5/10/16

Παραπάνω και Παρακάτω




Έχω υπάρξει άνθρωπος με «παραπάνω» κιλά, ό,τι μπορεί να θεωρεί κανείς «παραπάνω» κιλά.
Ἐχω υπάρξει άνθρωπος με «παρακάτω» κιλά, ό,τι μπορεί να θεωρεί κανείς «παρακάτω» κιλά.

Ξεκινάω, λοιπόν, γράφοντας πως... το τι θεωρεί ο καθένας «παραπάνω» ή «παρακάτω» είναι σχετικό. Φυσικά, ναι, υπάρχει ένας συγκεκριμένος αριθμός στην ζυγαριά. Και, φυσικά, ναι, υπάρχουν τα δύο άκρα της κλίμακας, προς τα πάνω και προς τα κάτω, στα οποία το «πολύ» ή το «λίγο» είναι κυριολεκτικό και δεδομένο και είναι κατά της ίδιας της ζωής. Εκεί θα έπρεπε να αναρωτηθούμε για τις αιτίες και όχι να σχολιάζουμε αρνητικά και να επικρίνουμε τα αποτελέσματα. Τι οδηγεί κάποιους ανθρώπους στο ένα άκρο ή στο άλλο; Αρκετές φορές, είναι κάποιο πρόβλημα υγείας... σωματικό ή ψυχολογικό... Πέρα, όμως, από τα δύο άκρα... υπάρχουν στην κλίμακά μας... ένα σωρό σημεία στο ενδιάμεσο... που είναι εύκολο τα πράγματα εκεί να ανακατευτούν, να γίνουν πιο θολά, πιο σχετικά...

Στην πορεία την προσωπική και την επαγγελματική μου, είδα ελάχιστους ανθρώπους, εώς κανέναν, που να έχουν υγιή σχέση με τον εαυτό τους και με το σώμα τους... Που να προωθούν την λέξη «Υγεία»... Όχι άλλες λέξεις, όπως, για παράδειγμα, την λέξη «Δίαιτα». Που να εμπνέουν έναν υγίη τρόπο ζωής όχι έναν προβληματικό τρόπο ζωής. Γρήγορα συνειδητοποίησα πως την λέξη «Υγεία» όχι μόνο την έχουμε ξεχάσει... μα την έχουμε θάψει με τέτοιο τρόπο... που είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να την ξεθάψει... όχι μόνο για τον εαυτό του μα και για τους άλλους...

Κορίτσια και αγόρια, κυρίως στην εφηβεία, πέφτουν θύμα είτε του εαυτού τους είτε των άλλων γύρω τους. Κυριολεκτικά βασανίζονται από το πώς βλέπουν τον εαυτό τους οι ίδιοι και από το πώς είτε νομίζουν πως τους βλέπουν οι άλλοι, είτε πραγματικά τους βλέπουν οι άλλοι.

Γονείς, δάσκαλοι, καθηγητές, συμμαθητές, φιλοί, γνωστοί και άγνωστοι, παίζουν, συνήθως, με την συμπεριφορά τους, εγκληματικό ρόλο σε σχέση με το τι εμφυτεύεται μέσα στο κεφάλι και μέσα στην ψυχή ενός παιδιού ή ενός εφήβου.

Αυτοί που θα έπρεπε να υποστηρίζουν, υποβιβάζουν και υποτιμούν.

Και, όπως είναι φυσικό, αυτά τα αγόρια και αυτά τα κορίτσια εξελλίσονται σε άντρες και γυναίκες με ένα σωρό ανασφάλειες και κόμπλεξ και προς τον εαυτό τους και, κατά συνέπεια, προς τους άλλους.

Διαστρεβλώνεται η έννοια της υγείας... Παραμορφώνεται η εικόνα της ομορφιάς...

Το τι ορίζει ο καθένας ως ομορφιά είναι διαφορετικό. Το τι ορίζει ο καθένας ως Υγεία, επίσης (αν και δεν θα έπρεπε. Ο δρόμος της Υγείας είναι ίδιος για όλους.).

Και έτσι απλά ανακυκλώνεται η Μη Υγεία, μεταξύ μας. Κι αν κάποιος θελήσει να φέρει λίγο φως στο σκοτάδι είναι πολύ δύσκολο εώς αδύνατο να το καταφέρει.

Το «κακό» έχει ήδη γίνει... και η «αρρώστια» ως τρόπος ζωής έχει ήδη εξαπλωθεί.

