10/10/17

Μη σωστές συμπεριφορές



Δεν μου αρέσει καθόλου όταν ένας άνθρωπος που είναι σε «ανώτερη» θέση δεν συμπεριφέρεται καλά σε έναν άνθρωπο που είναι σε «κατώτερη» θέση. Ακριβώς, επειδή δεν πιστεύω και πως υπάρχουν ουσιαστικές «ανώτερες» και «κατώτερες» θέσεις αλλά ακόμα κι αν υπήρχαν σε καμία περίπτωση δεν θα δικαιολογούνταν το να μην συμπεριφέρεται σωστά κάποιος σε κάποιον.

Δεν μου αρέσει καθόλου όταν ένας προϊστάμενος ή ένας διευθυντής δεν συμπεριφέρεται καλά σε κάποιο υπάλληλό του.

Ας σας δώσω ένα απλό παράδειγμα. Πηγαίνω σε έναν φούρνο. Έναν απλό φούρνο της γειτονιάς. Μου αρέσει να τρώω πρωινό από εκεί γιατί έχει κάτι νόστιμο που δεν το βρίσκω πουθενά αλλού. Και είναι ακριβώς ό,τι χρειάζομαι εγώ για πρωινό. Όμως, κάποια στιγμή έτυχε και δούλεψε ένας πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος εκεί που του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Όταν μου είπε για τις συνθήκες που επικρατούν πίσω από αυτό που βλέπουν οι πελάτες, στενοχωρέθηκα, εκνευρίστηκα και θύμωσα. Δεν μου αρέσει η ιδέα του «φοράμε το ψεύτικο χαμόγελό μας και είμαστε δήθεν ευγενικοί σε όλους τους πελάτες αλλά από πίσω δεν συμπεριφερόμαστε καλά και με σεβασμό στους υπαλλήλους». Δεν ξαναπήγα ποτέ από εκεί. Αυτή ήταν η δική μου επανάσταση. Δεν ήθελα να στηρίξω τον συγκεκριμένο άνθρωπο που ήταν σε θέση και καλά «εξουσίας» και εκμεταλλεύτηκε αυτήν την θέση για να συμπεριφερθεί με υποτίμηση στους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί. Δεν είμαι σίγουρη πως αυτός ο τρόπος αντίδρασης είναι και ο σωστός. Γιατί στο, κάτω κάτω, αν δεν πηγαίνει καλά αυτό το κατάστημα δεν κάνεις κακό μόνο σε αυτόν που είναι δικό του το κατάστημα αλλά και στους υπαλλήλους που μπορεί να χάσουν την δουλειά τους. Όμως, για κάποιο λόγο, η απόφασή μου ήταν πάνω από εμένα. Πραγματικά, δεν μπορούσα να ξαναπάω.

Κάποια άλλη στιγμή, σε έναν άλλον φούρνο είδα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου. Ο «ανώτερος» να μιλάει άσχημα, μπροστά στους πελάτες, στον «κατώτερο». Πάλι δεν ήθελα να ξαναπάω.

Έπειτα αναρωτήθηκα... ακόμα και στα μέρη που πηγαίνω δεν γνωρίζω αν συμπεριφέρονται σωστά στους υπαλλήλους. Δεν γνωρίζεις πάντα τις συνθήκες από πίσω. Άρα μήπως ακόμα κι αυτή η μικρή μου επανάσταση δεν έχει νόημα αφού δεν γνωρίζω ποια είναι τα μέρη στα οποία συμπεριφέρονται με σεβασμό στους υπαλλήλους ώστε να πηγαίνω μόνο σε αυτά; Από την άλλη... είναι διαφορετικό... να συνεχίσεις να πηγαίνεις κάπου όπου γνωρίζεις πως σίγουρα δεν είναι σωστές οι συμπεριφορές από το να πηγαίνεις κάπου όπου δεν γνωρίζεις ακόμα ποιες είναι οι συνθήκες από πίσω.

Για την ώρα, προσπαθώ να μην πηγαίνω εκεί που δεν συμπεριφέρονται με σεβασμό σε όλους. Και στους πελάτες και στους υπαλλήλους.

Καμιά φορά, μοιάζει μάταιο. Γιατί μπορεί πουθενά να μην συμπεριφέρονται καλά. Αλλά δεν το γνωρίζουμε με σιγουριά αυτό. Μπορεί να υπάρχουν και εξαιρέσεις. Συνήθως υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Δεν θέλω να στηρίζω πάντως αυτούς που γνωρίζω πως σίγουρα δεν συμπεριφέρονται σωστά.

Κι όταν συμβαίνει μπροστά μου μιλάω, με τρόπο και με σεβασμό, υποστηρίζοντας τον όποιο υπάλληλο.

Ούτε και οι πελάτες έχουν δικαίωμα να μιλάνε άσχημα στους υπάλληλους. Δεν με ενδιαφέρει αυτό το και καλά οι πελάτες έχουν πάντα δίκιο. Τι να κάνουμε. Δεν έχουν πάντα οι πελάτες δίκιο. Όπως δεν θα ήθελα να μιλάνε άσχημα οι υπάλληλοι στους πελάτες, δεν μου αρέσει καθόλου και οι πελάτες να μιλάνε με αγένεια και με ασέβεια προς τους υπαλλήλους.

Είμαστε όλοι άνθρωποι και πρέπει να συμπεριφερόμαστε με σεβασμό ο ένας στον άλλον. Κι αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο.

Καμία θέση δεν δικαιολογεί την μη σωστή συμπεριφορά.

Και όσο μπορώ, στα πλαίσια τα δικά μου, με τις δυνάμεις τις δικές μου, θα προσπαθώ για τις σωστές συνθήκες και θα προστατεύω και θα υπερασπίζομαι τις σωστές συμπεριφορές.



No comments:

Post a Comment