Γειά σου!
Ναι, ναι, σε εσένα μιλάω που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή! Είμαι η Μαριλού.
Μπορεί να σε γνώρισα την Παρασκευή ή μπορεί να σε γνωρίσω, σήμερα, Δευτέρα.
Μπορεί να μιλήσαμε για λίγο ή για πολύ. Θα περάσουμε μαζί κάποιο χρόνο! Σκέφτηκα
πως δεν θέλω απλά να αφήσω τον χρόνο να περνάει... Θέλω να σου προσφέρω όσα
μπορώ να σου προσφέρω! Μπορούμε να προσφέρουμε τόσα πολλά στον κόσμο! Κρίμα να
του τα στερούμε! Για αυτό θα σου φέρνω εκπληξούλες! Θα σου φέρνω... δωράκια! Υπάρχουν
δώρα που δεν κοστίζουν και είναι πολύτιμα. Η υγεία μας, η ευτυχία μας, η ηρεμία
μας... Υγεία; Δυστυχώς, δεν μπορώ να σου δώσω, εύχομαι, όμως, να έχεις
ψυχολογικοσωματική υγεία! Ευτυχία; Ηρεμία; Επίσης, δεν μπορώ να σου δώσω,
εύχομαι, όμως, να μπορείς να τα δώσεις εσύ σε εσένα... Να έχεις τρόπους και
χρόνους να δημιουργείς και την ευτυχία σου και την ηρεμία σου. Ίσως... Μπορώ να
σου δώσω... δημιουργία... μέρος δημιουργίας... μέρος αυτού που είμαι... μέρος
αυτού που κάνω... μέρος αυτού που θέλω να κάνω...
Ξέρεις... Πιστεύω πως η Τέχνη είναι τρόπος ζωής! Πιστεύω πως βρίσκεται μέσα
σε κάθε στιγμή και μέσα σε κάθε Άνθρωπο. Πιστεύω πως υπάρχει και μέσα σε
εσένα... απλά μπορεί με τα χρόνια να περιορίστηκε ή να πήγε σε καμία γωνίτσα
και να βρίσκεται κουλουριασμένη... Συμβαίνει αυτό... με την έκφραση, με την
έμπνευση, με τα συναισθήματα, με τις σκέψεις... Συμβαίνει σε όλους μας... Ο κόσμος
είναι έτσι φτιαγμένος που, συνήθως, μας οδηγεί στο να καταπνίγουμε τα
δημιουργικά μας στοιχεία... Βέβαια, το όμορφο είναι πως αυτά είναι πάντα εκεί!
Μέσα μας! Περιμένουν να βγουν στην επιφάνεια! Όλα τα όμορφα μέσα μας είναι
ακόμα! Αλλά... να! Έπεσα κι εγώ στην παγίδα!!! Τι σημαίνει άραγε
«Ο κόσμος είναι έτσι φτιαγμένος;» Ναι, ο κόσμος είναι έτσι φτιαγμένος... αλλά
ποιος φτιάχνει τον κόσμο; Μάντεψε! Και εμείς! Γινόμαστε καλύτεροι Άνθρωποι;
Γίνεται και ο κόσμος καλύτερος!
Και να σου πω κι ένα μυστικό; Υπάρχουν έρευνες που δείχνουν πως πραγματικά ο
κόσμος συνολικά πηγαίνει προς το καλύτερο!!! Δεν είναι φοβερό να το σκεφτεί
κανείς; Μεγάλη συζήτηση...
Αλλά ας επιστρέψω σε αυτό που ήθελα να σου γράψω... Στους μαθητές μου πάντα
δίνω φωτοτυπίες με κείμενα, με σκέψεις, με ιδέες... Δίνω βιβλία, προτείνω
ταινίες... Ό,τι αισθάνομαι πως μπορεί να τους προσφέρει κάτι. Σκέφτηκα να φέρω
μερικές από αυτές τις φωτοτυπίες και σε εσένα... Γιατί... Ποιος ξέρει; Μπορεί
κάτι να έχουν να σου πουν... Μπορεί να σου «μιλήσουν»... Μπορεί και όχι...
Αλλά, για αυτήν την περίπτωση, που μπορεί μέσα σε κάτι να βρεις κάτι...
αποφάσισα να τα μοιραστώ μαζί σου...
Οι δύο πρώτες
φωτοτυπίες που θα σου δώσω είναι φωτοτυπίες που έστειλα σε όλους τους Ανθρώπους
των Ομάδων μου, παρελθοντικούς και παροντικούς, για «Καλή Χρονιά». Αποφάσισα να
σου τις δώσω κι εσένα για «Καλή αρχή»! Μία σήμερα, μία αύριο! Εύχομαι να έχουμε
μια ωραία διαδρομή κι ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό ταξίδι! Και, κοίτα να δεις, που
αντί για «ταξίδι» πήγα να γράψω «παιχνίδι»...
Μπορεί αυτό το «λἀθος» του μυαλού κάτι σωστό να εκφράζει... Σου χαμογελώ! Καλή
μας αρχή!
Με Αγάπη.
Μαριλού.
---
(Πρώτη Φωτοτυπία)
-Γιατί δεν μου
είπες για τη σχέση σου;
-Δεν είχα όρεξη για
διάλεξη περί «ακατάλληλων» φίλων.
-Γιατί πιστεύεις ότι
θα έκανα κάτι τέτοιο;
-Γιατί κάποιοι τον
θεωρούν κακή επιρροή.
-Εσύ τι πιστεύεις;
-Πιστεύω ότι τον
επηρεάζω όσο μ'επηρεάζει κι εκείνος.
-Σωστά. Η σχέση με
κάποιον άλλο είναι η σχέση μ'ένα μέρος του εαυτού μας.
-Είναι σαν μια
υπερβολική εκδοχή του εαυτού μου.
-Το κατάλαβα.
-Ομως αυτό που
περνάει είναι πολύ σοβαρό. Εγώ τον καταλαβαίνω. Νιώθεις σαν να έχεις συνέχεια μια
σκιά από πάνω σου.
-Ποια είναι η δική
σου σκιά;
-Μάλλον ο θάνατος. Ο
θάνατος και η σιωπή. Τρελό, έτσι;
-Τι είναι η σιωπή;
-Θλίψη ή φόβος. Ολοι
φοβούνται μην πουν κάτι λάθος… γιατί μια κηδεία είναι η πιο ευαίσθητη στιγμή
για κάποιον. Η οικογένειά μου είναι πολύ προσεκτική. Σαν να γίνεται αόρατη. Αυτό
ήταν πολύ βαρύ.
-Τι συμβαίνει;
-Τίποτα. Απλά είμαι
φρικιό.
-Δεν πρέπει να
φοβάσαι μην πεις κάτι λάθος.
-Μα δεν φοβάμαι. Λέω
λάθος πράγματα. Αλλά λέω πάντα τόσες βλακείες… για να μην πω…
-Για να μην πεις
τι; Δεν είμαι εδώ για το σχολείο ή για τη μητέρα σου, αλλά για σένα.
-Είναι
εμπιστευτικό, έτσι; ... Δεν πήρε υπερβολική δόση κατά λάθος. Το έκανε σκόπιμα.
-Στις περισσότερες
περιπτώσεις δεν είναι ατύχημα.
-Τι μπορώ να κάνω
εγώ σαν φίλη του; Ξέρω ότι δεν μπορώ να τον σώσω. Βρήκα άρθρα που λένε τι δεν
μπορώ να κάνω. Τι μπορώ να κάνω;
-Να μην είσαι
αόρατη.
-Δεν αφορά εμένα.
-Δεν είναι καλή
αρχή, δεν νομίζεις;
---
Αυτός είναι ένας
διάλογος μεταξύ μιας κοπέλας και του ψυχολόγου της, που παρακολούθησα σε μια
τηλεοπτική σειρά.
Μου έκανε εντύπωση
για αρκετά σημεία.
Όπως αυτό...
«Η σχέση με κάποιον
άλλο είναι η σχέση μ' ένα μέρος του εαυτού μας.»
Ή αυτό...
«Νιώθεις σαν να
έχεις συνέχεια μια σκιά από πάνω σου.»
Πολλά θα μπορούσα
να πω για πολλά. Αλλά θα γράψω μόνο αυτά.
Οι σκιές που βρίσκονται
από πάνω μας ή από δίπλα μας, όποιες κι αν είναι, όσες κι αν είναι, μπορούν να
εξαφανιστούν ή έστω, αν δεν εξαφανιστούν, μπορούν να «μαλακώσουν». Αρχίζουν να
μας επισκέφτονται πιο αραιά ή πιο αχνά. Η επίδρασή τους σε εμάς αρχίζει να
εξασθενεί. Αντί να τις φοβόμαστε... τις κοιτάζουμε στα μάτια. Αντί να τις
διώχνουμε... τις αποδεχόμαστε, τις αφήνουμε να υπάρχουν και, καμιά φορά,
σταματάνε τον θόρυβο που κάνουν, ησυχάζουν, εξασθενούν... Και, τελικά, είτε
φύγουν είτε μείνουν... Μαθαίνουμε να ζούμε με αυτές...
Για να γίνει
αυτό...
Δεν χρειάζεται να
είστε πάντα τόσο προσεκτικοί. Δεν πειράζει να πείτε ή να κάνετε κάτι λάθος. Ίσα
ίσα. Να πείτε και να κάνετε «λάθη». Να μιλάτε. Να εκφράζεστε. Να μοιράζεστε. Το
πιο σημαντικό:
Να είστε ορατοί.
Αν κάτι θα ήθελα να
πάρετε από τα μαθήματα, τις πρόβες, τη διαδρομή μας, την πορεία μας, είναι πως
έχει σημασία. Αυτό που σκέφτεστε. Αυτό που νιώθετε. Αυτό που είστε. Είναι πως
έχει βάρος και βάθος η δική σας φωνή. Μετράει. Το να εκφράζετε το «μέσα» σας.
Δεν είναι καλή αρχή για κανέναν μας το να βάζει στην άκρη τον εαυτό του. Μια
γερή αφετηρία είναι το ότι... μας αφορά. Κάθετί στη δική μας ζωή μας αφορά. Από
εμάς θα ξεκινήσουμε. Κι αυτό ανοίγει, βοηθάει, καθαρίζει κι όλα τα προς τους
άλλους.
Θέλω να θυμάστε τον
εαυτό σας... Να είστε ορατοί.
Με Αγάπη... Μαριλού.
No comments:
Post a Comment