Γράψιμο

Είναι γεγονός. Δεν μπορώ να γράψω ημερολόγιο. Όταν έχω άλλου τύπου καλλιτεχνικές ανησυχίες μου είναι πολύ δύσκολο να κρατάω μια ημερολογιακή σειρά και να γράφω έστω και μερικές από τις σκέψεις μου. Δεν είναι ότι δεν προλαβαίνω. Υπάρχει ο χρόνος να γράψεις δύο λέξεις. Πάντα υπάρχει ο χρόνος να γράψεις δύο λέξεις. Και, μερικές φορές, δύο λέξεις είναι αρκετές. Αλλά δεν μπορώ να τις γράψω... γιατί δεν έχω μυαλό. Το μυαλό μου ταξιδεύει σε άλλους ανθρώπους, με άλλους ανθρώπους... και είναι δύσκολο... να εστιάσω σε εμένα...

Όταν κάνω θέατρο... δεν βλέπω θέατρο...

Όταν ζω την ζωή... δεν γράφω για αυτήν...

Για αυτό τα πιο σημαντικά πάντα μου γλιστράνε... Δεν υπάρχουν πουθενά αλλού... παρά μόνο μέσα μου...

Κι αν, κάποια από αυτά, λίγα, ελάχιστα, έχουν γραφτεί... είναι διάσκορπα, χαοτικά και μισά... κανένας δεν θα έβγαζε νόημα μέσα από αυτά...

Μόνο μέσα μου είναι γραμμένη η ζωή μου... και για αυτό, όσο κι αν γράφω, όπως κι αν γράφω, δεν πρόκειται να διαβαστεί ποτέ...