(Αυτές τις ημέρες... κοιτάζω εικονούλες... και γράφω ποιηματάκια... Δεν έχω τα δικαιώματα για τις εικονούλες... απλά έρχονται στο δρόμο μου και με εμπνέουν να γράψω κάτι μέσα από αυτές... είναι η πρώτη φορά που βάζω εικόνες στο ιστολόγιό μου κι ελπίζω να μην υπάρξει θέμα με το ότι δεν είναι δικές μου και με το ότι δεν έχω τα πνευματικά δικαιώματα. Δυστυχώς, δεν έχω ψάξει να βρω τους δημιουργούς των εικόνων... ίσως, κάποια στιγμή, φροντίσω να το κάνω... κανονικά θα έπρεπε να το έχω ήδη κάνει... Σκέφτηκα να βάλω εδώ τα ποιηματάκια χωρίς τις εικονούλες... αλλά... νομίζω πως λειτουργούν πιο όμορφα μαζί... οπότε μοιράζομαι και τις εικόνες (που δεν είναι δικές μου) και τα ποίηματα (που είναι δικά μου)... κι αν υπάρξει κάποιο θέμα δικαιωμάτων (που ελπίζω να μην υπάρξει!) με κάποιον ή με κάποιους από τους δημιουργούς εννοείται οι εικονούλες θα βγουν αμέσως... Ζητάω συγνώμη από τους δημιουργούς που δεν ξέρω ούτε τα ονόματά τους... και χωρίς να τους ξέρω τους ευχαριστώ για τις δημιουργίες τους που με οδήγησαν κι εμένα στο να δημιουργήσω... Η δημιουργία φέρνει δημιουργία... Αγάπησα τις εικόνες... Αγάπησα και τις λέξεις...)
Μου έλεγαν πως...
Μου έλεγαν πως ο Άγιος Βασίλης μπαίνει από την καμινάδα,
κι αναρωτιόμουν πώς πιστεύαν πως πίστευα αυτή την "εξυπνάδα",
Μου έλεγαν πως αυτός βάζει τα δώρα κάτω από το δέντρο,
μα γνώριζα πως τα αγόραζε ο μπαμπάς μου από το κέντρο,
δεν υπήρχε κανένας με έλκυθρο και άσπρα μακρυά μαλλιά,
που μοιράζει και σκορπίζει δώρα και γλυκά σ' όλα τα παιδιά,
ο μπαμπάς μου τρελαινόταν όλο τον χρόνο στην δουλειά,
για να έχει χρήματα για εμάς, για να έχει λεφτά,
έτσι κοιτάζοντας το δέντρο, Παραμονή πρωί,
εκτιμούσα όσα έχω σε ετούτη τη ζωή,
κι όταν άνοιγα τα δώρα έλεγα "Ευχαριστώ",
όχι σε κάποιον άγνωστο, αόρατο, θεό,
μα στον πατέρα μου που πάντα έκανε ό,τι μπορεί,
που πάντα προσπαθούσε και πάντα προσπαθεί,
καμιά φορά, κοίταζα στα μάτια του όλη την κούρασή του,
σκεφτόμουν... ποιες είναι οι σκέψεις του, ποια η κατάστασή του;
Πήγαινα τον αγκάλιαζα, έλεγα "Σ΄ αγαπώ''!
Αν δεν ήσουν εδώ, δεν θα ήμουν κι εγώ!
"Ξέρεις, μπαμπά, όταν κοιτάζω του δέντρου τα στολίδια,
βλέπω πόσα είναι διαφορετικά και πόσα είναι ίδια,
δεν είναι σωστά μοιρασμένα του κόσμου τα παιχνίδια,
άλλοι γεννιούνται σε έπαυλη, άλλοι σε αποκαΐδια,
δεν χρειάζομαι κάτι ακριβό για να είμαι ευτυχισμένος,
είμαι σε άλλα τυχερός και νιώθω πλουτισμένος,
έχω ένα σπίτι, ἐχω ρούχα, έχω φαγητό,
έχω εσένα που παίζουμε μαζί κυνηγητό!
Στην Γη υπάρχει τόση αδικία,
που δεν διορθώνεται με λίγη ευτυχία,
μα εγώ υπόσχομαι να προσπαθώ,
για ό,τι όμορφο κι ό,τι καλό...
νιώθω ανθρώπινα ευλογημένος,
νιώθω από εσένα φωτισμένος...
κι αυτό το φως θα το σκορπίσω,
για όσο έζησα κι όσο θα ζήσω..."
No comments:
Post a Comment