Στα περιεχόμενα;

Άνοιξα ένα σχολικό, παλιό, βιβλίο.
Κάτι ήθελα να δω, κάτι ήθελα να βρω.
Κάτι άλλο είδα, κάτι άλλο βρήκα.

Δίπλα στους Τίτλους των Κεφαλαίων...

Στα περιεχόμενα δύο λέξεις γραμμένες... από εμένα.

Όχι. Όχι. Όχι. Ναι. Ναι. Ναι. Όχι. Ναι. Ναι. Όχι.

Ναι και Όχι.
Όχι και Ναι.

Θυμήθηκα όλη αυτήν την διαδικασία, στο τέλος του χρόνου, πριν τις εξετάσεις... Τι είναι και τι δεν είναι μέσα στην ύλη;... Σε τι θα εξεταστούμε! (Ευχόμασταν σε πολλά «Όχι.» και σε λίγα «Ναι.».) .

Και ήρθε στο μυαλό μου σε τρεις φράσεις η «λογική» του σχολείου.

«Την εισαγωγή να την προσπερνάμε. Στο κυρίως θέμα να μην δίνουμε σημασία. Και στο τέλος να μην φτάνουμε ποτέ.»...

Πόσο χωρίς λογική είναι αυτή η λογική;

Στην συνέχεια ανακαλύπτουμε στην ζωή πως η εισαγωγή είναι η βασή, το κυρίως θέμα είναι η ουσία και το τέλος μπορεί να μην το φτάνεις πάντα αλλά δεν σημαίνει ότι επιβάλλεται να μην το φτάνεις ποτέ.

(Δεν μιλάω για το τέλος τέλος, μιλάω για εκείνο το τέλος που μπορεί να υπάρχει σε κάθε τι... )...

Αν είσαι πρόχειρος στην βάση, αφήνεις κενά στην ουσία, και μένουν πιο εύκολα ανολοκλήρωτα τα πράγματα, ετοιμόρροπα τα σχέδια, απλησίαστες οι κορυφές... Άγαρμπες οι διαδρομές και άτσαλα τα ταξίδια...

Επίσης, στην ζωή δεν υπάρχει εντός και εκτός ύλης. Όλα εντός είναι, ακόμα κι αυτά που θέλεις να αφήσεις εκτός. Άλλα έχουν περισσότερο βάρος κι άλλα λιγότερο. Αλλά όλα είναι μέσα. Και δεν υπάρχουν sos θέματα που αν τα μάθεις θα περάσεις. Η ζωή δεν λειτουργεί με sos θέματα. Η ίδια η ζωή είναι sos. Ολόκληρη. Μισή ζωή δεν είναι ζωή. Και δίπλα από τα κεφάλαια της ζωής... δεν γράφουμε «Ναι.» και «Όχι.» ή «Όχι.» και «Ναι.». Ίσως σημειώνεται από μόνο του το «Ίσως». Γιατί όλα είναι πιθανές πιθανότες και δυνατές δυνατότητες ή δυνατές πιθανότητες και πιθανές δυνατότητες. Ίσως. Ίσως. Ίσως. Κι ακόμα κι αν οι αποφάσεις μας είναι «Ναι και Όχι.» ή «Όχι και Ναι.»... η ζωή μας στο σύνολό της είναι ένα τεράστιο «Ίσως.».

Στα περιεχόμενα μία μόνο λέξη γραμμένη... και αυτή όχι από εμάς... από την ίδια την ζωή.

ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ.