Το γράμμα των γραμμάτων

Έκλεισα τον φάκελο...
Το γράμμα μου είναι έτοιμο...
Το έγραψα για εσένα...

Πες μου πού βρίσκεσαι να σου το στείλω...
Πες μου που είσαι να σου το φέρω...
Πες μου ποιος είσαι να βρω τρόπο να έρθω σε εσένα...

Το έγραψα σήμερα... Πριν λίγο...
Για εσένα.
Μόνο για εσένα.

Ξέρεις τα γράμματα μου δεν διαβάζονται εύκολα... Έχω την αίσθηση πως μόνο εσύ μπορείς να τα διαβάσεις... Μόνο εσύ μπορείς να με διαβάσεις... Για αυτό έγραψα σε εσένα... Γιατί ήμουν σίγουρη πως εσύ θα δεις πίσω από τις μουτζούρες...

Δεν είναι καθαρογραμμένο... Ήθελα να ήταν... αλλά δεν τα κατάφερα...

Το γράμμα μου είναι όπως εγώ... Ανακατεμένο... Μπερδεμένο...

Και στις σελίδες έχει βελάκια... Για να καταλάβεις πώς θα διαβαστεί... Από πού θα πας πού... Από ποιο σημείο σε ποιο σημείο... Δεν είναι γραμμένο με την σειρά... Θα πρέπει να πηγαίνεις συνέχεια μπροστά και πίσω και πίσω και μπροστά αν θέλεις να βγάλεις κάποιο νόημα... Ακολούθησε τα βελάκια... Ελπίζω να μην δυσκολευτείς... Και αν είναι τσαλακωμένες οι σελίδες... μην τις υποτιμήσεις... Προσπάθησα να τις κρατήσω ίσιες... όμορφες... αλλά και πάλι δεν γινόταν... τσαλακώθηκαν στην πορεία... Μέχρι να γραφτούν όλα όσα ήθελα να σου πω... τσαλακώθηκαν οι σελίδες... μουτζουρώθηκαν και τα γράμματα... Και τα σκισμένα σημεία... μην τα προσπεράσεις... είναι κι αυτά κομμάτια του έαυτού μου... Εκείνα τα σκισμένα γράμματα... είναι το ίδιο πολύτιμα με τα μη σκισμένα... Και εκείνες οι ψιλοδειλές σταγόνες... είναι γιατί εκεί αποφάσισε να αρχίσει να αδειάζει το μελάνι... Και εκείνα τα ψιλοαόρατα γράμματα... είναι γιατί εκεί μου τελείωσε... αλλά αν το βάλεις στο φως... θα διαβάσεις ακόμα και εκείνες τις λέξεις τις αδιάβαστες... και αν κοιτάξεις λίγο ακόμα πιο κοντά... θα διαβάσεις ακόμα και εκείνες τις λέξεις τις άγραφες... Γιατί δεν πρόλαβα να σου τα γράψω όλα... Σου έγραψα μόνο τα βασικά... Δεν μου έφτασε... το μελάνι... δεν μου έφτασε ο χώρος... δεν μου έφτασε ο χρόνος... Βλέπεις πάντα τρέχω για να προλάβω... αυτά που δεν προλαβαίνονται... τρέχω... για να προφτάσω... Μα δεν προλαβαίνω... Και σε εσένα... Δεν πρόλαβα... Δεν πρόλαβα να σου γράψω όλα όσα ήθελα να σου γράψω... Μα δεν πειράζει... Εσύ θα καταλάβεις... Σου έγραψα για την ζωή... Ξέρεις... Για εκείνη την ζωή... που κανείς δεν μιλάει... γιατί κανείς δεν προλαβαίνει να μιλήσει... γιατί όλοι τρέχουν... όπως κι εγώ... Σου έγραψα για αυτά... στα οποία δεν στεκόμαστε... Σου έγραψα για αυτά... για τα οποία δεν χρειάζεται να τρέξουμε... Μην ξεχάσεις... Να δεις και τα σημεία στίξης μου... Είναι κι αυτά σημαντικά... Στις τρεις τελείες... Να σταθείς σε κάθε τελεία... Και μην αφήσεις ούτε ένα ερωτηματικό, ούτε ένα θαυμαστικό να σου ξεφύγει... Το κάθε τι έχει την σημασία του... Και κάθε στίξη είναι κάθε στιγμή μου... Πόσο θα ήθελα να ήσουν εδώ... Για να σου πω όλα αυτά για τα οποία σου έγραψα... Αλλά δεν είσαι... Εύχομαι μόνο να μην τρέχεις... Κι εσύ όπως και οι άλλοι... Σε φαντάζομαι πάντα να περπατάς... Ήρεμος... Και αναρωτιέμαι σε ποια κύματα βρίσκεσαι... Να είναι της θάλασσας ή του ήχου;... Έτσι κι αλλιώς, σε νιώθω στον αέρα... Σε νιώθω στις αισθήσεις... Δεν γίνεται να είσαι μόνο ήχος... Δεν γίνεται να είσαι μόνο εικόνα... Δεν γίνεται να είσαι μόνο κάτι που βλέπω ή κάτι που ακούω... Σε νιώθω... Για αυτό σου γράφω... Γιατί σε νιώθω...

Και ακόμα κι αν δεν μου πεις πού βρίσκεσαι...
Και ακόμα κι αν δεν μου πεις πού είσαι...
Και ακόμα κι αν δεν μου πεις ποιος είσαι...

Και ακόμα και αν δεν βρω τρόπο να έρθω σε εσένα...

Ο φάκελος μου θα βρει τρόπο...
Το γράμμα μου θα σε βρει...
Γιατί είναι φτιαγμένο με όλα τα γράμματα της ζωής μου...
Και κάθε Άλφα είναι κάθε Αγάπη...
Και κάθε Ωμέγα είναι κάθε τι Ωραίο...
Και κάθε γράμμα ανάμεσα είναι κάθε όραμά μου...
Το γράμμα μου των γραμμάτων μου θα σε βρει...
Γιατί είσαι το γράμμα που μου λείπει...
Για να συμπληρώσω το αλφάβητο...
Εσύ μόνο μπορείς να τελειώσεις το ατελείωτο γράμμα μου...
Εσύ μόνο έχεις το μελάνι που μου τελείωσε...
Εσύ μόνο μπορείς να γράψεις όσα δεν πρόλαβα να σου γράψω...
Εσύ μπορείς να προστατεύσεις, να αγαπήσεις, να συμπληρώσεις, να γεμίσεις τις σελίδες μου...

Σου στέλνω το γράμμα μου...
Για να γράψεις κι εσύ το δικό σου...

Το γράμμα μου είναι έτοιμο... μα όχι ακριβώς έτοιμο...
Σε περιμένει...
Το έγραψα για εσένα...
Για να το γράψεις κι εσύ...

Άφησα τον κλειστό μου φάκελο που φτιάχτηκε για να τον ανοίξεις εσύ... να ταξιδέψει...

Και μέσα από τα κύματα του ήχου και της θάλασσας θα έρθει να σε βρει...

Κάπου ανάμεσα στα δικά σου γράμματα βρίσκεται και το δικό μου... Μην το αγνοήσεις... Μην με αγνοήσεις... Διάβασέ το... Διάβασέ με... Και έλα να με βρεις...

(Και είδα το γράμμα μου με όλα τα γράμματα της ζωής μου να φεύγει και να χάνεται για να έρθει να σε βρει...)