς... Και τον Ευχαριστώ και που μοιράστηκε αυτήν τη στιγμή της ζωής του αλλά και που μου επέτρεψε να την μοιραστώ και μαζί σας...
---
14 Φεβρουαρίου 2022 (Δευτέρα)
Είστε έτοιμοι για άλλη μία εβδομάδα; Πάμε δυναμικά! Κοκκινοκαρδουλομέρα σήμερα... οπότε σκέφτομαι να μοιραστώ κάτι για την Αγάπη και κάτι για τις σχέσεις...
Για την Αγάπη: Το παραμύθι... Το δέντρο που έδινε.
Για τις Σχέσεις: Το παραμύθι... Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο O.
Τα παραμύθια είναι μαθήματα ζωής. Τα παραμύθια είναι έκφραση τέχνης. Τα παραμύθια είναι και αυτά (μπορούν να γίνουν και αυτά...) Θέατρο. Η αφήγηση παραμυθιού είναι από μόνη της ένα δικό της ξεχωριστό είδος... Το δραματοποιημένο παραμύθι στο Θέατρο έχει τους δικούς του κώδικες και τους δικούς του κανόνες... Απευθύνεται σε παιδιά... αλλά... απευθύνεται και σε μεγάλους... Επίσης, τα παραμύθια έχουν σχέση με την ψυχολογία... όταν άρχισα να βλέπω τη σχέση τους εντυπωσιάστηκα. Περνάνε μηνύματα... Υπάρχουν ψυχολόγοι που ασχολούνται και με το τι μηνύματα περνάει το κάθε παραμύθι... Υπάρχουν ψυχολόγοι που χρησιμοποιούν τα παραμύθια για να μας βοηθήσουν ή για να μας κάνουν να καταλάβουμε κάτι... Γενικά... τα παραμύθια είναι πολύτιμα! Ένα καλό παραμύθι μπορεί να σου αλλάξει την πραγματικότητα!
Και τα δύο παραμύθια είναι του ίδιου συγγραφέα του Σελ Σιλβερστάιν. Εκείνος τα έγραψε και εκείνος τα εικονογράφησε! Υπέροχο;! Το να γράφει και το να ζωγραφίζει κάποιος! Καλλιτεχνικό διπλό ταλέντο!!
Κάποια στιγμή, μου πρότεινε μια μαθήτριά μου να διαβάσω «Το δέντρο που έδινε». Το διάβασα μέσα σε λίγα λεπτά περπατώντας στη διαδρομή από το βιβλιοπωλείο μέχρι να φτάσω στο σπίτι μου. Είχα πολύ καιρό να δακρύσω με κάτι αλλά με το συγκεκριμένο, δεν ξέρω τι έγινε, κι άρχισαν να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου όταν το τελείωσα... Με τις συμφωνίες μου και τις διαφωνίες μου περί Αγάπης... δεν έχει καμία σημασία... με έκανε να συγκινηθώ... Κι αν κάτι σε κινητοποιήσει συναισθηματικά σημαίνει πως, δεν μπορεί, έχει πετύχει στόχο το κέντρο της καρδιάς σου. Την επόμενη ημέρα πήγα να πάρω, αμέσως, και το δεύτερο παραμύθι που σας προτείνω... και χάρηκα που το διάβασα κι εκείνο... Επίσης, αν δεν έχετε διάθεση για διάβασμα, μπορείτε να τα βρείτε και σε βιντεάκια με κινούμενες εικόνες στο διαδίκτυο... Είναι πολύ συγκινητικά και τα δύο... Το ένα μιλάει για το χάρισμα της Αγάπης, τι σημαίνει να δίνει κανείς, και το άλλο για την αναζήτηση της ολοκλήρωσης μέσα από την Αγάπη... Βιβλιοταξίδια πραγματικά και μεταφορικά... Αυτά νομίζω είναι αρκετά για σήμερα... Σας φιλώ! Να είστε πάντα καλά... Να Αγαπάτε Άφοβα και Να Αγαπιέστε Απεριόριστα!!!
Μαριλού
No comments:
Post a Comment