Και ακόμα δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου...

Και ακόμα δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου... όση αυτογνωσία και αν νομίζεις ότι έχεις...

Συμβαίνουν καταστάσεις που φέρνουν στην επιφάνεια πλευρές σου που είτε δεν ήθελες να δεις είτε δεν ήξερες πως υπάρχουν...

Μία ζωή να κυνηγάς το να σε καταλάβεις... και πάντα κάτι να συμβαίνει... που να ανατρέπει όσα πίστευες για εσένα... Κάποιος δικός σου προσωπικός μύθος να καταρρέει... Κάποιο δικό σου προσωπικό παραμύθι να αποκαλύπτεται ή να αυτοκαταστρέφεται... Κάποιο «πιστεύω» σου να ανατέλλει ή να δύει... Κάποια «ιδέα» σου να γράφεται ή να σβήνεται... Και όσο σταθερός κι αν νιώθεις, σε σκοινί τελικά περπατάς... Και όσο ακέραιος κι αν αισθάνεσαι, σε μια ευάλωτη ρευστότητα τελικά κολυμπάς...

Νομίζεις πως τα ξέρεις όλα και, φυσικά, αυτό δεν ισχύει.

Νομίζεις πως δεν ξέρεις τίποτα, αλλά ούτε αυτό, φυσικά, είναι αλήθεια.

Καταλήγεις πως άλλα ξέρεις κι άλλα δεν ξέρεις και σου φαίνεται λογικό. Μα ακόμα κι αυτό είναι μπερδεμένο. Αποδεικνύεται πως αυτά που νόμιζες πως γνώριζες είναι αυτά που δεν γνώριζες κι αυτά που νόμιζες πως δεν γνώριζες είναι αυτά που γνώριζες.

Όχι άλλες δηλώσεις, σκέφτεσαι.

Δεν θα ξαναπείς «Αυτό είμαι.» αλλά ούτε και «Αυτό δεν είμαι.»

Γιατί η αλήθεια σου, ίσως, δεν βρίσκεται στις καταφάσεις και στις αρνήσεις μα σε εκείνες τις αιώνιες ερωτήσεις...

Και στην ερώτηση «Ποιος είμαι;», είτε σου αρέσει είτε όχι, δεν υπάρχει μία απάντηση αλλά πολλές... ή μία απάντηση που συνέχεια αλλάζει... Όπως το δει κανείς, ανάλογα με το πώς θα το κοιτάξει...

Αλλάζεις...
Όχι κάθε μέρα μα κάθε στιγμή.
Είσαι άλλος. Είσαι άλλος. Είσαι άλλος.
Κι ας είσαι εσύ...

Υπάρχει μια κοινή γραμμή που περνάει συνέχεια από διαφορετικά σημεία...
Εσύ είσαι η κοινή γραμμή και τα διαφορετικά σημεία οι διαφορετικοί εαυτοί σου...

Πώς να ενώσεις αυτό που είσαι με αυτό που ήσουν;Ή αυτό που είσαι με αυτό που γίνεσαι;
Πώς να ενώσεις τα διαφορετικά κομμάτια σου;
Πώς να τα μάθεις, πώς να τα καταλάβεις, για να τα ενώσεις;

Και όση αυτογνωσία κι αν έχεις... ακόμα δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου...