Εκτός

Και δεν αντέχω πια αυτό το «φταίει η ηλικία»,
και δεν μπορείς να κάνεις αίτηση, δεν έχεις τα πτυχία,
μια είμαι μεγάλη, μια μικρή, για εκείνο που ζητάνε,
μια είμαι «αδύνατη», μια «χοντρή», με ό,τι μου φοράνε,
και δεν σε θέλουμε για αυτό, δεν κάνεις για το άλλο,
και μεταξύ τους κάνουνε απορριπτικό σινιάλο,
τα μαλλιά σου είναι σκούρα μα όχι ανοιχτά,
θα ήτανε καλύτερα να είναι πιο ξανθά,
το δέρμα σου δεν είναι μαύρο μα είναι λευκό,
θα ήτανε καλύτερα σε χρώμα πιο ζεστό.
Και το όνομά σου, ίσως, να ήθελε μια κάποια αλλαγή,
αν θες να κάνεις «πετυχημένη καριέρα» σε τούτη την ζωή.
Δεν θα σε δούμε καν, δεν έχεις τον γνωστό,
Σε πρότεινε κανένας; Δεν είσαι για εδώ.
Και δεν αξίζει τίποτα από το ιστορικό σου,
σκίσε το πολυσέλιδο το βιογραφικό σου.
Κι αφού δεν είναι καλλιτεχνική η οικογένειά σου,
κανείς δεν θα ’ναι «καλλιτέχνης» ούτε και τα παιδιά σου.
Αν θες να κάνεις τέχνη, ας είχες τον μπαμπά,
να είχε δικό του θέατρο, δική σου η δουλειά.
Αν θες να κάνεις τέχνη, ας είχες τα λεφτά,
για να πληρώνεις χώρους και χρόνους στην σειρά.
Για χώρους θεατρικούς, πληρώνεται το βήμα,
Για χρόνους τηλεοπτικούς, χρειάζεται το χρήμα.
Μα αν δεν είσαι πλούσιος, μα αν δεν είσαι γνωστός,
Γιατί προσπαθείς; Να μένεις εκτός.
Καμία πόρτα δεν είναι για εσένα.
Δεν είναι για καθένα. Δεν είναι για κανένα.
Να μένεις εκτός, να μην προσπαθείς,
Να γερνείς εμπρός, να μην σηκωθείς.
Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα όνειρά σου,
σβήσε το μυαλό σου και ξέχνα την καρδιά σου.
Μην έχεις προσωπικότητα, να κρύβεις την ουσία,
μην έχεις σκέψη κριτική, σκύψε στην εξουσία.
Μου δίνετε αυτήν την αίτηση για να την κάνω τι;
για να ζητήσω μια δουλειά που στίβει την ζωή;
Και ποιοι είναι οι όροι φυλακής που γράφει το χαρτί;
Σε τι ζητάτε ακριβώς να βάλω υπογραφή;
Να είσαι σκυφτός, να μην σηκωθείς,
να μένεις εκτός, να μην προσπαθείς...