«Οι καλύτεροι μου φίλοι, οι πιο κοντινοί μου συνεργάτες, ήταν πάντα ηθοποιοί.»
Ντ. Μάμετ
Οι καλύτεροι μου φίλοι δεν ήταν ηθοποιοί. Προσωπικά, με κάποιες λιγοστές και θαυμαστές εξαιρέσεις, προτιμούσα να βρίσκομαι με ανθρώπους μη ηθοποιούς. Ακριβώς, επειδή ήθελα να βρίσκομαι μέσα στο θέατρο είχα ανάγκη για να ισορροπώ ανθρώπους που να βρίσκονται έξω από αυτό με άλλη λογική και ατμόσφαιρα.
Σε γενικές γραμμές, και χωρίς φυσικά να μπορώ να βάλω όλους τους ηθοποιούς στην ίδια κατηγορία, δεν μου άρεσε αυτή η μόνιμη ζήλια, αυτός ο μόνιμος ανταγωνισμός, αυτά τα δήθεν λόγια και αυτές οι δήθεν πράξεις. Για να αντέξω την χυδαιότητα του καλλιτεχνικού χώρου έπρεπε να συναναστρέφομαι ανθρώπους με καθαρό μυαλό που ήταν έξω από όλη αυτήν την τρέλα και που δεν είχαν καμία σχέση με το θέατρο. Όλοι αυτοί οι εγωισμοί... Όλα αυτά τα τεράστια «Εγώ»...
Φυσικά, υπήρχαν και εξαιρέσεις.
Το γράφω και το τονίζω.
Τις θαύμασα αυτές τις εξαιρέσεις.
Και τις αγάπησα.
Με μια αγάπη διαχρονική και αιώνια.
No comments:
Post a Comment