Όσο κλισέ κι αν ακούγεται... πάντα μου αρέσει να μιλάω για το να τα έχει κανείς καλά με τον εαυτό του. Νομίζω πως από εκεί ξεκινάνε όλα. Να νιώθεις εσύ καλά. Να είσαι εσύ καλά.

Όταν είχα «παραπάνω» κιλά... αυτές οι φράσεις μου όταν τις έλεγα στους άλλους ακουγόντουσαν σαν παρηγοριά στον άρρωστο... (σε αυτήν την περίπτωση, ο «άρρωστος» ήμουν εγώ)... και έτσι κανείς δεν τους έδινε σημασία... «Καλά όλα αυτά, αλλά πρέπει να χάσεις κιλά» ήταν η σκέψη τους. Κανέναν δεν τον ενδιέφερε το γιατί πήρες κιλά, το πώς νιώθεις ή το πώς είσαι. Τους ενδιέφερε μόνο το γεγονός... Πήρες κιλά. Τελεία. Αυτό είναι κακό. Τελεία. Πρέπει να τα χάσεις. Τελεία. Λες και η ζωή λειτουργεί με τελεσίγραφα.

Όταν είχα «παρακάτω» κιλά... αυτές οι φράσεις μου όταν τις έλεγα στους άλλους ακουγόντουσαν σαν παρηγοριά στον άρρωστο... (σε αυτήν την περίπτωση, ο «άρρωστος» ήταν ο απέναντί μου, ο κάθε απέναντί μου)... και έτσι, και πάλι, κανείς δεν τους έδινε σημασία... «Δεν έχεις κανένα πρόβλημα εσύ! Έχεις μια χαρά σώμα, για αυτό τα λες αυτά! Κοίτα ποιος μιλάει! Κι εγώ τα ίδια θα έλεγα αν ήμουν έτσι!». Κανέναν δεν ενδιέφερε το γιατί έχασες κιλά (αν γνώριζε πως έχασες κιλά, παρένθεση είναι απίστευτο το ότι όταν χάνεις κιλά όλοι το θεωρούν καλό ανεξάρτητα από το γιατί τα χάνεις!), το πώς νιώθεις και το πώς είσαι. Έχασες κιλά. Τελεία. Αυτό είναι καλό. Τελεία. Πρέπει να μείνεις έτσι για πάντα. Τελεία. Αν δεν σε γνωρίζουν... είναι αυτονόητο για αυτούς πως ήσουν έτσι, όλη σου την ζωή... έτσι, όπως σε βλέπουν τώρα... (είναι φοβερό το πόσοι άνθρωποι κάνουν το «λάθος» όταν σε γνωρίζουν να νομίζουν πως ήσουν, σωματικά ή ψυχολογικά, μια ολόκληρη ζωή, έτσι ακριβώς όπως είσαι, την στιγμή που σε γνωρίζουν!).

Κατά συνέπεια, δεν είχα δικαίωμα να μιλήσω για την Υγεία όπως κι αν ήμουν. Ούτε με τα «παραπάνω» κιλά, ούτε με τα «παρακάτω». Εγώ τις ίδιες φράσεις έλεγα. Οι οποίες ποτέ δεν ακούγονταν. Εγώ ο ίδιος άνθρωπος ήμουν...

Και να σημειώσω και κάτι ακόμα... Γράφω «παραπάνω» και «παρακάτω» γιατί ο περισσότερος κόσμος έτσι λειτουργεί... Ποτέ δεν νιώθει να βρίσκεται στο σωστό σημείο... και πάντα θέλει κάτι πιο πάνω... ή πάντα νιώθει κάπως πιο κάτω...

Και συνεχίζω...

Είχα ένα κοντινό μου άτομο, μια υπέροχη γυναίκα, που ο φίλος της της έλεγε να αδυνατίσει.

Εγώ, ως γνωστόν, ήμουν ο από δίπλα, που ακούει την ιστορία και βαράει το κεφάλι του στον τοίχο.

Έπειτα χώρισε.

Έπειτα έκανε μια καινούρια σχέση, και ο τωρινός φίλος της της έλεγε να παχύνει.

Εγώ, ως γνωστόν, συνέχιζα να είμαι από δίπλα, που συνεχίζει να ακούει την ιστορία και ας έχουν αλλάξει λίγο οι πρωταγωνιστές, και συνεχίζει να βαράει το κεφάλι του στον τοίχο... όχι στον τοίχο μα στους τοίχους, αυτήν την φορά... Χρειαζόμουν περισσότερους τοίχους για να το αντέξω...

Λες και το σώμα ενός ανθρώπου είναι γιο-γιο για να ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με την επιθυμία ενός άλλου ανθρώπου...

Είχα μια γνωστή, επίσης μια υπέροχη γυναίκα, που στο θέατρο της έλεγαν συνέχεια να χάσει κιλά. Με το που τα έχασε... μετά από κάποιον καιρό... την πήραν σε μια δουλειά... και όταν την είδαν της είπαν πως την ήθελαν έτσι όπως ήταν πριν με τα κιλά που έχασε... (είχαν τις προηγούμενες φωτογραφίες της και την ήθελαν έτσι όπως την είχαν δει τότε)...

Περιττό να γράψω πως κι εκεί... βάραγα το κεφάλι μου στον τοίχο... Η συγκεκριμένη γυναίκα είχε και τόση θεατρική ομορφιά που θεωρούσα εγκληματικό το να ακούει συνέχεια ότι πρέπει να αδυνατίσει... Στο θέατρο, λείπει η διαφορετικότητα και μας ζητάνε κι εκεί, όπως και στην ζωή, το να γίνουμε όλοι ίδιοι... Χάνετε η αυθεντική ομορφιά και η ουσιαστική ανθρωπιά...

Είχα μια φίλη που πήρε κάποια κιλά... και προσπαθούσα να της πω πως έχει σημασία να βρει τρόπο να καταπολεμήσει το άγχος της... Όσο πιο πολύ αγχωνόταν για τα κιλά... τόσο πιο πολύ έπαιρνε κιλά... Κάποια στιγμή, τέντωσε την μπλούζα της πάνω στο σώμα της και μου είπε με απόγνωση, με έκπληξη, με εκνευρισμό και με θυμό «Κοίταξέ με! Έχω στήθος! Εγώ! Στήθος!»... Σαν να είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο μια γυναίκα να έχει στήθος... Σαν να είναι κάτι το τρομαχτικό... Φυσικά, καταλαβαίνω πόσο τρομαχτικό είναι το να αλλάζει το σώμα σου... και ακόμα περισσότερο όταν συμβαίνει απότομα... Το να παίρνεις κιλά... Το να νιώθεις διαφορετικά... Το να νιώθεις περίεργα ή άσχημα σε σχέση με εσένα... Αλλά και πάλι... κάτι με ανατρίχιασε στο τρόπο που το είπε... Είχα μια εντυπωσιακή γυναίκα απέναντί μου, η οποία μίλαγε για το να έχει στήθος σαν να είναι κάτι αρνητικό...

Και για να πάω και από την ανάποδη μεριά... για τα κοριτσάκια ή για τις γυναίκες που ανησυχούν πως δεν είναι γυναίκες επειδή δεν έχουν καμπύλες... δεν είναι τόσο τρομαχτική ούτε αυτή η πλευρά...

Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω... Δεν είναι αυτό που σε κάνει γυναίκα. Ο αριθμός των κιλών σου. Το σχήμα του σώματός σου. Το ύψος σου. Το βάρος σου. Δεν είναι αυτά που σε κάνουν γυναίκα. Αυτά είναι αριθμοί. Και εσύ είσαι άνθρωπος. Ή αν θέλεις μπορούμε να πούμε πως είναι αυτά που σε κάνουν γυναίκα... μπορούμε να το πούμε κι αυτό... αλλά άσε με να το διατυπώσω όπως θέλω εγώ κι όχι όπως θα ήθελες εσύ... Όλα τα παραπάνω... είναι κομμάτια του ποια γυναίκα είσαι... Έχεις αυτό το ύψος, αυτό το βάρος, αυτά τα χαραχτηριστικά, αυτήν την εξωτερική εμφάνιση και αυτόν τον εσωτερικό κόσμο... και όλα αυτά σε κάνουν να είσαι αυτό που είσαι...

Και για να μην μιλάω μόνο για τις γυναίκες...

Κάποια στιγμή ένας άντρας με τον οποίο ήμουν μαζί... μου μίλησε με τέτοιο τρόπο για το σώμα του που ειλικρινά δεν το περίμενα... «Έχω αυτό και έχω το άλλο και μήπως πιστεύεις πως πρέπει να αλλάξω το τρίτο;»... Με θυμάμαι να τον κοιτάζω... και να σκέφτομαι... πως εγώ δεν είχα ποτέ σκεφτεί ούτε το ένα, ούτε το άλλο, ούτε το τρίτο... όταν, δε, φτάσαμε στο τέταρτο, άρχισα να αναρωτιέμαι αν πραγματικά πρέπει να δω κάτι που δεν βλέπω... Ακόμα και τώρα που μου τα έλεγε... δεν μπορούσα να τα δω... Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι μπορεί να χρειάζεται να αλλάξει κάτι επάνω του...

