Έβδομος

Και είναι και αυτός ο έβδομος... που τρέχει στον αγώνα... και όταν γυρνάει σπίτι του, κοιτάζει το ταβάνι απογοητευμένος... και σκέφτεται... «Δεν ήμουν πρώτος, δεν ήμουν δεύτερος, δεν ήμουν καν τρίτος! Δεν ήμουν τέταρτος ή πέμπτος ή, έστω, έκτος! Βγήκα έβδομος! ΕΒΔΟΜΟΣ! Μετά από τόσες ώρες προπονήσεις! Μετά από τόση κούραση και τόση προσπάθεια! ΕΒΔΟΜΟΣ! Μετά από τόσους πόνους και τόσους κόπους! ΕΒΔΟΜΟΣ!»... Και σε εκείνη την δύσκολη στιγμή του... Ξεχνάει... Ξεχνάει πως είναι ένας σοφός. Ξεχνάει πως είναι ένα θαύμα. Ξεχνάει πως είναι ένα τραγούδι από αυτά που θα ειπωθούν για να ειπωθεί ένα «Σε αγαπώ». Απλά ξεχνάει... πως... χωρίς την έβδομη νότα δεν θα ήταν ίδια η μουσική... χωρίς την έβδομη ημέρα δεν θα ήταν ίδια η εβδομάδα... Ξεχνάει πως ακόμα και στην ομάδα των έξι υπάρχει ένας έβδομος... αυτός που ονομάζεται προπονητής... Ξεχνάει... Απλά ξεχνάει... Τότε η ματιά του πέφτει στην κιθάρα του... οι περισσότερες κιθάρες έχουν έξι χορδές... Μα όχι και η δική του... Εκείνη ανήκει στις λίγο πιο σπάνιες... με τις επτά χορδές... Και θυμάται... Απλά θυμάται... πως ακόμα κι εκεί που πιστεύεις ότι δεν υπάρχει χώρος για εσένα πάντα υπάρχει μια ξεχωριστή θέση... η δική σου, μόνο η δική σου, φτιαγμένη ειδικά για εσένα, μόνο για εσένα... Και παίζοντας την κιθάρα του με τις 7 χορδές θυμάται... και την σοφία του ανθρώπου και το θαύμα της ζωής... και τις μελωδίες που δεν θα ήταν ίδιες χωρίς αυτόν... και τον χρόνο που θα ορίζονταν διαφορετικά... Θυμάται... την αξία της έβδομής του θέσης... και τραγουδάει το τραγούδι του για να ειπωθούν όχι ένα... μα πολλά «Σε αγαπώ». Γιατί ακούγοντας αυτό το τραγούδι, το δικό του μοναδικό τραγούδι, όλος ο κόσμος τον αγαπάει...

Για αυτό αν βρεθείς ποτέ χαμένος στην έβδομη σου θέση... το μόνο που έχεις να κάνεις για να νιώσεις ξανά ο εαυτός σου... είναι να τραγουδήσεις το τραγούδι των επτά χορδών...