Στο διπλανό τραπέζι...

Το πόσο μου έκανε εντύπωση που δίπλα μου καθόταν ένα ερωτευμένο ζευγάρι, που φαινόταν πραγματικά ερωτευμένο, δεν λέγεται!

Είχα να δω τέτοια βλέμματα... ούτε που ξέρω από πότε!

Και δεν ήταν μόνο τα βλέμματα...
Ήταν και τα χαμόγελα...
Και τα αγγίγματα...
Και ο τρόπος της γενικότερης συμπεριφοράς...
Και η συνολική στάση του σώματος...
Και η ατμόσφαιρα που είχαν γύρω τους και η ενέργεια που εξέπεμπαν...

Ήταν το πώς φρόντιζαν ο ένας τον άλλον...
Το πως φαίνονταν να ενδιαφέρονται με έναν βαθύ ειλικρινή τρόπο...

Και ήταν τόσο νεαροί! Φαίνονταν τόσο μικροί σε ηλικία για να έχει τέτοια ποιότητα η σχέση τους!

Μα κι όμως... κι όμως...

Προσπαθούσα να μην τους κοιτάζω...
Είτε από καλλιτεχνικό είτε από προσωπικό ενδιαφέρον...
Και δεν τα κατάφερνα... το βλέμμα μου στρεφόταν εκεί...

Μα πόση ομορφιά υπάρχει στον έρωτα!
Και πόσο αναγνωρίσιμος είναι!
Πόσο ξεχωρίζει ανάμεσα σε όλες αυτές τις συμβιβασμένες σχέσεις και ανάμεσα σε όλους αυτούς τους μοναχικούς ανθρώπους!

Και ήταν και πώς μιλούσαν στους γύρω τους...

Και ήταν και πώς μιλήσαν σε εμένα...

Σε αυτόν τον μικρό μας διάλογο, βίωσα τόση υγεία!

Πόσο πολύτιμη ήταν αυτή η στιγμή για εμένα!
Πόσο με έκανε να πιστέψω ξανά!
Πως δεν μπορεί!
Όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι...
Όχι μόνο υπάρχει μέλλον
Μα επαναπροσδιορίζεται και το παρελθόν!

Σαν να μην έχει νόημα να θρηνείς για ό,τι έχασες!
Σαν να μην έχει νόημα να αγχώνεσαι για ό,τι θα βρεις!

Πόσα γέλια! Πόσο παιχνίδι! Πόση συζήτηση!

Και πόσο τυχερή εγώ να βρίσκομαι δίπλα σε μια ζωντανή τριπλή έμπνευση.
Αυτός. Αυτή. Και η σχέση τους.

Και πάνω που νομίζεις πως δεν υπάρχει ελπίδα πάλι αυτή βρίσκει τρόπο να ξαναγεννηθεί!

Μέσα από εσένα ή μέσα από άλλους.

Πόση ευγνωμοσύνη νιώθω για αυτούς τους δύο ανθρώπους στο διπλανό τραπέζι!

Και έτσι σηκώθηκα από το τραπέζι μου...
Και βγήκα στους δρόμους για να συναντήσω τον δικό μου έρωτα...

Και τον συνάντησα...

Και πια η έμνευσή μου δεν είναι στο διπλανό τραπέζι μα στο δικό μου...
Και πια η πηγή της ζωής δεν είναι ο διπλανός έρωτας μα ο δικός μου...

Και τι ωραία!

Να ερωτεύεσαι...