Με έμαθαν να φοβάμαι.
Και αυτό κάνω: Φοβάμαι.
Με έμαθαν να μην μιλάω.
Και αυτό κάνω: Δεν μιλάω.
Με έμαθαν να σκύβω το κεφάλι.
Και αυτό κάνω: Σκύβω το κεφάλι.
Με έκαναν να πονάω.
Επειδή με έμαθαν να φοβάμαι, να μην μιλάω και να σκύβω το κεφάλι.
Με έκαναν να υποφέρω.
Με έκαναν να περιορίζομαι.
Με οδήγησαν να μην διεκδικώ.
Με οδήγησαν να μην ονειρεύομαι.
Μα, όμως, κάπου εκεί, βαθιά, μέσα μου, η ιδέα μιας άλλης πιο ανθρώπινης ζωής ακόμα υπήρχε...
Και αυτή έβγαλε στην επιφάνεια...
Όλα όσα δεν με έμαθαν.
Όλα όσα δεν με έκαναν.
Αυτή με έκανε...
Να μην φοβάμαι.
Αυτή με έμαθε...
Να μιλάω.
Αυτή με έμαθε και με έκανε...
Να σηκώνω το κεφάλι μου.
Ακόμα υποφέρω και περιορίζομαι...
Μα τώρα διεκδικώ και ονειρεύομαι.
Ακόμα πονάω...
Μα τώρα ζω.
No comments:
Post a Comment