10/18/17

Φταίει.



Φταίει το ότι είναι Δευτέρα νωρίς το απόγευμα. Φταίει το ότι είναι Κυριακή, νωρίς ή αργά, μεσημέρι. Φταίει το ότι είναι Τετάρτη αργά το βράδυ. Φταίει η ημερομηνία. Ήταν κοντά σε καποια γιορτή ή σε κάποια αργία. Ήταν στις διακοπές. Δεν ήταν στις διακοπές. Φταίει που ήταν Δεκέμβριος. Φταίει που ήταν Ιούνιος. Φταίει που ήταν Σεπτέμβριος. Φταίει ο μήνας. Φταίει η μέρα. Φταίει η ώρα. Φταίει ο χρόνος. Φταίει το πότε. Φταίει το πού. Φταίει το ότι κάποιος πρέπει να περπατήσει. Φταίει το ότι κάποιος πρέπει να πάρει το λεωφορείο. Φταίει το τρένο. Φταίει το μετρό. Φταίει η πρόσβαση. Φταίει το πώς. Φταίει το πού. Φταίει ο χώρος που είναι λίγο πιο μακρυά από τον σταθμό κι ας είναι κεντρικός ο σταθμός. Φταίει ο χώρος που είναι κοντά σε κάποιο σταθμό αλλά σε μη κεντρικό σταθμό. Φταίει το ότι είναι σε κακή περιοχή. Φταίει το ότι είναι σε καλή περιοχή. Φταίει που είναι μεγάλος ο χώρος. Φταίει που είναι μικρός χώρος. Φταίει το ότι είναι μπαρ. Φταίει το ότι είναι μουσική σκηνή. Φταίει το ότι δεν είναι θεατρικός χώρος. Φταίει το ότι είναι θεατρικός χώρος. Φταίει το ότι είναι ανοιχτός ή κλειστός χώρος. Φταίει το ότι δεν έκανες καλή διαφήμιση. Φταίει το ότι έκανες κακή διαφήμιση. Φταίει το ότι δεν έκανες καθόλου διαφήμιση, ούτε καλή ούτε κακή. Φταίει ότι δεν σε γράφει το τάδε ή το δείνα περιοδικό, η τάδε ή η δείνα εφημερίδα. Φταίει ότι σε γράφει το τάδε ή το δείνα περιοδικό, η τάδε ή η δείνα εφημερίδα, αλλά δεν σε γράφει σωστά. Γράφει την μέρα λάθος ή την ώρα λάθος ή το μέρος λάθος ή ακόμα και το όνομά σου λάθος. Φταίει το θέμα επειδή δεν είναι εύκολο. Λάθος, επειδή δεν είναι αστείο. Λάθος, επειδή δεν είναι κωμικό. Λάθος, επειδή δεν είναι γελοίο. Λάθος, επειδή δεν είναι ακριβώς... θέατρο. Φταίει το ότι έπαιξες μόνο μία μέρα. Φταίει το ότι έπαιξες μόνο δύο μέρες. Φταίει ότι έπαιξες μόνο ένα Σαββατοκύριακο. Δεν πρόλαβαν να έρθουν να σε δουν όσοι θα ήθελαν να σε δουν. Φταίει ότι έπαιξες πολλά Σαββατοκύριακα. Χωρίστηκε ο κόσμος που θα ερχόταν όλος μαζί αν έπαιζες μόνο ένα Σαββατοκύριακο. Φταίει που δεν είσαι γνωστός. Φταίει που είσαι άγνωστος. Φταίει που δεν έχεις παίξει στην τηλεόραση. Φταίει που κάνεις μόνο θέατρο. Φταίει αυτό που είσαι. Φταίει ο χαραχτήρας σου. Φταίει που δεν βάζεις νερό στο κρασί σου. Φταίει που δεν συμβιβάζεσαι. Φταίει που δεν μπαίνεις στο σύστημα. Φταίει που μπαίνεις στο σύστημα. Φταίει που δεν είσαι ικανός να μείνεις με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω από το σύστημα. Φταίει το γράψιμό σου. Φταίει το παίξιμό σου. Φταίει το ότι τα κάνεις όλα μόνος σου. Φταίει το ότι δεν τα κάνεις όλα μόνος σου. Φταίει το ότι είσαι σε ομάδα. Φταίει το ότι δεν είσαι σε ομάδα. Φταίει το ότι θα έπρεπε να τα παρατήσεις. Φταίει το ότι δεν θα έπρεπε να τα παρατήσεις.

Πριν πολλά πολλά χρόνια, σε εκείνο το παρελθοντικό στάδιο που κατάφερνα να ανεβάζω μία παράσταση τον χρόνο (χωρίς χρήματα, χωρίς παραγωγή, μόνο με αγάπη, πάθος και τρελό τρέξιμο) πρέπει να ομολογήσω πως άκουσα πάρα πολλά σε σχέση με το τι μπορεί να φταίει για το ότι δεν έχω κόσμο στις παραστάσεις μου.

