30.000 άνθρωποι και εγώ...

30.000 ενήλικες λέει πως έμαθαν (ξένες γλώσσες) μαζί τους... και λέει πως είναι η σειρά μου... για την ακρίβεια... «Σειρά μου!»... Με θαυμαστικό... Για να το νιώσω καλύτερα... Πώς έλεγε ο κακός ο λύκος στην κοκκινοσκουφίτσα; «Για να σε βλέπω καλύτερα...» «Για να σε ακούω καλύτερα...»... κλπκλπκλπ... Ε, αυτό το θαυμαστικό είναι «Για να το νιώσω καλύτερα...»... πως είναι πια η σειρά μου να μάθω μια ξένη γλώσσα... Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά και Ιταλικά... Όλα μπροστά μου... Να επιλέξω ό,τι επιθυμώ... ό,τι πιστεύω πως αυτό είναι η «Σειρά μου!» να αρχίσω...

Πάνω πάνω, βέβαια, οι ακινητοποιημένοι χαμογελαστοί άνθρωποι... που ποτέ δεν λείπουν από πουθενά... που έγιναν ευτυχισμένοι... επειδή «κάτι»... στην συγκεκριμένη περίπτωση επειδή έμαθαν μια ξένη γλώσσα... αυτό θέλουν να με πείσουν... πως το χαμόγελό τους είναι αληθινό... πως η ευτυχία τους είναι αληθινή... πως όλα λύθηκαν γιατί;... επειδή έμαθαν μια ξένη γλώσσα... (Βέβαια, δεν λέω... το προτιμάω από αυτούς που υποτίθεται πως έγιναν σούπερ ευτυχισμένοι επειδή έφαγαν ένα τάδε γιαούρτι ή ξεκίνησαν την ημέρα τους με ένα δείνα δημητριακό ή πήγαν στην δουλειά τους με ένα τάδε αυτοκίνητο ή ήπιαν ένα δείνα ποτό ή πήραν ένα δάνειο από την τάδε τράπεζα... Τουλάχιστον, με την ξένη γλώσσα κάτι μαθαίνεις...)

Και μετά είναι και αυτή η κοπέλα που δείχνει όλο ενθουσιασμό ένα τεράστιο «-50%», γιατί τι άλλο εξάλλου θα μπορούσε να δείχνει κανείς με ενθουσιασμό στην εποχή μας; Βέβαια, υπάρχει και η υποσημείωση με τα μικρά γράμματα... πάντα υπάρχει κι αυτή... «έως»... Είναι έως -50%... Δεν είναι πάντα -50%... Δεν είναι συνέχεια -50%... Δεν είναι συνήθως -50%... Δεν ξέρεις καν αν είναι τις περισσότερες φορές -50%... Δε ξέρεις πόσο είναι... Μπορεί να είναι -45%... Μπορεί να είναι -30%... Μπορεί να είναι -20%... Μπορεί να είναι και -5%... Βλέπεις, η τιμή βρίσκεται σε αυτό το «έως» που είναι τόσο μικρό ειδικά για να χάνεται και για να ξεπερνιέται και που κανείς δεν του δίνει σημασία... αλλά και εσύ που του έδωσες σημασία... Δεν έχεις ιδέα τι ακριβώς σημαίνει το έως -50% και πώς πρέπει να το διαβάσεις... φαντάζομαι για να μάθεις πώς διαβάζεται θα πρέπει να πας να ρωτήσεις από κοντά πληροφορίες...

