365 Ημέρες

 

10.

 

Παρασκευή 31.03.2023

 

 

Τι σημαίνει «θάνατος»;

 

Τι σημαίνει «θάνατος» για εσένα;

 

Πιστεύεις πως υπάρχει κάτι μετά τον θάνατο;

Πιστεύεις πως υπάρχει κάτι πριν τον θάνατο;

 

Πώς ορίζεις αυτό που υπάρχει μετά τον θάνατο;

Πώς ορίζεις αυτό που υπάρχει πριν τον θάνατο;

 

Φοβάσαι;

 

Τον θάνατο;

Τον δικό σου;

Ή των άλλων;

Των δικών σου;

Ή και τα δύο;

 

Πώς φοβάσαι;

Πόσο φοβἀσαι;

Πότε φοβάσαι;

 

Αν ζωγράφιζες τον θάνατο;

Πώς θα ήταν;

 

Αν ζωγράφιζες τον φόβο σου για τον θάνατο;

Πώς θα ήταν;

 

Πώς θα ήταν η ζωγραφιά σου;

Πώς θα ήταν οι ζωγραφιές σου;

 

Πώς θα ήταν;

Η μορφή του.

Η «όποια» μορφή του.

Η μορφή του θανάτου.

Η μορφή του φόβου του θανάτου.

 

Τι χρώμα, τι σχήμα, έχει ο θάνατος;

Τι συναίσθημα σε κυριεύει;

Ποια σκέψη σε κατευθύνει;

Τι σχήμα, τι χρώμα έχει ο φόβος;

Τι σκέψη σε κυριεύει;

Ποιο συναίσθημα σε κατευθύνει;

 

(Για εμένα... )

Θάνατος σημαίνει τέλος.

Ολοκλήρωση ζωής.

Δεν υπάρχει τίποτα μετά τον θάνατο.

 

Αυτό ήταν.

Αυτό που ήταν, ήταν.

Αυτό που είναι, είναι.

 

Δεν υπάρχει μετά τον θάνατο.

Υπάρχει πριν τον θάνατο.

Λέγεται ζωή.

 

Δεν φοβάμαι.

Ή μάλλον φοβάμαι.

Φοβάμαι και δεν φοβάμαι.

Για τους δικούς μου φοβάμαι.

Για εμένα;

Δεν φοβάμαι.

Δεν φοβάμαι και φοβάμαι.

 

Σκοτάδι η ζωγραφιά μου...

με γύρω γύρω φως.

Άμορφη μορφή.

Ασπρόμαυρη ζωγραφιά;

Συναίσθημα;

Σκέψη;

Το απόλυτο κενό.

 

Ίσως αυτό είναι ο θάνατος για εμένα.

 

Το απόλυτο κενό.

 

-

 

(Το παραπάνω κείμενο το έγραψα το Σάββατο στις 18 Μαρτίου... και πάμε από το κάποιο χθές μας στο συγκεκριμένο σήμερά μας!)

 

Έχω ξετρελαθεί με το βιβλίο που διαβάζω! Εκρήξεις στο μυαλό μου! Έχει δημιουργήσει σκέψεις και έμπνευση! Απλά σε κάθε (μα κάθε!) κεφάλαιο με πιάνει να γράφω... κι έτσι τελικά καταλήγω να το διαβάζω σαν «χελώνα»! Αλλά δεν πειράζει... και οι χελώνες προχωράνε με τη δική τους ταχύτητα και τον δικό τους ρυθμό... και, καμιά φορά, καταλήγουν να κερδίζουν και τους αγώνες... εκεί που κανένας δεν το περιμένει... ούτε καν οι ίδιες...

 

 

Ας μοιραστώ και κάτι ακόμα... φρέσκο, σημερινό...

 

 

Ακόμα κι όταν η ζωή έχει απογυμνωθεί,

μπορεί να υπάρξει κάτι που ενθουσιασμό προωθεί,

μια σκέψη, ένας στόχος, μια στιγμή ή μια ιδέα,

μπορούν να εξελιχθούν να γίνουνε παρέα,

κι αν μοιραστείς και με άλλους την ανακάλυψή σου,

μπορεί αυτή να γίνει κι η αποκάλυψή σου.

Η απόγνωση είναι εύκολο να μεταδοθεί,

κι αποθάρρυνση πολύ μετά να εξαπλωθεί,

μα, όμως, το ηθικό μπορεί να τονωθεί,

όσο μπορεί ακόμα κάτι να προσφερθεί.

Ένα μέλος, μιας ομάδας, ένα νόημα, να βρει,

ένα τρόπο να γεμίσει ως το τέλος τη ζωή,

κάτι που δεν είδαν άλλοι, εκείνος κάπως να το δει,

κάτι που δεν είπαν άλλοι, εκείνος κάπως να το πει,

και μπορεί να γεννηθεί μια καινούργια οπτική,

και τα μέλη να βρεθούν σε στιγμή μοναδική.

Ο θάνατος είναι της ανάσας ο κλέφτης!

Ο Άνθρωπος είναι της ομάδας καθρέφτης!

Σε θεραπεία ομαδική όταν βρεθούμε,

πριν πεθάνουμε μαθαίνουμε να ζούμε.

Μέσα από τα βλέμματα σβήνει η βροχή...

Μέσα από την Αγάπη έρχεται Αποδοχή...

 

Νομίζω, αυτά, Φίλε μου, για σήμερα είναι αρκετά...

 

Με, γεμάτη Αποδοχή, Αγάπη

 

Μαριλού

 

---

(Οι καλλιτέχνες στηρίζονται μέσα από τον ίδιο τον κόσμο, μέσα από τους Ανθρώπους, μέσα από Εσένα... Η Τέχνη μου είναι η Ζωή μου... Αν θέλεις να με υποστηρίξεις να επιβιώσω μέσα από αυτήν, μπορείς να το κάνεις... εδώ:

Paypal: authentikotita@gmail.com

Εθνική Τράπεζα:

IBAN: GR9301101100000011093333471   

M K VALEONTI 

Ευχαριστώ, Φίλε μου!!!)