38

38
(24.10.2018 Τετάρτη)

Μιας κι είν' τα γενέθλιά μου, θα θελα να σας πω,
τι υπάρχει στο μυαλό μου, τι σκέφτομαι εγώ,
δεν το κατάλαβα πώς κύλησε η ζωή κι έφτασα ως εδώ,
κι απ' τα 18 πώς πέρασα πια στα 38,
μία ανάσα η γἐννηση και μία η ζωή,
για αυτό έχει σημασία να ζούμε την στιγμή,
τα όνειρά είναι μέσα μου διάφορα και πολλά,
δεν έχω καταλάβει, όμως, αν είναι εφικτά,
οι δρόμοι μου πηγαίνουν προς άλλες κατευθύνσεις,
κι απ' τις ωραίες ιδέες μου δεν έχω τις διευθύνσεις...
Πού να είναι το σπίτι που κατοικεί η ψυχή μου;
Δεν έχω κάτι σταθερό. Ποια είναι η διεύθυνσή μου;
Ποιο είναι το κουδούνι μου; Ποιο είναι το όνομἀ μου;
Ποιος είναι ο όροφός μου; Ποιο το διαμέρισμά μου;
Ποια πόρτα άραγε να πρέπει να χτυπήσω;
Πού είναι ένα μέρος μέσα να κατοικήσω;
Πού είναι τα ρούχα μου; Πού είναι τα πράγματά μου;
Πού είναι οι τοίχοι, τα ταβάνια, πού τα παράθυρά μου;
Πού είναι το απολυτήριό μου; Πού είναι η ταυτότητά μου;
Πού είναι τα βιβλία μου και πού είναι τα χαρτιά μου;
Πάντοτε αισθανόμουν πως ζω μες στο κενό,
κι ο μόνος τρόπος να γεμίσει να με εμπιστευτώ...
Πού πήγε η αγάπη; Πού είναι οι έρωτές μου;
Και πόσες άραγε ήταν οι εναλλακτικές ζωές μου;
Πόσο πόνο άραγε έχω για να μετρήσω,
και πόσο φόβο έχω για να τον ηρεμήσω...
Πόσες στιγμές όμορφες; Πόσες ευτυχισμένες;
Και πόσες γλίστρισαν κι έγιναν από υπαρκτές... χαμένες;
Για χρόνια νόμιζα πως ήμουν ένα μεγάλο λάθος,
με έβγαλε απ' το σκοτάδι το ισχυρό μου πάθος,
"Θέλω να ζήσω!" είπα απλά στον εαυτό μου,
και τότε ξεκίνησε ό,τι ήτανε δικό μου.
Κι αν βρίσκομαι στο τώρα κι αν βρίσκομαι εδώ,
είναι γιατί "δίδαξα" το όμορφο "Αγαπώ",
δεν νιώθω πια να αναζητάω κανένα μονοπάτι,
αφού όλα φεύγουν κι οδηγούν στην ίδια την Αγάπη.
Κι εκεί δεν έχουμε όνομα, δεν έχουμε χαρτιά,
δεν έχουμε ούτε σώμα, δεν έχουμε σκιά,
δεν έχουμε ταβάνι, δεν φτάνουμε ψηλά,
δεν έχουμε πατώματα, δεν πάμε χαμηλά,
δεν υπάρχει κάπου μέσα να κατοικήσεις,
δεν υπάρχουν κλίμακες ούτε και διαβαθμίσεις,
δεν υπάρχουν ανισότητες και διαφοροποιήσεις,
δεν υπάρχουν βαρβαρότητες ούτε όποιας μορφής κρίσεις.
Εκεί υπάρχει το κενό, αυτό που πάντα έψαχνα να γεμίσω,
μα δεν είχα καταλάβει πως είναι αρκετό για να υπάρξω και να ζήσω...
Τίποτα άλλο δεν ζητάω πέρα απ' την ζωή,
κι από όσα μπορώ να δημιουργώ μέσα σε αυτή...
Αυτά νομίζω τα λίγα... Αυτά είναι αρκετά...
Του χρόνου θα σας γράψω για τα 39...