Και σκέφτηκε η... Μαριλού.

(Δεκέμβριος)


11.12.2017 Δευτέρα

Άλλοι γεμίζουν τον εαυτό τους...
Άλλοι γκρεμίζουν τον διπλανό τους...


12.12.2017 Τρίτη

Το ότι δεν είναι νωρίς δεν σημαίνει πως είναι αργά...


13.12.2017 Τετάρτη

Το πρόβλημα είναι πως εμείς παίζουμε κυνηγητό με την ευτυχία κι εκείνη παίζει κρυφτό με εμάς. Κυνηγάμε την ευτυχία κι εκείνη κρύβεται. Δηλαδή... Κυνηγάμε την ευτυχία (που ούτε καν την βλέπουμε) κι εκείνη κρύβεται (αλλά δεν έχουμε ιδέα πού). Και δεν μπορείς να κερδίσεις (ή να χάσεις) όταν δεν παίζεις στο ίδιο παιχνίδι με τον άλλον. Δεν γίνεται να παίζεις κυνηγητό μόνος σου. Ποιον ακριβώς κυνηγάς και από ποιον κυνηγιέσαι; Ούτε γίνεται η ευτυχία να παίζει κρυφτό μόνη της. Ποιον ακριβώς ψάχνει και από ποιον κρύβεται; Εσύ χρειάζεσαι την ευτυχία και η ευτυχία χρειάζεται εσένα. Δεν υπάρχει παιχνίδι χωρίς παίκτες. Σταμάτα να τρέχεις και θα σου φανερωθεί. Σταμάτα να κυνηγάς και θα σταματήσει να κρύβεται. Τόσο σύνθετα και τόσο απλά. Κι ίσως να αισθανθείς... πως το παιχνίδι δεν είναι στο να κυνηγάς την ευτυχία αλλά στο να την ζεις... κι είναι ένα όμορφο συνεργατικό παιχνίδι που δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι. Εσύ και η ευτυχία είστε μία ομάδα όχι δύο. Είστε ένα άτομο όχι δύο. Είστε ενωμένοι όχι χωρισμένοι. Απλά όπως σε όλες τις τόσο κοντινές σχέσεις οφείλεις να της δώσεις χώρο για να εμφανιστεί. Η Ευτυχία είναι μέσα στον Εαυτό και ο Εαυτός είναι μέσα στην Ευτυχία. Νομίζουμε πως είναι κάτι άπιαστο και άφταστο και η Ευτυχία και ο Εαυτός. Αλλά αρκεί να κοιτάξουμε μέσα μας για να βρούμε και τον Εαυτό μας και την Ευτυχία. Κανένα κυνηγητό, κανένα κρυφτό, μόνο ένα κοίταγμα είναι αρκετό. Χωρίς ταχύτητα, χωρίς αγωνία, μόνο με αλήθεια και αυτογνωσία...