Τα γράμματα της Μαριλούς (32)

 

(Γράμμα Τριακοστό δεύτερο) 

20.03.2022 Κυριακή

 

Αγαπημένε μου Φίλε!

 

Πρόβα χθες, πρόβα σήμερα... και αν, όλα πάνε καλά, αύριο κανονικά θα είμαι κι εγώ στο μάθημά μας, οπότε θα σου δώσω η ίδια το χαρτί μου...

 

Σήμερα μετά την πρόβα μαζευτήκαμε οικογενειακά και κόψαμε πίτα... (ναι, ναι, καλά διάβασες! Πίτα!). Τον τελευταίο καιρό που χάσαμε τις μέρες, τους μήνες, τις εποχές, τα χρόνια... εμείς αποφασίσαμε να κόβουμε τέσσερις πίτες τον χρόνο (κάπως μαγικά σαν να ένιωσα πως κέρδισα χρόνια αντί να έχασα!). Κάθε εποχή έχει την πίτα με το φλουρί της. Μπήκε, μέσα στο κρύο, η Άνοιξη επίσημα (εαρινή ισημερία) οπότε το γιορτάσαμε με σπιτική πίτα και... (δεν θα το πιστέψεις!) αυτοματισμούς (ναι, καλά διάβασες, ξανά!!!)! Για αστείο, σκέφτηκα να φέρω τις ερωτήσεις και να προσπάθησουν να τις απαντήσουν να δούμε αν έδιναν εξετάσεις πιστοποίησης αν θα πέρναγαν ή όχι. Τους διάβασα 32 ερωτήσεις και το θέμα ήταν αν θα καταφέρουν να βρουν τις 24, όπως κι εμείς! Τελικά κατέληξε να γίνει ένα ωραίο αστείο παιχνίδι και γελάσαμε πάρα πολύ!!! Μη σου πω πως όλο αυτό μπορεί και να με βοηθήσει να θυμάμαι κάποιες από τις ερωτήσεις αφού άκουγα επιστημονική συζήτηση πάνω σε κάθε ερώτηση... Μπορεί, όμως, και να με μπερδέψει αφού άκουγα τις σκέψεις όλων μέχρι να πουν την απάντησή τους... Πάντως, με έκανε να δω τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις με έναν άλλον τρόπο... Επίσης, άκουσα διορθώσεις και για τις ερωτήσεις και για τις απαντήσεις... Χαχαχα! Γέλασα πολύ! Να δω πώς θα τους πείσω να παίξουμε άλλο ένα παιχνίδι-πιστοποίηση μήπως μάθω και τις υπόλοιπες ερωτήσεις! Σε κάθε περίπτωση ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου... γιατί μου φάνηκε αστείο... το ότι έγιναν παιχνίδι οι αυτοματισμοί!

 

Κλείνουν τα μάτια μου... και αναρωτιέμαι τι να μοιραστώ μαζί σου σήμερα... πέρα από την οικογενειακή πίτα αυτοματισμών...

 

Θα μοιραστώ μαζί σου το κείμενο που έδωσα στην Ομάδα μου σήμερα... Αύριο έχουμε με τον δάσκαλο που κάναμε, κάποια στιγμή, αρκετά αρχή του προγράμματος, εκείνο το μάθημα που μας φάνηκε διαφορετικό, με τις ασκήσεις γνωριμίας και με το πώς να φτιάχνουμε βιογραφικό! Θυμήθηκα πως κάτι είχα πει σε εκείνο το μάθημα σε σχέση με το πόση σημασία έχει το να ακούς στο Θέατρο. Το να ακούς, πραγματικά. Το να μιλάς, πραγματικά. Και ότι στη ζωή, πολλές φορές, δεν ακούμε τον άλλον, σκεφτόμαστε το εμείς τι θα πούμε, ψάχνουμε τρόπο για να πούμε τα δικά μας χωρίς να έχουμε ακούσει πραγματικά το τι μας λέει ο άλλος. Κοίτα να δεις, που όλα έδεσαν! Γιατί το κείμενο που έδωσα σήμερα στους Ανθρώπους μου είναι γύρω από αυτό... Το να ακούμε πραγματικά...

Αυτά τα λίγα είχα να σου πω για σήμερα...

Με Αγάπη (που Ακούει μέσα από την καρδιά)... 

Μαριλού


---

Βήμα Πέμπτο

Ακοή

 

Αυτογνωσία. Ελευθερία. Αγάπη. Γέλιο. Και ποιο είναι το πέμπτο μας βήμα; Το να ακούμε...

Για να δούμε, τι γράφει το βιβλίο μας...

 

Να ακούς καλύτερα

 

Το επόμενο βήμα προς την προσωπική μας εξέλιξη μπορούμε να το ονομάσουμε, απλούστατα, «μαθαίνω να ακούω», κάτι που δεν ακούγεται και τόσο δύσκολο.

 

(...)

