365 Ημέρες. 32.

 

365 Ημέρες

 

32.

 

Σάββατο 22.04.2023

 

Αυτό που σου έγραψα στο χθες μας πως θα το μοιραστώ στο αύριό μας; Ορίστε! Έφτασε το σήμερα!

 

Νιώθω μια σύγχυση ταυτότητας,

μια απουσία οντότητας,

είμαι ένα νούφαρο στο βάλτο,

και σαν φτιαγμένος από σμάλτο,

μπορώ να φθαρώ ακόμα και να σπάσω,

μπορώ να νικηθώ και εύκολα να χάσω,

είμαι λουλούδι μα χωρίς ρίζες,

με παρελθόν σε σπασμένες κορνίζες...

Να δημιουργηθώ μόνη μου υποχρεώθηκα,

και όσα άσχημα βίωσα τα χρεώθηκα...

Πόσο δύσκολο το μεγάλωμα!

Της παιδικής ηλικίας το παρανάλωμα...

Πώς να αναπτυχθείς στην εφηβεία!

Με μέσα και έξω όλη αυτήν τη βία...

Μόνη έγνοια η επιβίωσή σου...

Πώς να φτάσεις στην ενηλικίωσή σου;

Πώς να αναπτυχθείς σωστά;

Η ζωή δεν μας χρωστά,

δεν μπορεί να μας εξηγήσει,

γιατί ζήσαμε όσα έχουμε ζήσει...

 

Ας κοιτάξουμε το από εδώ και πέρα,

όλα τα άλλα στιγμές στον αέρα...

 

Όσα μας έχουν λείψει

και μας γεμίζουν θλίψη,

είναι δικά μας κομμάτια,

εκπέμπονται στα μάτια,

μα πέρα από τις αμυχές,

έχουμε κι άλλες πτυχές...

 

Αυτό που είμαστε... γίναμε.

Και στην Αγάπη... μείναμε.

 

Και η όποια σύγχυσή μας,

απόχρωση χρυσή μας...

Και η όποια απουσία,

είναι αφορμή για ουσία...

 

Να ξεπερνάς την πληγή,

της δύναμης η πηγή...

 

Το κουβάρι σου λύσε...

Είσαι αυτό που Είσαι...

 

Με Απέραντη Αγάπη

 

Μαριλού