Για την ακρίβεια, εγώ ποτέ με κανέναν άντρα που ήμουν μαζί δεν είχα σκεφτεί πως θα ήθελα κάτι διαφορετικό σε αυτόν... πως θα ήθελα να αλλάξει κάτι...

Πρώτα από όλα... Αυτό ισχύει για άντρες και γυναίκες και για όλους μας... Όταν είσαι ερωτευμένος... τίποτα από όλα όσα συζητάμε δεν έχουν σημασία... Είσαι απλά ερωτευμένος με τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου...

Εγώ, όμως, μπορώ να σας πω με σιγουριά πως ακόμα κι όταν δεν ήμουν ερωτευμένη δεν μου έτυχε ούτε μία φορά... ούτε μία... να σκεφτώ πως θα ήθελα κάτι διαφορετικό στον άνθρωπο με τον οποίο είχα επιλέξει να είμαι μαζί του...

Αλλά ήθελα να γράψω και άλλα κατέληξα να γράψω...

Νομίζω πως αυτό που θέλω να πω είναι...

Αυτό που νιώθει κανείς σαν «πρόβλημα» στην εξωτερική εμφάνισή του, δεν είναι πάντα έτσι όπως το νιώθει.
Αυτό που νιώθει κάποιος σαν «πρόβλημα» στον εσωτερικό του κόσμο, δεν είναι πάντα έτσι όπως το νιώθει.

Υπάρχουν άνθρωποι...
που μας ερωτεύονται και που μας αγαπάνε...
Έτσι ακριβώς όπως είμαστε...

Ας το γράψω άλλη μια φορά μπας και το νιώσουμε όλοι μας...

Έτσι ακριβώς όπως είμαστε.

Και, ακριβώς, επειδή μας αποδέχονται έτσι όπως είμαστε στο σήμερα... μας βοηθάνε στο να βρίσκουμε το τι θέλουμε εμείς για εμάς... και στο να γινόμαστε όλο και καλύτεροι... όχι μόνο στο σήμερα μα και στο κάθε σήμερα και στο αύριο και στο κάθε αύριο.

Αν είσαι άνθρωπος, που σε κάνουν κάποιοι άλλοι άνθρωποι να μην αισθάνεσαι καλά,
ίσως θα έπρεπε να αλλάξεις τους ανθρώπους τους οποίους συναναστρέφεσαι...

Και ας γράψω για ακόμα μια φορά... αυτά που λέω και που, σχεδόν, ποτέ κανείς δεν τα ακούει...

Είναι το πιο απλό πράγμα μα και το πιο δύσκολο...

Σημασία έχει να είσαι εσύ καλά.

Να νιώθεις εσύ καλά με τον εαυτό σου.

Οφείλεις να βρεις τρόπο να σε αγαπήσεις...

Έχεις αυτό το σώμα.
Έχεις αυτήν την ψυχή.
Αυτήν την εξωτερική εικόνα.
Αυτόν τον εσωτερικό κόσμο.

Είσαι εσύ.

Οφείλεις να βρεις τρόπο να σε αποδεχτείς και να σε αισθανθείς...

Και αν και δεν σε γνωρίζω... Είμαι σίγουρη... πως είσαι Όμορφος Άνθρωπος...

Έτσι ακριβώς όπως είσαι.

Κοίταξε με.

Δεν χρειάζεται να έχεις τίποτα Παραπάνω. Και δεν είσαι τίποτα Παρακάτω... Από αυτό που είσαι.

Είσαι Όμορφος Άνθρωπος.

Έτσι ακριβώς όπως είσαι.


2 comments:

  1. Όλοι κοροϊδεύουν όποιον έχει παραπάνω κιλά. Το βιώνω καθημερινά κ θλίβομαι . Πολύ ωραίο το κείμενο σου κ ενθαρρυντικό. Σε ευχαριστώ γνωστή μου άγνωστη.

    ReplyDelete
  2. Χαίρομαι αν σου άρεσε το κείμενό μου και αν σου έδωσε ενθάρρυνση. Γνωρίζω πολύ καλά πώς λειτουργεί ο κόσμος... και λυπάμαι για αυτό. Εύχομαι να μην στενοχωριέσαι για όσα δεν αξίζουν να στενοχωρηθείς. Εγώ Σε ευχαριστώ που έρχεσαι εδώ και με διαβάζεις...

    Να είσαι πάντα καλά.

    Σου χαμογελώ.

    Μαριλού.

    ReplyDelete