Χιπ Χοπ

(Ψάχνοντας στα αρχεία μου βρήκα αυτό. Ιανουάριος 2018. Όταν ένας Φίλος μου έγραψε πως πρέπει να γράψω Χιπ Χοπ... την ίδια κιόλας ημέρα χωρίς σκέψη έγραψα αυτό (με εξαίρεση δύο-τρεις φράσεις που προστέθηκαν μετά)... Κλασικά, έχει σημεία που δεν μου αρέσουν, που θέλουν αλλαγή και μπλα μπλα μπλα... αλλά δεν πειράζει! Ήθελα να του το κάνω έκπληξη-βίντεο αλλά επειδή αυτό θα αργήσει να γίνει ή δεν θα γίνει ποτέ, το μοιράζομαι εδώ...).


Χιπ Χοπ


Μου είπε ο Φιλοποίμην να γράψω ένα χιπ χοπ,
μα εγώ δεν είμαι χιπ κι εγώ δεν νιώθω χοπ,
δεν έχω ιδέα πώς γράφεται κάτι σε ραπ ρυθμό,
οι στίχοι πως μετριούνται κι αν έχουν αριθμό.
Πρέπει να έχουν άραγε κάποια ομοιοκαταληξία,
ή να δημιουργούν μια φαινομενική μικρή ηλεκτροπληξία;
Να έχουν λέξεις σύντομες, φτωχές, λιτές κι απλές,
ή να είναι σύνθετες, επινοημένες και επινοητικές,
Και ποιο να είναι το θέμα του, να είν’ πολιτικό,
ή να είναι κάτι άλλο πιο... δημιουργικό;
Να κάνει κάποιου είδους κριτική στην άδεια εποχή μας;
Ή να μιλάει για την κάπως, κάπου, κάποτε, αδιάφορη αρχή μας;
Να θίγει τους ανθρώπους; Την συμπεριφορά τους;
Να θίγει τους γονείς ή μήπως τα παιδιά τους;
Και να μιλάει για ποια γενιά; Για αυτήν ή για την άλλη;
Έτσι κι αλλιώς, όλες τους είναι μέσα στο χάλι!
Μου είπε ο Φιλοποίμην πως είμαι για χιπ χοπ,
μα εγώ δεν είμαι χιπ κι εγώ δεν νιώθω χοπ,
δεν ξέρω αλήθεια τι εννοεί, πώς το σκέφτηκε αυτό,
ποτέ δεν ένιωσα πώς έχω, έστω λίγο ρυθμό.
Μπορώ να βάλω ένα καπέλο, να γίνω λίγο ραπ,
και άμα νιώθω down αυτό με κάνει up.
Μα πρέπει, όμως, πραγματικά να το ομολογήσω,
πως δεν με κάνει τραγουδιστή ό,τι κι αν τραγουδήσω.
Δεν έχω το ταλέντο σε αυτό ή σε κάτι άλλο,
και δεν γεννήθηκα εγώ για τίποτα μεγάλο!
Εγώ δεν έχω χρήματα, δεν έχω και γνωστό,
για αυτό δεν εξελίσσομαι και μένω πάντα εδώ.
Οι άλλοι βλέπεις προχωρούν με όμορφα φακελάκια,
κι ερώτα ονομάζουν τα σκόρπια ραβασάκια.
Ψηφίζουν πρώτα κάποιον για να βρουνε μία θέση,
μετά γκρινιάζουν και καλά για ό,τι δεν τους αρέσει.
Τα έχουμε ξεφτιλίσει όλα, ποια ιδεολογία,
ποια σκέψη, ποια ανθρωπιά και ποια ελευθερία;

Μου είπε ο Φιλοποίμην να γράψω ένα χιπ χοπ,
μα εγώ δεν είμαι χιπ κι εγώ δεν νιώθω χοπ,
δεν ξέρω πώς να κινηθώ και πώς να τραγουδήσω,
δεν ξέρω πώς να εκφραστώ και πώς να δημιουργήσω.
Να, και τώρα που όσα έγραψα κοιτάω,
τίποτα δεν μ’ αρέσει, λοιπόν, τα παρατάω.
Μου είπε ο Φιλοποίμην να γράψω ένα χιπ χοπ,
και δεν κατάφερα το χιπ μα ούτε και το χοπ.