(Εικοστό Δεύτερο Γράμμα)
06.03.2022 (Κυριακή)
Αγαπημένε μου Φίλε, πήγα μια υπέροχη βόλτα στον ήλιο και στο φως σε μια ήσυχη Αθήνα! Ήταν υπέροχα! Και σήμερα θα δω Αγαπημένους Ανθρώπους! Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή; Έχω δύο άδειες ημέρες, σήμερα και αύριο, και είμαι σούπερ χαρούμενη! Το πρόγραμμα έχει βόλτες και συναντήσεις και συζητήσεις και παιχνίδια και... και... και... Ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν γιατί οι επόμενες εβδομάδες, το πιθανότερο, θα είναι λίγο δύσκολες... από την μία τα καθημερινά μαθήματά μας από την άλλη οι πρόβες τα Σαββατοκύριακα, που θα είναι πια και Σάββατο και Κυριακή, ανάσα δεν θα προλαβαίνω να πάρω! Θέλω τόσο πολύ να ανέβουν οι Άνθρωποί μου στην σκηνή... το Αξίζουν! Και τώρα πια βρισκόμαστε λίγο πριν την τελική ευθεία... Χθες ήμουν πολύ κουρασμένη, δεν αισθανόμουν το μυαλό μου... αλλά η πρόβα πήγε καλά... και είμαι πολύ περήφανη για τους Ανθρώπους μου!
Αν αρχίσω, όμως, να μιλάω για αυτό δεν θα σταματάω... οπότε...
Στα δικά μας!!! Την Παρασκευή, λοιπόν, έμαθες ένα ακόμα «μυστικό» μου. Μου αρέσει πολύ η νοηματική γλώσσα! Πάρα πολύ... Με αγγίζει, με συγκινεί... Χαίρομαι πολύ που μπήκα στη διαδικασία να τη μάθω και που γνώρισα την κοινωνία των κωφών... Είναι Άνθρωποι που έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ από την κοινωνία μας (όπως και τόσοι άλλοι Άνθρωποι...)... Πράγματα που είναι αυτονόητα για εμάς για εκείνους δεν είναι. Να πηγαίνεις σε ένα νοσοκομείο ή σε ένα δικαστήριο και να πρέπει να πάρεις διερμηνέα για να επικοινωνήσεις και να ψάχνεις απεγνωσμένα για να έρθει κάποιος... Να ζητάς να έχεις διερμηνέα στα μαθήματα της σχολής σου και να υπάρχουν δάσκαλοι που να μην σου το επιτρέπουν. Να σε κοιτάνε στραβά ή περίεργα στο τρένο ή στο δρόμο. Γιατί; Γιατί έτσι. Να σου συμπεριφέρονται υποτιμητικά ή σκληρά. Γιατί; Γιατί έτσι. Στα βάθη του χρόνου ταλαιπωρήθηκαν πολύ τα κωφά παιδιά στα σχολεία. Τα πίεζαν να μην χρησιμοποιούν τα χέρια τους και να προσπαθούν με το ζόρι να μιλήσουν και διάφορα άλλα... Ακόμα και τώρα η εκπαίδευσή τους είναι ταλαιπωρημένη... Παρόλα αυτά, θέλω να πιστεύω πως προχωράμε προς ένα καλύτερο αύριο... Ασχολήθηκα με τη νοηματική, πριν χρόνια, για αρκετά χρόνια... Πολύ γρήγορα άρχισε να γίνεται, πού και πού, κομμάτι των παραστάσεων μου... Και όταν άρχισα να διδάσκω συνειδητοποίησα πόσο βοηθητική είναι και στις Ομάδες... Ενώνει τους Ανθρώπους... και βοηθάει στην συγκέντρωση και στον συντονισμό! Η νοηματική είναι από τις μεγάλες Αγάπες μου... κι ας μην την γνωρίζω τόσο καλά όσο θα ήθελα... Είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου. Για να δούμε αν θα τα καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα τραγούδι όλοι μαζί! Νομίζω θα είναι πολύ όμορφο και θα είναι κάτι που θα το κουβαλήσεις μαζί σου ακόμα κι όταν χωριστούν οι δρόμοι μας... Θα είναι ένα Δώρο μου προς εσένα! Θα έχεις ένα τραγούδι που θα μπορείς να το λες στην νοηματική! Και θα είναι κάτι που το κάναμε, το μάθαμε, το φτιάξαμε όλοι μαζί... Τελικά, όπως συμβαίνει με το Θέατρο έτσι συμβαίνει με την Νοηματική, όπως συμβαίνει με την Τέχνη έτσι συμβαίνει με την ζωή... Δεν μπορώ να σταματήσω να μιλάω για αυτά...
