(Εικοστό Τρίτο Γράμμα)
08.03.2022 (Τρίτη)
Αγαπητέ και Αγαπημένε
μου Φίλε,
πέρασαν και οι
«άδειες» ημέρες για να έρθουν οι «γεμάτες»... κι όπως σου έγραφα, κάποια
στιγμή, και για τα θετικά και τα αρνητικά... για τα ευχάριστα και τα
δυσάρεστα... έτσι συμβαίνει και με τα «άδεια» και τα «γεμάτα» της ζωής... Το
άδειο ακολουθεί το γεμάτο που ακολουθεί το άδειο... Κάπως έτσι...
Για αυτό, καμιά φορά, όταν αισθάνεσαι πως παραγέμισες... πάντα να βρίσκεις
χρόνο και τρόπο να αδειάσεις!!! Για να υπάρχει χώρος μέσα σου... και να μπορείς
να γεμίσεις ξανά με όσα πραγματικά θέλεις να γεμίσεις... Κι όταν αισθάνεσαι πως
παραάδειασες... πάντα να βρίσκεις χρόνο και τρόπο να γεμίσεις!!! Αλλά, όπως είπαμε,
μόνο με όσα, αληθινά, ειλικρινά, με αυτογνωσία και με ελευθερία, εσύ θέλεις να
γεμίσεις!!! Όλα τα άλλα να τα αφήνεις έξω από εσένα...
Τις χρειαζόμουν
αυτές τις ημέρες... και τώρα είμαι έτοιμη για δράση ξανά!
Λοιπόν, αν όλα πάνε
καλά, πριν το σημερινό μάθημά μας, θα προλάβω να βγάλω φωτοτυπία και την
αλφαβήτα της νοηματικής... να την έχεις... οπότε σήμερα θα είναι στα χέρια σου!
Αχ, είχα μια ιδέα για εμάς... Πολλές ιδέες είχα για εμάς... αλλά θα προσπαθήσω
να στοχεύσω στην μία ιδέα... Βήμα-βήμα... Καλύτερα να στοχεύεις στο ένα βήμα
και να το κάνεις από το να στοχεύσεις στα εκατό βήματα και να μην κάνεις ούτε
μισό... Χρειάζεται το όραμα αλλά τόσο όσο να σε κινητοποιεί και όχι τόσο όσο να
σε αδρανοποιεί... Χρειάζεται μία ισορροπία κοντινών και μακρινών στόχων! Πάμε,
λοιπόν, μαζί,
να κινηθούμε και να κινητοποιηθούμε!
Επίσης, μοιράζομαι
μαζί σου ένα κείμενο-ποιήμα που μου αρέσει πολύ... Εύχομαι να αρέσει και σε
εσένα!
Νομίζω αυτά είναι
αρκετά για σήμερα... Να έχουμε μια όμορφη εβδομάδα με άδειες και γεμάτες
στιγμές!!!
Να είσαι πάντα καλά, Φίλε μου...
Μαριλού
Φτιάχνουμε σπίτια
όλο και μεγαλύτερα…
και οικογένειες
όλο και μικρότερες.
Κερδίζουμε
περισσότερα… μα έχουμε λιγότερα.
Αγοράζουμε
περισσότερα... μα τα χαιρόμαστε λιγότερο.
Ζούμε σε κτίρια
πιο ψηλά…
αλλά μια ζωή
χωρίς βάθος.
Ταξιδεύουμε σε
δρόμους πιο ανοιχτούς…
με μυαλά όλο και
πιο στενά.
Έχουμε
περισσότερες ανέσεις…
αλλά ζούμε πιο
στενάχωρα.
Έχουμε
περισσότερες γνώσεις…
και λιγότερη
επίγνωση.
Περισσότερους
ειδικούς… και λιγότερες λύσεις.
Περισσότερα
φάρμακα… και λιγότερη υγεία.
Είναι η εποχή του
γρήγορου φαγητού…
και της αργής χώνευσης.
Των φανταστικών
σπιτιών… με διαλυμένες οικογένειες.
Που θυμώνουμε
πολύ γρήγορα...
αλλά αργούμε να
συγχωρήσουμε.
Που φεύγουμε πολύ
νωρίς…
και γυρίζουμε
πάντα αργά.
Υψώνουμε τις
σημαίες της ισότητας,
αλλά κρατάμε τις
προκαταλήψεις.
Έχουμε την ατζέντα
μας γεμάτη
με τα τηλέφωνα
φίλων
που δεν τους
τηλεφωνούμε ποτέ…
Και τα ράφια της
βιβλιοθήκης μας
γεμάτα βιβλία,
που δεν θα
διαβάσουμε ποτέ.
Κερδίζουμε χρόνο
στη ζωή,
αλλά δεν ξέρουμε
πώς να τη ζήσουμε.
Αποκτάμε όλο και
περισσότερα πράγματα,
και σχεδόν όλα τα
χαραμίζουμε.
(Το ποίημα αυτό αποδίδεται στον δάσκαλο Ριμπότσε)
(Εύχομαι να μην χαραμίζετε και να μην
χαραμίζεστε... Μαριλού)
No comments:
Post a Comment