2η γλώσσα δωρεάν! Λέει... Ακόμα δεν μάθαμε την πρώτη... αλλά η δεύτερη θα είναι δωρεάν... Γιατί το «Δωρεάν» πουλάει... Ακούς «Δωρεάν» και τρέχεις... ακόμα κι αν δεν έχεις χρήματα να πληρώσεις για την πρώτη γλώσσα… αφού η δεύτερη γλώσσα θα είναι δώρεαν, θα βρεις τρόπο να την πληρώσεις... Είναι τόσο ισχύρη η ανάγκη σου για το «δωρεάν» που είσαι ικανός να πληρώσεις για να το αποχτήσεις... (Άσε που δεν υπάρχει ο χρόνος για δεύτερη γλώσσα... αυτοί το ξέρουν... εσύ το ξέρεις... αλλά το δωρεάν , παρόλα αυτά, γράφεται... γιατί αυτοί θέλουν να σε πείσουν να πληρώσεις την πρώτη γλώσσα... και εσύ θέλεις να πειστείς ότι θα έχεις δωρεάν την δεύτερη...)... Βέβαια και πάλι υπάρχει υποσημείωση... με μικρά γραμματάκια... η προσφορά ισχύει μόνο αν το πρόγραμμα της πρώτης γλώσσας είναι πάνω από έναν συγκεκριμένο αριθμό μηνών... Μικρό αριθμό... αλλά και πάλι σε κάνει να προβληματίζεσαι και να αναρωτιέσαι... α) Γιατί η προσφορά δεν ισχύει για όλα τα προγράμματα; και β) Δηλαδή... υπάρχει περίπτωση να μάθεις μία γλώσσα σε λιγότερο από τόσους μήνες; Αλλά βέβαια... δεν έχει σημασία τι μαθαίνεις ούτε πώς το μαθαίνεις... Ζούμε στην εποχή του «εύκολου» και του «γρήγορου»... Σε 12 μήνες! Σε 10 μήνες! Σε 7 μήνες! Σε 3 μήνες! Σε 1 μήνα! Σε 3 εβδομάδες! Ή ακόμα και σε 2 μέρες ή σε μερικές ώρες...

Βομβαρδίζεσαι με φυλλάδια και με διαφημίσεις... και εσύ να μην μπορείς να σε βρεις πουθενά... ούτε στους χαμογελαστούς ανθρώπους, ούτε στην ενθουσιασμένη κοπέλα, ούτε στο, και καλά, -50%, ούτε στο δήθεν δωρεάν, ούτε στις εκπτώσεις, ούτε στις προσφορές... ούτε στο «εύκολο» και στο «γρήγορο» που καταλήγει να γίνει πάντα «δύσκολο» και «αργό»... ούτε στις εγγραφές... ούτε στις σχολές... ούτε στις εξετάσεις... ούτε στα αποτελέσματα... ούτε στα χαρτιά... ούτε στα διπλώματα... ούτε στα πτυχία... ούτε και στην συνέχεια των πτυχίων... ούτε στις δουλειές... ούτε στις πληρωμές... ούτε στα συμφέροντα... ούτε στους ανταγωνισμούς... Καμιά φορά νιώθεις πως πραγματικά πίσω από όλα αυτά είναι ο κακός ο λύκος... για να σε βλέπει καλύτερα, για να σε ακούει καλύτερα, για να σε φάει καλύτερα... Να δώσεις... Να πληρώσεις... Να αγοράσεις... ενώ εσύ απλά θες... Να μάθεις... Να ανταλλάξεις... Να προσφέρεις...

Με θαυμαστικό ή χωρίς... δεν είναι η σειρά μου... ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι... Δεν είναι όλα μπροστά μου... Δεν υπάρχει το να επιλέξεις ό,τι επιθυμείς... Δεν υπάρχει «επιλέξεις» αν δεν υπάρχουν επιλογές... Δεν υπάρχει «επιθυμείς» αν δεν υπάρχουν επιθυμίες... Και, είναι γεγονός, οι μη επιλογές σου μειώνουν τις επιθυμίες... Και οι μη επιθυμίες σου μειώνουν τις επιλογές...

30.000 άνθρωποι... 40.000 άνθρωποι... 50.000 άνθρωποι...
Ή ακόμα και 300... ή 400... ή 500... αν θέλουμε να βγάλουμε το στοιχείο της υπερβολής...
Και εγώ να μην είμαι ένας από αυτούς... να μην μπορώ να γίνω ένας από αυτούς...

Αλλά εκείνοι τα βγάζουν πέρα... γιατί απλά αποδέχονται πως έτσι είναι και έτσι θα είναι... και, στην τελική, καταφέρνουν να μάθουν «κάτι»... έστω και μία ξένη γλώσσα...

Και εγώ δεν τα βγάζω πέρα επειδή πολύ απλά... δεν έχω ανακαλύψει ακόμα τον άλλον δρόμο...

Αλλά δεν μπορεί να μην υπάρχει ο άτιμος... υπάρχει...

Και με αυτήν την σκέψη δίπλωσα το φυλλάδιο στο χέρι μου... έφτιαξα ένα μικρό καραβάκι... και το έδωσα στον πρώτο περαστικό... ο οποίος κράτησε το χάρτινο καραβάκι σαν να του έκανε κάποιος το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου και μου χαμογέλασε... και αυτό το χαμόγελο ήταν αληθινό... ήταν δωρεάν... ήταν ανθρώπινο...

Ναι... Υπάρχει άλλος δρόμος... και δεν βρίσκεται σε κανένα φυλλάδιο...