Κλειστή Φωνή;

Κλειστή Φωνή;
(Γ=Γυναίκα. Α=Άντρας.)

Γ. -Έχω κλειστή φωνή.
Α. -Ξέρεις τι σημαίνει η κλειστή φωνή σου; Το ότι κάτι θες να πεις και δεν το λες. Κάτι έχει ανάγκη να ειπωθεί και δεν λέγεται, κάτι έχει ανάγκη να εκφραστεί και δεν εκφράζεται. Κάτι μένει ανείπωτο, κάτι μένει ανέκφραστο.
Γ. -Περίεργο...
Α. -Περίεργο;
Γ. -Το έχω ακούσει αυτό ξανά.
Α. -Αλήθεια;
Γ. -Αλήθεια.
Α. -Πότε;
Γ. -Τότε.
Α. -Από ποιον;
Γ. -Από κάποιον.
Α. -Κάποιον άντρα;
Γ. -Κάποιον άντρα.
Α.-Πρώην;
Γ. -Κάποιον άντρα.
Α.-Νυν;
Γ. –Κάποιον άντρα.
Α-Φίλο;
Γ.-Κάποιον άντρα. Δεν έχει σημασία.
Α- Πάντα έχει σημασία.
Γ. -Ή ποτέ δεν έχει σημασία.
Α.-Αναρωτιέμαι τι να διαβάζει εκείνος.
Γ. -Αναρωτιέμαι τι να διαβάζεις εσύ.
Α.-Νόμιζα πως είμαι ο μόνος άντρας στον κόσμο που το λέει αυτό.
Γ.-Δεν είσαι ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που το λέει αυτό.
Α. -Νόμιζα πως θα σε εντυπωσιάσω.
Γ.-Δεν χρειάζεται να με εντυπωσιάσεις.
Α.-Ήθελα να σε εντυπωσιάσω.
Γ.-Δεν χρειάζεται να με εντυπωσιάσεις.
Α.-Τελικά;
Γ. -Τελικά τι;
Α.-Έχεις κάτι να πεις και δεν το λες;
Γ.- Όλοι έχουν κάτι να πουν και δεν το λένε.
Α. -Εσύ;
Γ. -Τι εγώ;
Α. -Έχεις κάτι να πεις και δεν το λες;
Γ. -Όχι.
Α.- Μα μόλις είπες πως όλοι...
Γ. -Εγώ δεν είμαι όλοι. Εγώ είμαι εγώ.
Α. -Και η κλειστή φωνή σου;
Γ. -Είναι η κλειστή η φωνή μου.
Α. -Και τι σημαίνει μία κλειστή φωνή;
Γ. -Δεν ξέρω τι σημαίνει μία κλειστή φωνή. Ξέρω τι σημαίνει η δική μου κλειστή φωνή.
Α.-Και τι σημαίνει η κλειστή φωνή σου;
Γ. -Η κλειστή φωνή μου δηλώνει ότι είμαι άρρωστη ή ότι είμαι κουρασμένη... Την έχω αρρωστήσει και την έχω κουράσει την φωνή μου...
Α. -Είσαι, λοιπόν, κυνική ή ρεαλίστρια; Δεν σου φαίνεται. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Γ. -Είμαι εγώ. Τίποτα δεν είμαι και Τίποτα δεν μου φαίνεται.
Α. -Δεν είσαι κυνική; Δεν είσαι ρεαλίστρια;
Γ. -Είμαι και κυνική, είμαι και ρεαλίστρια, είμαι και ονειροπόλα, είμαι και ιδεαλίστρια, είμαι και το ένα, είμαι και το άλλο...
Α. -Δεν γίνεται να είσαι όλα μαζί.
Γ. -Γίνεται να είμαι όλα μαζί.
Α. -Υπάρχει κάτι που δεν είσαι;
Γ. -Δεν είμαι εσύ.
Α. -Κουράζεται συχνά η φωνή σου;
Γ. -Όσο και το σώμα μου.
Α. -Κουράζεται συχνά το σώμα σου;
Γ. -Όσο και η φωνή μου.
Α. -Κουράζονται συχνά το σώμα σου και η φωνή σου, η φωνή σου και το σώμα σου;
Γ. -Κουράζονται όσο τα κουράζω, κουράζομαι όσο με κουράζω.
Α. -Είχες πότε κάποιο πρόβλημα στις φωνητικές σου χορδές;
Γ.-Είχα κάποτε κάποιο «πρόβλημα» στις φωνητικές μου χορδές.
Α. -Τι;
Γ. -Κάτι. Δεν έχει σημασία.
Α. -Όλα έχουν σημασία.
Γ. -Και τίποτα δεν έχει.
Α. -Μίλησέ μου για αυτό.
