Πάτωμα

Πάντα είχα μια ιδιαίτερη σχέση με το πάτωμα και με τα πατώματα.

Μου άρεσε πάντα να περπατάω ξυπόλητη στο σπίτι... Να περπατάω στο πάτωμα, να τρέχω στο πάτωμα, να κυλάω στο πάτωμα, να γλιστράω στο πάτωμα, να κάνω τούμπες στο πάτωμα, να ζωγραφίζω στο πάτωμα, να διαβάζω στο πάτωμα, να γράφω στο πάτωμα, να χορεύω στο πάτωμα, να παίζω στο πάτωμα, να βρίσκομαι στο πάτωμα, να είμαι στο πάτωμα, να στέκομαι στο πάτωμα, να κάθομαι στο πάτωμα, να κάνω σπαγκάτα στο πάτωμα, να κάνω κατακορύφους στο πάτωμα, να κάνω ισορροπίες στο πάτωμα, να κάνω πιρουέτες στο πάτωμα, να κάνω τροχούς στο πάτωμα, να ξαπλώνω στο πάτωμα, να χαλαρώνω στο πάτωμα, να γελάω στο πάτωμα, να κλαίω στο πάτωμα, να νιώθω στο πάτωμα, να νιώθω το πάτωμα, να γίνομαι ένα με το πάτωμα...

Όταν βρίσκομαι στο πάτωμα, πραγματικά γίνομαι κομμάτια... σε όλους εκείνους τους εαυτούς μου... που έχουν υπάρξει στο πάτωμα...

Και ξέρεις τώρα τι είναι το πιο αστείο έτσι; Δεν ξέρω αν είναι αστείο ή γελοίο... λεπτή η γραμμή που τα χωρίζει... Τώρα η ζωή μου είναι χωρίς πάτωμα...

Τώρα η ζωή μου είναι χωρίς έδαφος... Τώρα η ζωή μου είναι στον αέρα... Περπατάω στον αέρα... Γλιστράω στον αέρα... Χορεύω στον αέρα... Στέκομαι στον αέρα... Είμαι στον αέρα... Βρίσκομαι στον αέρα... Νιώθω στον αέρα.... Νιώθω τον αέρα... Γίνομαι ένα με τον αέρα...