Τα γράμματα της Μαριλούς (34)

 

(Γράμμα Τριακοστό Τέταρτο)

Από Τρίτη (22/3) προς Τετάρτη (23/3)

 

Αγαπητέ και Αγαπημένε μου Φίλε,

 

Θυμάσαι που πριν αρκετά γράμματα είχα γράψει λάθος ημερομηνία, από Φεβρουάριο μας πήγα Μάρτιο, και μας έφτασα στο τέλος του προγράμματός μας; Ε, τώρα είναι η σωστή ημερομηνία!

 

23. 03. 2022

 

Εδώ Είναι Το Σωστό Σημείο

 

για να σου πω

 

Σε Αγαπώ.

 

 

Ήθελα να σου το γράψω από την πρώτη κιόλας ημέρα αλλά γνώριζα πως μπορεί να σου ήταν δύσκολο να το πιστέψεις. Πως μπορεί να αναρωτιόσουν «Πώς γίνεται να με αγαπάς αφού δεν με γνωρίζεις;». Πως μπορεί να πίστευες πως το γράφω έτσι απλά για να το γράψω. Πώς μπορεί να το διάβαζες και να το προσπερνούσες, να νόμιζες πως δεν το εννοώ, να θεωρούσες πως δεν είναι αλήθεια. Να σκεφτόσουν πως το γράφω ἐτσι γενικά και αόριστα σε όλους. Καθόλου γενικά και αόριστα δεν το γράφω. Κανένα από τα γράμματά μου δεν ήταν γενικό και αόριστο. Ίσα ίσα. Κάθε γράμμα ήταν ειδικό και συγκεκριμένο. Πήγαινε ειδικά σε εσένα. Σε εσένα που με διαβάζεις. Κι ας έγραφα σε όλους, έγραφα σε κάθε έναν χωριστά. Έγραφα σε εσένα, Φίλε μου. Σε εσένα.

 

Τώρα, ίσως, μέσα από τα γράμματά μου να κατάλαβες κι εσύ κάποια πράγματα για εμένα. Ίσως, να ένιωσες πως, ναι, μπορώ να το εννοώ. Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με την Αγάπη. Δεν περιμένω να φτάσω σε αυτήν, ξεκινάω από αυτήν. Η Αγάπη είναι η βάση, δεν την ονειρεύομαι σαν μια κορυφή. Η Αγάπη είναι εδώ, δεν την τοποθετώ στο εκεί. Αγαπώ από την αρχή, δεν περιμένω να φτάσω στο τέλος. Έχω την ικανότητα να Αγαπήσω τους Ανθρώπους από την αρχή. Και θα σου πω κάτι μαγικό που συμβαίνει όταν Αγαπάς τους Ανθρώπους από την αρχή, συνήθως, βλέπεις τον καλύτερο δυνατό εαυτό τους και νιώθεις την Αλήθεια τους. Βιώνεις ολόκληρο τον κόσμο διαφορετικά...

 

Συχνά, όταν με γνωρίζουν οι Άνθρωποι νομίζουν πως είχα μία εύκολη ζωή και για αυτό είμαι αυτό που είμαι, για αυτό χαμογελάω, για αυτό μου αρέσει η ευγένεια, για αυτό συμπαθώ την καλοσύνη, για αυτό πιστεύω στα όνειρα, για αυτό εκπέμπω χρώματα, για αυτό φτιάχνω τον δικό μου κόσμο και χάνομαι-βρίσκομαι μέσα σε αυτόν, για αυτό... για αυτό... για αυτό... Καθόλου εύκολη ζωή δεν είχα, από την αρχή της, η ζωή μου, ήταν δύσκολη. Δεν μπόρεσα να ζήσω το να είμαι παιδί κι έπαιξε κι αυτό τον ρόλο του στο να γίνω αυτό που είμαι σήμερα. Τα παιδιά που δεν υπήρξαν παιδιά, όπως είναι λογικό, δεν ζουν την εφηβεία σαν έφηβοι ούτε την ενήλικη ζωή τους σαν ενήλικες. Όλα είναι πιο μπερδεμένα και πιο μπουρδουκλωμένα. Τα απλά ή αυτά που φαίνονται αυτονόητα σε άλλους, δεν είναι καθόλου απλά και καθόλου αυτονόητα στα παιδιά που δεν υπήρξαν παιδιά. Αυτό που θέλω να πω είναι πως το ότι χαμογελάω δεν είναι αποτέλεσμα μιας «εύκολης» ζωής και το ότι Αγαπάω δεν είναι αποτέλεσμα μιας «εύκολης» αγάπης. Είναι επιλογή. Και αυτή η επιλογή διαμορφώθηκε μέσα από ένα σωρό σκοτάδια. Ίσως το ότι έφτασα τόσο κοντά στο σκοτάδι μου να με έκανε να νιώθω ακόμα περισσότερο την ανάγκη για φως. Τα όνειρά μου τα έχτισα μέσα από την πραγματικότητά μου. Τον ρομαντισμό μου τον έφτιαξα μέσα από τον ρεαλισμό μου. Και την Αγάπη; Την δημιούργησα από την αρχή... έπρεπε πρώτα να τη δημιουργήσω, να τη νιώσω, να τη ζήσω... για να μπορέσω να τη μοιράσω και να τη σκορπίσω... για να μπορέσω να φτάσω στο σημερινό σημείο της ζωής μου όπου μπορώ να σου την προσφέρω...

