(Γράμμα Εικοστό Τετάρτο)
09.03.2022 (Τετάρτη)
Φίλε μου! Θέλω να ξεκινήσω λέγοντάς σου ένα μεγάλο «Μπράβο» για χθες! Με
συγκίνησες και εσύ και όλη η Ομάδα... Κάναμε σχετικά βιαστικά το αλφάβητο της
νοηματικής... και το τραγούδι... και παρόλα αυτά... τα πήγες υπέροχα! Μπράβο,
μπράβο, μπράβο... σε καθέναν χωριστά και σε όλους μαζί!
Σήμερα θέλω να σου μιλήσω για κάτι άλλο... Θα σου μιλήσω για τρεις υπέροχες
ταινίες... προετοιμάσου, όμως, για πολλή συγκίνηση, πολλά συναισθήματα, πολλές
σκέψεις, προβληματισμό... Να τις δεις μόνο όταν είσαι σε στάδιο να δεις κάτι...
πώς να το πω... βαρύ και βαθύ... Αξίζουν. Είναι ντοκιμαντέρ... Γεμάτο Αληθινούς
Ανθρώπους... Έχει διάφορα θέματα... και διαφορετικοί Άνθρωποι, από όλο τον
κόσμο, μιλάνε πάνω σε αυτά τα ίδια θέματα... Για τις σχέσεις, για τον έρωτα,
για την Αγάπη, για το φόβο, για την εργασία, για το χρήμα, για τον πόλεμο, για
την ελευθερία, για την ευτυχία, για το νόημα της ζωής... Λέγεται «Human». Και υπάρχει ένα, δύο και τρία... Σαν
μία ταινία χωρισμένη σε τρεις... Δεν υπάρχουν λόγια για αυτές τις ζωντανές
ταινίες... Ανεβάσαμε, πριν χρόνια, κείμενα από αυτές τις ταινίες στην σκηνή με μία
υπέροχη Ομάδα φοιτητών σε μια παράσταση που ανατρίχιασε και εμάς και το
κοινό... Νιώθω πολύ τυχερή που με εμπιστεύτηκαν οι Άνθρωποί μου σε αυτήν την
τρελή ιδέα μου και που τους εμπιστεύτηκα κι εγώ... Να ξέρεις... Η εμπιστοσύνη
είναι η βάση, αν όχι για όλα, για πολλά... και στην σκηνή... και στην ζωή...
Θα σου πω τώρα και μία μικρή ιστορία... Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους
Ανθρώπους που μιλάνε στις ταινίες, από διάφορες χώρες όλου του κόσμου, υπήρχε
και ένας από την Ελλάδα... Μια μαθήτριά μου θέλησε να πει τα λόγια αυτού του
Ανθρώπου στην σκηνή. (Είχα βάλει σαν άσκηση στους Ανθρώπους μου να δουν τα
ντοκιμαντέρ και να διαλέξουν μέσα από αυτά τα τόσο συγκινητικά κείμενα ζωής
ποια θα τους ενδιέφερε να μοιραστούν στην σκηνή, μετά μέσα από συζήτηση με
καθέναν χωριστά καταλήξαμε στο ποιος θα πει τι...). Και έτσι κι έγινε... η
συγκεκριμένη μαθήτριά μου είπε το κείμενο του συγκεκριμένου Ανθρώπου. Αφού
ανεβάσαμε την παράστασή μας και πέρασαν οι μέρες, κάποια στιγμή, στην
πραγματικότητα, τον έψαξε, τον βρήκε, πήγε να του μιλήσει, περάσανε χρόνο μαζί,
συζητήσανε... Και ποιος είναι αυτός ο Άνθρωπος; Είναι ο Άνθρωπος της κοινωνικής
κουζίνας «Ο άλλος άνθρωπος» που προσφέρει βοήθεια, συνέχεια, καθημερινά, με
πολλούς τρόπους... Και τώρα, προσφέρει βοήθεια, μαζεύει τρόφιμα και άλλα είδη,
για να τα πάει στα σύνορα Ρουμανίας-Ουκρανίας, για να βοηθήσει τους Ανθρώπους.
Είναι ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος. Όταν μίλησε στα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ
δεν είχε φτιάξει ακόμα την κοινωνική κουζίνα... Με συγκίνησε το ότι η μαθήτριά
μου πήγε και τον βρήκε... και μετά μου έγραψε για αυτό... Σκέφτηκα, επίσης,
πόσο ωραίο θα ήταν αν συναντούσαμε τους Ανθρώπους από όλο τον κόσμο που είπαμε
τις δικές τους λέξεις πάνω στην σκηνή... Αυτή η παράσταση άλλαξε και εμένα και
τα παιδιά... Χαμογελάω... Συνηθίζω να λέω «παιδιά» πάντα τους Ανθρώπους μου... Δεν
έχει σημασία τι ηλικία έχει ποιος... Στο Θέατρο όλοι είμαστε παιδιά... και όλοι
γινόμαστε «ένα»...
Ταινίες σαν ζωή...
και ζωή σαν ταινία... Δεν ξέρω τι θα ζήσουμε ακόμα... Η πορεία θα δείξει...
Αλλά, ό,τι κι αν ζήσουμε, θέλω να θυμάσαι... να κρατάς την ελπίδα και την Αγάπη
ζωντανή...
Γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς για εμάς και για τον κόσμο, ποιος θα το κάνει;
Σου στέλνω Αισιοδοξία...
Μαριλού
Εγώ κι εσύ
μαζί...
Εγώ κι εσύ μαζί.
Εγώ κι εσύ μαζί.
Όταν η τύχη σου θα `ναι φευγάτη,
και συ μακριά απ’ το ζεστό σου κρεβάτι,
Τότε θυμήσου τη χρυσή συμβουλή…
Εγώ κι εσύ μαζί,
Εγώ κι εσύ μαζί.
Εγώ κι εσύ μαζί.
Εγώ κι εσύ μαζί.
Τα βάσανά σου είναι και δικά μου,
και για τους δυo μας χτυπάει η καρδιά μου,
Δυo
φιλαράκια με μια ψυχή,
Εγώ κι εσύ μαζί,
Εγώ κι εσύ μαζί.
Μπορείς αν θες
να βρεις πιο έξυπνους φίλους,
Να `ναι μεγάλοι και πιο δυνατοί.
Μπορείς!!!
Αλλά να ξέρεις τη δικιά μου αγάπη,
δε θα στη δώσει φιλαράκο κανείς…
Κι όσο περνάνε και φεύγουν τα χρόνια,
και η φιλία μας θα μένει αιώνια,
Είναι γραπτό μας μοίρα κοινή…
Εγώ κι εσύ μαζί!
Εγώ κι εσύ μαζί!
Εγώ κι εσύ μαζί…!
(Και αυτοί είναι
οι στίχοι από το τραγούδι!
Να θυμάσαι πως
όλα τα μυστικά του κόσμου βρίσκονται στο «μαζί»!)
No comments:
Post a Comment