Και μιας και μιλήσαμε για νοηματική... το σημερινό μας κείμενο... θα είναι γύρω από αυτήν...
Καλή εβδομάδα, Φίλε μου!
Με Αγάπη... Μαριλού.
---
Είμαι ένα κωφό άτομο.
Ξυπνάω κάθε μέρα, με ένα ξυπνητήρι δόνησης ή ένα φωτεινό σηματοδότη, το οποίο μερικές φορές γίνεται ανυπόφορο. Ναι, είμαι ένα κωφό άτομο.
Βλέπω τηλεόραση, όχι με τον ήχο αλλά χρησιμοποιώ υπότιτλους ή παρακολουθώ διερμηνέα. Ναι, είμαι ένα κωφό άτομο.
Σε μετακίνησεις μου ή μεσημεριανό διάλειμμα, μόνος με τους φίλους μου, στο Facebook, τηλεφωνικά, facetime... Το κινητό μου είναι η σωτηρία μου. Ναι, είμαι ένα κωφό άτομο.
Δεν ακούω τον ήχο του ανέμου, των πουλιών, της βροχής, ή της μελωδίας, αλλά αυτό που δεν μπορούν να εκτιμήσουν τα αυτιά μου, τα μάτια μου το βλέπουν. Είναι το πιο πολύτιμο προσωπικό μου στοιχείο. Είναι το παράθυρο της ψυχής μου. Και τα χέρια μου είναι η γέφυρα που με συνδέει με τον κόσμο, τα χρησιμοποιώ για να μιλάω, να γράφω, να με καταλαβαίνουν και να εκφράζω τις σκέψεις μου, οι οποίες δεν είναι τόσο διαφορετικές από τις δικές σου. Είμαστε το ίδιο, απλά δεν μετανιώνω που δεν μπορώ να ακούσω και να μιλήσω σαν εσένα... Ναι, είμαι ένα κωφό άτομο.
Δεν μιλάω σαν εσένα, αλλά δεν είμαι χαζός. Μπορώ να κάνω λάθος, ένα λάθος είναι ανθρώπινο, αλλά αν κάνω λάθος είναι γιατί δεν κάναμε καμία προσπάθεια να μου εξηγήσεις ή γιατί μου το εξήγησες άσχημα, όμως αυτό δεν με κάνει ανόητο. Ναι, είμαι ένα κωφό άτομο.
Μπορώ να μιλήσω. Κάποιοι μπορούν να με καταλάβουν. Άλλοι... όχι. Μερικές φορές είναι δύσκολο να με καταλάβεις, με τον ίδιο τρόπο που δεν καταλαβαίνεις τους κινέζους. Ναι, είμαι ένα κωφό άτομο.
Εννοώ, με τον τρόπο μου, εννοώ, με τον δικό μου τρόπο. Αλλά κάνω τα ίδια πράγματα που κάνεις: Μελέτη, δουλειά, ταξίδια, οδήγηση, παιχνίδια, σπορ, γάμο, μπορώ να γίνω γονιός ή επιστήμονας... στην πραγματικότητα, έχω μια ζωή, και την τρέχω σαν εσένα! Ναι, είμαι ένα κωφό άτομο.
Είμαι τόσο κωφός, θεοκουφός όσο μπορείς να φανταστείς.
(Το κείμενο αυτό το μοιράστηκε ένας φίλος μου κωφός στο Προσωποβιβλίο... Στο τέλος του κειμένου έγραφε να το αντιγράψεις, να το επικολλήσεις και να το κοινοποιήσεις. Σπάνια αντιγράφω, επικολλώ και κοινοποιώ μήνυμα που μου ζητάει να το κάνω. Συνήθως, δεν παίρνω μέρος σε αυτές τις «αλυσίδες» μηνύματα. Δεν το μοιράστηκα στο Προσωποβιβλίο. Όμως, το συγκεκριμένο μήνυμα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας, εδώ, να υπάρχει ανάμεσα στα καθημερινά μας χαρτιά. Δεν ξέρω ποιος το έγραψε αλλά πιστεύω πως αυτός που το έγραψε είναι κωφός... Κάτι μου άρεσε σε αυτό το κείμενο. Κάτι με συγκίνησε. Δεν είναι μόνο οι διαφορές μας... είναι και οι ομοιότητές μας που συγκινούν...)
No comments:
Post a Comment