Ζω;

Ζω στο κεφάλι μου... Ο κόσμος της φαντασίας μου έχει περισσότερο ενδιαφέρον από τον πραγματικό κόσμο... Όμως πρέπει να αρχίσω να πατάω στη γη χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να θυσιάσω τα φανταστικά μου εδάφη, τους φανταστικούς μου ουρανούς. Απλά πρέπει να σταματήσω να ζω μόνο εκεί. Δεν μου κάνει καλό. Πρέπει να βρω τρόπο να αποχτήσω επαφή με την πραγματικότητα. Απλά φοβάμαι τον πόνο με τον οποίο επιβάλλεται να έρθω αντιμέτωπη. Δημιούργησα τους φανταστικούς μου κόσμους... Για αυτόν τον λόγο. Για να μην πονάω. Και ξέρω πως αν ανοίξω την πόρτα της πραγματικότητας ο πόνος είναι ο πρώτος που θα με επισκεφτεί. Όμως δεν γίνεται αλλιώς. Δεν είναι δυνατόν να ζω μόνο μέσα στο κεφάλι μου. Δεν μπορώ να υπάρχω μόνο στις σκέψεις μου και μόνο στα όνειρά μου. Δεν θέλω να καταστρέψω τις σκέψεις. Δεν θέλω να σκοτώσω τα όνειρα. Θέλω και τα όνειρα και τις σκέψεις. Θέλω όμως και την αληθινή ζωή. Αυτήν που συμβαίνει τώρα εδώ. Θέλω να έχω την επιλογή. Να ζω και εδώ και εκεί. Να μπορώ να επιλέγω κάθε στιγμή. Τώρα φοβάμαι. Πως αν γυρίσω στην πραγματικότητα θα χάσω την φαντασία. Μα ο άνθρωπος που ζει και εδώ και εκεί είναι ο πραγματικά γενναίος. Και δεν θέλω να είμαι δειλή. Δεν θέλω να είμαι μόνο φανταστικά γενναία. Δεν θέλω να βρίσκομαι μόνο εκεί. Να αναπνέω και να εξελίσσομαι μόνο φανταστικά... Πρέπει να βρω τρόπο να αναπνεύσω με τους πραγματικούς ανθρώπους... Σε αυτόν τον κόσμο... Και δεν είναι καθόλου εύκολο... Εδώ τίποτα δεν με εκφράζει... Τίποτα δεν με αγγίζει... Τίποτα δεν με συγκινεί... Και εγώ έχω ανάγκη από αυτά που μας εκφράζουν και μας αγγίζουν και μας συγκινούν... Αλλά αν δεν υπάρχει πραγματικότητα δεν υπάρχει και φαντασία... Αν αφήσω να μου γλιστρίσει η πραγματικότητα μαζί της θα γλιστρίσει και η φαντασία... Αν καταστραφεί ο πραγματικός κόσμος δεν θα υπάρχει και ο φανταστικός... Το σώμα μου εδώ κατοικεί. Και αν δεν υπάρχει φαντασία δεν υπάρχει πραγματικότητα. Αν καταστραφεί ο φανταστικός μου κόσμος δεν θα έχει κανένα νόημα ο πραγματικός. Η ψυχή εκεί κατοικεί. Το φανταστικό μου σώμα εκεί κινείται. Πώς θα καταφέρω να τους έχω και τους δύο κόσμους; Να τους ζω; Να υπάρχω και εδώ και εκεί; Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο τι θέλω. Ξέρω και τι θα έπρεπε. Δεν γίνεται να κατοικείς μόνο στον φανταστικό κόσμο. Αυτό σε απομακρύνει από τους ανθρώπους και τα αντικείμενα. Σε απομακρύνει ακόμα και από την αλήθεια. Βέβαια, μπορείς να δημιουργήσεις την φανταστική αλήθεια... μα πώς θα επιβιώσει χωρίς την πραγματική αλήθεια; Χρειάζονται και οι δύο αλήθειες. Για να δημιουργήσω την φανταστική αλήθεια πρέπει να έχω ζήσει ή να έχω αισθανθεί την αληθινή αλήθεια... Ή ακόμα και αν δεν την έχω ζήσει ή αισθανθεί να προσπαθώ να την ζήσω και να την αισθανθώ στον αληθινό κόσμο... Αυτή η προσπάθεια είναι που με διδάσκει πώς να χτίσω και την φανταστική μου αλήθεια. Έτσι ώστε να είναι μια γερή αλήθεια και αυτή. Να μην είναι έτοιμη να γκρεμιστεί. Είναι αφόρητο το αίσθημα του να μην αντέχεις την αληθεια. Την αληθινή αλήθεια. Την ανθρώπινη αληθινή αλήθεια. Πρέπει να μεγαλώσω... Πρέπει να έχω το θάρρος να κοιτάξω την πραγματικότητα... για να ζήσω ακόμα πιο βαθιά στην φαντασία...