(Αυτές τις ημέρες... κοιτάζω εικονούλες... και γράφω ποιηματάκια... Δεν έχω τα δικαιώματα για τις εικονούλες... απλά έρχονται στο δρόμο μου και με εμπνέουν να γράψω κάτι μέσα από αυτές... είναι η πρώτη φορά που βάζω εικόνες στο ιστολόγιό μου κι ελπίζω να μην υπάρξει θέμα με το ότι δεν είναι δικές μου και με το ότι δεν έχω τα πνευματικά δικαιώματα. Δυστυχώς, δεν έχω ψάξει να βρω τους δημιουργούς των εικόνων... ίσως, κάποια στιγμή, φροντίσω να το κάνω... κανονικά θα έπρεπε να το έχω ήδη κάνει... Σκέφτηκα να βάλω εδώ τα ποιηματάκια χωρίς τις εικονούλες... αλλά... νομίζω πως λειτουργούν πιο όμορφα μαζί... οπότε μοιράζομαι και τις εικόνες (που δεν είναι δικές μου) και τα ποίηματα (που είναι δικά μου)... κι αν υπάρξει κάποιο θέμα δικαιωμάτων (που ελπίζω να μην υπάρξει!) με κάποιον ή με κάποιους από τους δημιουργούς εννοείται οι εικονούλες θα βγουν αμέσως... Ζητάω συγνώμη από τους δημιουργούς που δεν ξέρω ούτε τα ονόματά τους... και χωρίς να τους ξέρω τους ευχαριστώ για τις δημιουργίες τους που με οδήγησαν κι εμένα στο να δημιουργήσω... Η δημιουργία φέρνει δημιουργία... Αγάπησα τις εικόνες... Αγάπησα και τις λέξεις...)
Πώς μπορώ να σε βοηθήσω;
-Πώς μπορώ να σε βοηθήσω, τι ψάχνεις, τι ζητάς;
Είδες κάτι να σου αρέσει από όλα όσα κοιτάς;
-Η αλήθεια είναι πως ψάχνω κάτι ιδιαίτερο, μικρό,
δεν είναι αυτό, δεν είναι αυτό μα ούτε και αυτό...
Είναι για την μητέρα μου, είναι για τα μαμά μου,
και θέλω κάπως να δηλώνει όσα νιώθει η καρδιά μου...
Δεν ξέρω πώς να της εκφράσω πόσο την αγαπώ,
όποιο δώρο και να δώσω δεν φαίνεται αρκετό,
θέλω να λέει "χωρίς εσένα δεν θα είχα γεννηθεί,
μου έδωσες το δώρο που λέγεται ζωή",
θέλω να λέει "χωρίς εσένα δεν θα είχα μεγαλώσει,
και τους ορίζοντές μου δεν θα είχα ξεκλειδώσει",
θέλω να λέει "χωρίς εσένα θα ήμουν ανυπαρξία,
και δεν θα είχα γνωρίσει τι είναι η ευτυχία",
θέλω να λέει...
-Πολλά θέλεις να λέει μα ένα δώρο, το ξέρεις, δεν έχει φωνή,
ό,τι κι αν διαλέξεις, δεν νομίζω όλα αυτά να μπορεί να τα πει...
-Έχετε, λάθος, κύριε, το λέω με σιγουριά,
υπάρχουν δώρα που μιλάνε με αλήθεια και ομορφιά,
αλλάζουνε πορείες, αλλάζουν διαδρομές,
αλλάζουν καταστάσεις, αλλάζουν και ζωές!
Να, κάτι τέτοιο, νομίζω θα ήθελα να δώσω,
που να δηλώνει πόσο αγαπάω, πόσο πολύ, πόσο!
-Η αγάπη δεν αγοράζεται ούτε πουλιέται,
η αγάπη δεν τυλίγεται, δεν ξεγελιέται,
η αγάπη δεν μπαίνει σε κουτί, δεν έχει κορδέλα,
η αγάπη δεν λέει "φύγε" μα ούτε φωνάζει "έλα",
η αγάπη δεν βρίσκεται τις γιορτές μέσα σε μαγαζιά,
δεν φέρνει "τύχη" μα ούτε "γρουσουζιά",
δεν είναι στις βιτρίνες, δεν έχει τιμή,
κι ανάμεσα στα ράφια ποτέ δεν θα βρεθεί,
η αγάπη δεν χάνεται μέσα στις εκπτώσεις,
ούτε και πληγώνεται απ' τις πολλές τις πτώσεις...
-Η αγάπη, όμως, κύριε, βρίσκεται στα τραγούδια,
την βλέπεις στα πρόσωπα, την νιώθεις στα λουλούδια,
όταν στους στολισμένους δρόμους περπατάω,
νιώθω κάτι μέσα μου, τον κόσμο αγαπάω,
μου αρέσουν τα στολίδια, μου αρέσουν τα φωτάκια,
μου αρέσουν τα καράβια, μου αρέσουν τα δωράκια,
γνωρίζω πως πολύς κόσμος γκρινιάζει, άλλος μελαγχολεί,
μα τι πειράζει, πού και πού, να έχουμε γιορτή...