Γ. -Για το τίποτα;
Α. -Για το κάτι.
Γ. -Για το ποιο;
Α. -Για το τι είχαν οι φωνητικές σου χορδές.
Γ. -Κάποτε οι φωνητικές μου χορδές είχαν κάποιο θέμα και όχι επειδή τα πράγματα έμεναν ανείπωτα αλλά το αντίθετο... επειδή παραειπωνόντουσαν... αλλά με κακή χρήση φωνής... Ταλαιπωρήθηκαν οι φωνητικές μου χορδές στην προσπάθεια μου να ακουστεί η φωνή μου... Έπειτα με προσοχή και φροντίδα... το θέμα άρχισε να μειώνεται... Έχουν περάσει χρόνια από τότε... Και από όταν είχα το θέμα... και από όταν άρχισα να μην το έχω τόσο πολύ... Τώρα...
Α. -Τώρα;
Γ. -Τώρα τι;
Α. -Το θέμα υπάρχει ακόμα;
Γ. -Δεν ξέρω. Μπορεί.
Α. -Δεν θες να μάθεις;
Γ. -Θέλω να μάθω. Αλλά...
Α. -Αλλά...
Γ. -Γιατροί... Χρήματα... Εξετάσεις... Χρόνος... Και...
Α. -Και;
Γ. -Προτεραιότητες...
Α. -Τι πιο σημαντικό από την φωνή σου;
Γ. -Η ζωή μου.
Α. -Δεν είναι η φωνή σου, η ζωή σου;
Γ. -Είναι και η φωνή μου, η ζωή μου.
Α. -Και τι άλλο;
Γ. -Πολλά άλλα.
Α. -Ποια;
Γ. -Πολλά...
Α. -Όταν κλείνει η φωνή σου, πώς νιώθεις;
Γ. -Εκνευρισμό.
Α. -Γιατί;
Γ. -Εμποδίζεται η επικοινωνία. Δεν μπορώ να εκφραστώ όπως και όσο θα ήθελα.
Α. -Τώρα πώς νιώθεις; Εκνευρίζεσαι που είσαι βραχνιασμένη;
Γ. -Έχω εκνευρισμό, δεν είμαι εκνευρισμένη. Θα με εκνεύριζε να νιώθω εκνευρισμένη.
Α. -Εκνευρίζεσαι ποτέ; Θυμώνεις;
Γ. -Δεν εκνευρίζομαι συνήθως. Δεν θυμώνω.
Α. -Θες να μου πεις κάτι;
Γ. -Θέλω να σου πω πολλά.
Α. -Τι θα ήθελες να μου πεις;
Γ. -Θα ήθελα να μπορώ να σου μιλήσω όπως και όσο θέλω.
Α. -Για αυτό σε ενοχλεί η κλειστή φωνή σου;
Γ. -Με ενοχλεί και για αυτό η κλειστή φωνή μου.
Α. -Τι θα μου έλεγε η φωνή σου αν ήταν ανοιχτή;
Γ. -Το θέμα είναι και πώς θα το έλεγε ό,τι έλεγε, όχι μόνο το τι θα έλεγε αν έλεγε.
Α. -Τι θα μου έλεγες εσύ;
Γ.-Αυτά που σου λέω και τώρα, αλλά πιο δυνατά, πιο φυσικά, πιο ξεκούραστα.
Α. -Θέλεις να ξαναμιλήσουμε όταν θα έχεις φωνή;
Γ. -Θέλω να ξαναμιλήσουμε με φωνή ή χωρίς.
Α. -Σου εύχομαι να βρεις την φωνή σου.
Γ. -Κι εγώ το ίδιο.
Α. -Μα εγώ την έχω ήδη. Η φωνή μου δεν είναι κλειστή.
Γ. -Σου εύχομαι να βρεις εκείνη την φωνή σου, την δική σου. Να μην αναζητάς να εντυπωσιάζεις, μα να αποζητάς να εκφράζεις αυτό που σκέφτεσαι και που αισθάνεσαι κάθε στιγμή...
Α. -Α! Μιλάς για αυτήν την φωνή...
Γ. -Μία είναι η φωνή...
Α. -Μία είναι η φωνή;
Γ. -Μία είναι η φωνή.
Α-Μία είναι η φωνή...
Γ. -Και αυτή η μία μου φωνή είναι κλειστή.
Α. -Θα έρθει ο καιρός που η φωνή θα ανοίξει.
Γ. -Και που το σώμα θα ξεκουραστεί.
Α. -Είναι όταν ο άνθρωπος θα εκφραστεί.
Γ. -Είναι όταν εσύ θα εκφραστείς.
Α. -Θα έρθει η φωνή σου.
Γ.-Θα έρθει η φωνή μου. Και θα έρθει και η δική σου...