10/21/18

Αγχώθηκα...



Αγχώθηκα και στενοχωρέθηκα όταν μου το είπε ο γιατρός... αλλά τι τα θες; Φαντάζομαι για όλους τους ανθρώπους... το ίδιο είναι... αγχώνονται και στενοχωριούνται όταν ακούνε κάτι που δεν θα ήθελαν ακούσουν... Το πιο φοβερό είναι... πως αυτό που είναι, είναι. Είτε αγχώνεσαι και στενοχωριέσαι... Είτε δεν αγχώνεσαι και δεν στενοχωριέσαι... Η πραγματικότητα δεν αλλάζει... και τα γεγονότα και τα δεδομένα είναι αυτά που είναι... Ό, τι είναι να γίνει, θα γίνει... Ξέρεις... Είμαι από τους ανθρώπους... που πάντα θέλω να ξέρω... Θέλω να μου εξηγήσεις... τις λεπτομέρειες και το τι έχω ακριβώς... Προτιμάω να ξέρω από το να μην ξέρω... Αυτό δεν σημαίνει πως δεν φοβάμαι... απλά βοηθάει το μυαλό μου να καταλάβει... το να γνωρίζω... Ούτε στιγμή δεν προλαβαίνεις να χαρείς και η ζωή σου δίνει αμέτρητα στοιχεία για να στενοχωρηθείς... Το κέρδος για εμένα θα είναι να συνεχίσω τον ρυθμό μου, όσο γίνεται, ανεξάρτητα... από το ό,τι μπορεί να συμβαίνει στο σώμα μου... Και χθες το ίδιο συνέβαινε απλά δεν είχα πάει στον γιατρό για να το ξέρω... Θα δούμε... Δεν θα απογοητευτώ και δεν θα τρομάξω... μέχρι να έρθει το σημείο, αν έρθει, όπου είναι πραγματικότητα ο τρόμος. Για την ώρα, οφείλω να πάω βήμα βήμα και σε αυτό όπως σε όλα τα άλλα. Δεν θα πάω δέκα βήματα μπροστά. Τα δέκα βήματα μπροστά σε τρομοκρατούν... Σκέφτεσαι όλες τις πιθανότητες... όλες τις προεκτάσεις... Απλά είναι κάτι ακόμα στο μυαλό μου... Κάτι που δεν μπορώ να το αμελήσω... κάτι που πρέπει να το αντιμετωπίσω... κοιτάζοντάς το στα μάτια... Μερικές φορές, δεν υπάρχει η επιλογή του να το βάλεις στα πόδια... Από τι να κρυφτείς; Από αυτό που σου συμβαίνει; Όπως συνηθίζω να λέω... Η πορεία θα δείξει για την συνέχεια... και... η συνέχεια θα δείξει για την πορεία...


No comments:

Post a Comment