-αίνω...

(13/09/2019 Παρασκευή)


Έχω να γράψω μια ιστορία, όμως, δεν προλαβαίνω,
και χάνονται οι λέξεις μου στους δρόμους που διαβαίνω,
τις σκέψεις στο μυαλό μου, σιγά σιγά, υφαίνω,
μα δεν καταγράφονται αφού δεν ξαποσταίνω,
όσα κρυώνουν στον κόσμο με τη γραφή ζεσταίνω,
όσα πεθαίνουν γύρω μου μέσα μου ανασταίνω,
όσα κοιτάζω στη ζωή και δεν καταλαβαίνω,
τα φέρνω πάνω στη σκηνή και τα αναπαρασταίνω,
όταν το βάρος με κρατά ψάχνω πώς να ελαφραίνω,
όταν ο πόνος με χτυπά ψάχνω πώς να ανασαίνω,
και αντιστέκομαι όταν νιώθω πως, ξαφνικά. μικραίνω,
μα αρνούμαι και την ψύχρα μου σαν νιώθω να σκληραίνω,
τα συναισθήματα αγαπώ για αυτό και τα θερμαίνω,
και μόνο όταν ζω βαθιά τα πάντα ξεθυμαίνω,
όταν δημιουργώ, συχνά, συνήθως, συμπεραίνω,
αυτός ο μόνος τρόπος μου κάπως να υγιαίνω.
για αυτό κι όταν αισθάνομαι πως, φεύγω, αργοπεθαίνω,
μέσα από τη θλίψη μου μαθαίνω να μαθαίνω,
κι όπου με πάει η ροή εκεί κι εγώ πηγαίνω,
και με ό,τι πάει να συμβεί μαζί κι εγώ συμβαίνω...