365 Ημέρες. 36.

 365 Ημέρες

 

36

 

Τετάρτη 26.04.2023

 

Να αισθάνομαι τις αδικίες,

Να απορώ με τις αδιαφορίες,

Να αναρωτιέμαι με την σκληρότητα,

Να απογοητεύομαι με την ψυχρότητα,

Να μην καταλαβαίνω την κακία,

Να μην ανέχομαι την βία,

Να κρατάω απόσταση από την υστερία,

Να μένω άναυδη μπροστά στην τιμωρία,

Να νιώθω απουσία λογικής,

Να είμαι κομμάτι ατμόσφαιρας παρανοϊκής,

Να βιώνω το παράλογο,

Να μην υπάρχει τίποτα ανάλογο.

 

Κι όλα αυτά, πού; Στο σχολείο.

Που ήταν συχνά σαν ένα σάπιο πλοίο.

 

Χωρίς βάρκες,

για κάποιους μαθητές.

Χωρίς βοήθεια,

από δασκάλους ή καθηγητές.

 

Γνώση υποτίθεται μας έταξαν.

Σε μία τρικυμία μας πέταξαν.

 

Δεν είχαμε από πουθενά να πιαστούμε.

Απεγνωσμένα ψάχναμε πώς θα σωθούμε.

 

Σαν από θαύμα επιβίωσαμε.

Μα θα θυμόμαστε όσα νιώσαμε.

 

Δεν δόθηκε στην εκπαίδευση βάρος.

Θα έπρεπε να είναι ένας φάρος.

 

Να μας φωτίζει

αντί να μας σκοτεινιάζει.

 

Να μας αρχίζει!

Να μας αλλάζει!

 

Να μας βελτιώνει

αντί να μας βαλτώνει.

 

Να είμαστε μαζί

και όχι μόνοι!

 

Έλα τον κόσμο να φτιάξουμε, σε παρακαλώ!

Έλα τον κόσμο να αλλάξουμε, σε προσκαλώ!

 

Χθεσινό γράψιμο, Φίλε μου...

 

Με Αγάπη που έχει τη δύναμη να αλλάζει τον κόσμο...

 

Μαριλού