 

Ίσως, λοιπόν, τώρα, να μπορείς να το πιστέψεις, ίσως, τώρα, να μπορείς να το νιώσεις...

 

Είναι μια Αγάπη που δεν έχει να κάνει με το αν θα ξανασυναντηθούμε ή όχι. Είναι μια Αγάπη που μπορείς να την κουβαλήσεις για πάντα μαζί σου. Είναι μια Αγάπη που ήταν, είναι και θα Είναι Εδώ από εμένα για εσένα. Κι αν κάτι θέλω να κρατήσεις πιο πολύ από όλα τα γράμματά μου, ίσως, τελικά, να είναι αυτό... που σου έγραψα τώρα στο τέλος μας...

 

Φίλε μου...

 

Σ΄ Αγαπώ.

 

Μαριλού.

 

 

(Αυτό μπορεί να είναι το τέλος του προγράμματος αλλά μπορεί να μην είναι και των γραμμάτων μου... Ίσως, να λάβεις ένα ακόμα τελευταίο γράμμα... μετά από μέρες... Μέχρι τότε... να Αγαπάς και, κυρίως, να σε Αγαπάς.)...

Εδώ Είναι Το Σωστό Σημείο

 

για να σου πω

 

ποια είμαι

 

Είμαι η Μαριλού.

Δεν είμαι τίποτα.

Δεν είμαι (μόνο) Δασκάλα. Δεν είμαι (μόνο) Ηθοποιός. Δεν είμαι (μόνο) Σκηνοθέτης.

Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες.

Είμαι πολλά και όλα μαζί.

Είμαστε πολύπλευροι και πολύπλοκοι.

Όταν μας ορίζουμε μας περιορίζουμε.

Όταν μας ορίζουν μας περιορίζουν.

Δεν διδάσκω... μοιράζομαι.

Δεν σκηνοθετώ... συνεργάζομαι.

Πάνω από όλα νιώθω Άνθρωπος.

Δεν ανήκω πουθενά.

Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα.

Δεν ανήκω σε καμία θρησκεία.

Δεν έβαλα ποτέ μέσον για να πετύχω κάτι, οτιδήποτε.

Δεν έδωσα ποτέ φακελάκι για να πετύχω κάτι, οτιδήποτε.

Πιστεύω σε μία ξεχασμένη λέξη, στην αξιοκρατία.

Πιστεύω σε μία ξεχασμένη έννοια, στην αξιοπρέπεια.

Πιστεύω στην Αξία, στην Αλήθεια, στην Αγάπη.

Πιστεύω σε μία ξεχασμένη λέξη και έννοια, στον Άνθρωπο.

Στον Άνθρωπο με το Α κεφαλαίο.

 

Αν με χρειαστείς...

 

marilouvaleonti@gmail.com

(μπορείς να μου γράψεις ό,τι θέλεις, όποτε θέλεις)

6980479986

(μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου, όποτε θέλεις)

 

Είμαι Εδώ.

Μαριλού.