Οι θεατές (γνωστοί και άγνωστοι) ερχόντουσαν να μου πουν για το πόσο διαφορετικές ήταν οι παραστάσεις μου. Συγκινημένοι και με δάκρυα στα μάτια μου έλεγαν πως δεν έχουν ξαναδεί κάτι τέτοιο και πως πρέπει να προσέξω να μην χαλάσει η καθαρότητά μου στον χώρο και να μην χαθεί αυτό που είμαι.

Κάποιοι θεατές (συνήθως, γνωστοί) ήθελαν να μου πουν την συμβουλή τους σε σχέση με το γιατί δεν έχω κόσμο.

Επειδή δοκίμασα πολλούς διαφορετικούς τρόπους... θεωρώ άδικο αυτός που προσπαθεί να «βομβαρδίζεται» από ένα σωρό «Φταίει» από τους άλλους. Πραγματικά τις περισσότερες φορές αυτό το «Φταίει» ικανοποιεί μόνο την ανάγκη του άλλου να εξηγήσει το ότι δεν μπορεί να πιστέψει το ότι δεν έχεις κόσμο.

(Εκείνος δεν μπορεί να αποδεχτεί αυτό που εσύ έχεις αποδεχτεί. Μπορεί να κάνεις το καλύτερο που μπορείς και απλά να μην έχεις κόσμο.)

Γιατί μας έχουν πείσει, και καλά, πως όταν κάτι είναι καλό θα έχει κόσμο.
Γιατί μας έχουν πείσει, και καλά, πως όταν προσπαθείς θα πετύχεις.
Γιατί μας έχουν πείσει, και καλά, πως αν είσαι καλός θα τα καταφέρεις.

Αλλά αυτό δεν ισχύει. Δεν είναι απαραίτητο να συμβεί. Όπως συμβαίνει με όλα στην ζωή...
Αν είσαι καλός... μπορεί να τα καταφέρεις μπορεί και να μην τα καταφέρεις.
Αν προσπαθείς... μπορεί να πετύχεις μπορεί και να μην πετύχεις.

Ο στόχος, φυσικά, είναι να προσπαθείς γιατί δεν έχει νόημα να βιώσεις την ζωή σου χωρίς, τουλάχιστον, να μπορείς να πεις πως προσπάθησες. Με όλες σου τις δυνάμεις. Αλλά αυτό είναι ανεξάρτητο από το αποτέλεσμα.

Εγώ, βέβαια, είμαι από αυτούς που θα σου πουν... πως, κατά την γνώμη μου, φταίει το πώς λειτουργεί το σύστημα και το πώς είναι φτιαγμένη η κοινωνία. Τους έξυπνους και τους ταλαντούχους ανθρώπους όχι μόνο δεν τους βοηθάει αλλά τους εμποδίζει κιόλας. (Και το ομολογώ. Μπορεί και το δικό μου το «φταίει» να είναι μια παγίδα. Σε κάθε περίπτωση, δεν επαναπαύομαι σε αυτό.). Προσπαθούν με ένα σωρό τρόπους κι αυτοί... τι να κάνουν... και μέσα σε όλα αυτά είναι υποχρεωμένοι να ακούν κι όλες αυτές τις γνώμες των άλλων... από ανθρώπους που δεν ξέρουν το πώς λειτουργεί ο χώρος τους και το ποιο είναι το αντικείμενό τους γιατί εκείνοι είναι σε άλλο χώρο και ασχολούνται με άλλο αντικείμενο. Ή που νομίζουν πως ξέρουν το πώς λειτουργεί ο χώρος τους και ποιο είναι το αντικείμενό τους γιατί εκείνοι είναι στον ίδιο χώρο και ασχολούνται με το ίδιο αντικείμενο.

Δηλαδή μετά από όλες τις προσπάθειές σου να ακούς κι όλα αυτά τα «Φταίει» πάνω στο γιατί δεν «πετυχαίνουν» οι προσπάθειές σου. Όλοι έχουν άποψη για τα πάντα, όπως πάντα.

Θα σου πω τι φταίει. Το ξερό μας το κεφάλι φταίει. Το μη ανθρώπινο. Αντί να κάνεις την κριτική σου στον άλλον, μείνε στην σιωπή. Επεξεργάσου. Σκέψου. Αν πραγματικά θέλεις να τον βοηθήσεις, στήριξέ τον.

Αν σου αρέσει να τον στηρίξεις, αν δεν σου αρέσει να μην τον στηρίξεις.

Ίσως να «φταίει» το ότι δεν στηρίζουμε ο ένας τον άλλον.

Τόσο απλά.

Ίσως να «φταίει» όλη αυτή η ανάγκη για «φταίει».

Να θέλουν όλοι να πουν στους άλλους τι έκαναν λάθος. Αν ξέρεις τον δρόμο για το σωστό, δείξε τον δρόμο για το σωστό... με πράξεις.

Κι αυτό σκοπεύω και θέλω να κάνω. Να δείξω τον δρόμο προς το σωστό. Και ξέρεις ποιο είναι το δικό μου σωστό; Το ανθρώπινο.


No comments:

Post a Comment