Βέβαια, το τι σημαίνει αυτή η γιορτή είναι άλλη η ιστορία,
εγώ, δεν έχω σύνορα, δεν έχω και θρησκεία,
μα δεν υπάρχουν γιορτές για παιδιά σαν κι εμένα,
κι έτσι ακολουθώ όσα είναι από καιρό ορισμένα...
Δεν ξέρω αν καταλάβατε τι θέλω να πω,
πάντως, γνωρίζω πως η αγάπη βρίσκεται και εδώ,
για παράδειγμα, εγώ μπήκα στο μαγαζί,
και, ναι, η αγάπη δεν βρίσκεται σε καμία τιμή,
αλλά, ίσως, βρίσκεται σε αυτόν τον διάλογό μας,
είναι στους άλλους, είναι και στον εαυτό μας,
ίσως, να είναι σε αυτήν την μικρή επικοινωνία,
κι, ίσως, μέσα απ' τα μικρά φτιαχτεί μια άλλη κοινωνία...
Ίσως αλλάξουμε κάποτε αυτά που είναι γραμμένα,
και μεταμορφωθούν όσα είναι δεδομένα...
Ξέρετε τι σημαίνει "δώρο" κύριε; Αυτό που, χωρίς αντάλλαγμα, προσφέρεται...
Κι αν με ρωτάτε η αγάπη βρίσκεται στον άνθρωπο που, χωρίς όρια, ενδιαφέρεται...
βρίσκεται σε εμένα, βρίσκεται σε εσένα, βρίσκεται σε εμάς,
βρίσκεται στο "αγαπώ" βρίσκεται στο "αγαπάς",
και δεν θεωρώ πως είναι απάτη,
όποιο δώρο γίνεται ή φτιάχνεται με αγάπη...
Θεωρώ πως ακόμα και σε ένα κουτί,
μπορεί η αγάπη να ξαναγεννηθεί...
Φυσικά, δώρα υπάρχουν πολλά,
και δεν είναι όλα υλικά,
υπάρχουν και τα άυλα, ένα φιλί, μια αγκαλιά,
μια βόλτα, μια συζήτηση, μια κάποια συντροφιά...
Θέλω να πάρω, κύριε, κάτι για την μαμά μου...
Να βάλουμε σε ένα κουτί, τις σκέψεις, τα όνειρά μου;
-Ορίστε τι θα κάνουμε θα πάρω ένα χαρτί...
-Να, γράψουμε αυτά που είπαμε μαζί;
-Να γράψουμε ό,τι θες να πεις, ό,τι θες να εκφράσεις...
-Μα δεν ξέρω τις λέξεις και δεν έχω τις φράσεις...
-Μην ανησυχείς, τις έχουν τα ένστικτά σου...
τις έχεις εσύ, τις ξέρει η καρδιά σου...
Και έτσι κάθησαν μαζί...
μια παγωμένη Παραμονή...
και ένα γράμμα γράψαν...
και ένα δώρο φτιάξαν...
Το έκλεισαν σε ένα τετράγωνο κόκκινο κουτί,
του έδεσαν κορδέλα και μια κάρτα μικρή,
κι έβαλαν και κάτι άλλο μέσα μα δεν θα σας το πω,
γιατί είναι ιδιαίτερο, γιατί είναι μυστικό!
(Μόνο όποιος το ανοίξει θα μάθει το τι κρύβει,
το δώρο είναι πάντα για αυτόν που το ανοίγει)...
Και ήταν και οι δύο ευχαριστημένοι και χαμογελαστοί,
σκεφτόντουσαν τι όμορφη που γίνεται η ζωή...
Πιο δίπλα ήταν και το σκυλάκι που έχει άλλη ιστορία,
πώς βρέθηκε στην ζέστη, πώς σώθηκε απ' τα κρύα...
Αυτό κι αν θα είχε να σας πει το τι σημαίνει αγάπη,
που δεν είχε όνομα και τον φωνάζουν "Pappy",
που δεν είχε σπίτι και τώρα έχει οικογένεια,
και κάθε μέρα ζει πια μέσα στην ευγένεια...
Κι όταν ακούει να λένε πως οι άνθρωποι είναι κακοί,
ξέρει, δεν είναι μόνο αυτό που στον κόσμο επικρατεί...
Θυμώνει, γαυγίζει με τους φίλους-σκύλους του και λέει "Υπάρχουν άνθρωποι-φίλοι!"
κι οι άνθρωποι έκπληκτοι απορουν τι έπαθαν οι σκύλοι...
No comments:
Post a Comment