Έχουμε δύο αυτιά κι ένα μόνο στόμα

για να θυμόμαστε ότι πρέπει να ακούμε τα διπλά

και να λέμε τα μισά.

(...)

 

Έχουμε ανάγκη να «αρχίσουμε» να ακούμε.

 

Ακούω, σημαίνει ΑΚΟΥΩ.

Όχι απλώς κάνω μια παύση η οποία, ενώ εγώ παίρνω μια ανάσα, δίνει στον άλλον την πολυτέλεια να αρθρώσει κάποιες λέξεις.

 

Ακούω, σημαίνει ΑΚΟΥΩ.

Και όχι απλώς επικεντρώνομαι στην ομιλία του άλλου, προκειμένου να επιλέξω τα λόγια που μου χρειάζονται για να δέσω «έντεχνα» το δικό μου επιχείρημα. Λες και η συζήτηση είναι μια συζήτηση με ένα φίλο που θα μου δώσει έτοιμες ιδέες για να μπορέσω εγώ να εκφράσω τη σκέψη μου.

 

Ακούω, σημαίνει ΑΚΟΥΩ.

Και είναι διαφορετικό από την ανταλλαγή ρητορικών σχημάτων με κάποιον που επίσης δεν ακούει.

 

(...)

Αναφέρομαι σε μια δραστήρια και προσεχτική ακρόαση.

(...)

Γιατί άραγε δυσκολευόμαστε να επικοινωνήσουμε ειλικρινώς και ανοιχτά; Γιατί αντιστεκόμαστε τόσο στο να ανοίξουμε τα αυτιά μας και την καρδιά μας σε αυτό που πολλοί, και μερικές φορές όλοι, μας λένε; Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως αν κάποιες φορές αρνούμαστε να ακούσουμε, από πίσω κρύβεται κάποια προσωπική μας ατυχία.

 

Θέλοντας να στηρίξουμε πάση θυσία τις απόψεις μας, περιχαρακωνόμαστε και πείθουμε τον εαυτό μας πως δεν είναι «απλώς» οι απόψεις μας, αλλά θεμελιώδη και αδιαμφισβήτητα αξιώματα.

Ή... υπερτιμούμε αυτό που ξέρουμε και υποτιμούμε αυτό που αγνοούμε.

Ή... βρίσκουμε καταφύγιο σε όσα στρεβλά μάθαμε μικροί και ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε μπροστά στους άλλους και στον εαυτό μας ότι κάναμε λάθος.

Ή... αρνούμαστε να δεχτούμε κάποιες άβολες αλήθειες ή γεγονότα που μας πονάνε.

Ή... μας ενδιαφέρει περισσότερο να δείξουμε ανωτερότητα παρά να μάθουμε κάτι που δεν ξέρουμε.

Ή... μπορεί να αθροίζουμε όλα τα παραπάνω σε κάθε μας συνάντηση...

 

(...)

Για να καταπολεμήσουμε τις αρνητικές μας πλευρές πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε πόσο πολύ ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι για τη διαιώνισή τους. Αν θέλουμε να τα καταφέρουμε, είναι απαραίτητο να μάθουμε να ακούμε.

(...)

Πολλές φορές μάλιστα είναι ο μοναδικός τρόπος τον οποίο διαθέτουμε προκειμένου να μπορέσουμε να κάνουμε ορατές τις αόρατες πλευρές του εαυτού μας που κρύβονται στις «νεκρές γωνίες του καθρέφτη» εκεί όπου δεν πέφτει το βλέμμα.

(...)

Αν είναι βέβαιο πως το μέλλον είναι κάτι που διαμορφώνεται, τότε είναι εξίσσου βέβαιο πως μπορούμε να το βελτιώσουμε ανακαλύπτοντας στο παρόν τα θετικά που μας περιβάλλουν: γεγονότα ελπιδοφόρα, προστατευτικά και αισιόδοξα, τα οποία θα μπορέσουμε να τα εντοπίσουμε μόνο αν μάθουμε να ακούμε.

(...)

Μόνο κάνοντας αυτό το βήμα θα μπορέσουμε να πλαγιάζουμε λίγο πιο ήρεμοι το βράδυ και να ξυπνάμε λίγο πιο σοφοί το πρωί.

-

Αυτά, λοιπόν, έγραφε το βιβλίο μας... και ας γράψω κι εγώ κάτι μικρό... (Πάλι, Δεν με χωράει το χαρτί... Μα με χωράει η στιγμή)! Να ακούτε! Να ακούτε και τους άλλους και τον εαυτό σας... Το να ακούμε, το να ακούμε πραγματικά, πηγαίνει την επικοινωνία προς μια βαθιά, ουσιαστική, κατεύθυνση... Στο Θέατρο υπάρχουν ασκήσεις γύρω από το να μάθεις να ακούς αυτόν που βρίσκεται μαζί σου πάνω στην σκηνή... Το να ακούμε είναι σημαντικό στοιχείο και της ζωής και της τέχνης...).

Είμαι Εδώ και Σας Ακούω.

Μαριλού.