Κιτρινοπράσινο-Πρασινοκίτρινο

Φόρεσα κιτρινοπράσινα ή πρασινοκίτρινα σήμερα. Βγήκα να περπατήσω. Συνάντησα μία από τους καινούριους μικρούς μου Φίλους. (Γράφω καινούριους μικρούς φίλους γιατί οι παλιοί μικροί Φίλοι μου, θυμάστε που σας έγραφα για αυτούς πριν κάποια χρόνια; Ε, έχουν πια μεγαλώσει. Έχουν ψηλώσει, έχουν ωριμάσει, κάποιοι είναι γυμνάσιο (ναι, γυμνάσιο!), κάποιοι λύκειο (ναι, λύκειο!), κάποιοι έχουν δώσει πανελλήνιες (ναι, πανελλήνιες!), κάποιοι δουλεύουν (ναι, δουλεύουν!), τους περισσότερους δεν τους βλέπω πια γιατί έχουν αλλάξει και γειτονιά αλλά όταν τους πετυχαίνω στον δρόμο πάντα χαιρετιόμαστε και λέμε τα νέα μας και πάντα με θυμούνται σαν έναν άνθρωπο που συζητούσαμε ή παίζαμε όμορφα όταν ήταν παιδιά. Ένα κοριτσάκι, που πια δεν είναι κοριτσάκι, κάποια στιγμή, όταν την συνάντησα, μου είπε για το πως την βοηθούσε το ότι συζητούσαμε. Γενικά, αυτοί οι Φίλοι μου με έχουν πάντα σαν την "Κυρία Μαριλού" παρόλο που ποτέ δεν ήμουν δασκάλα τους. Κι εγώ τους έχω πάντα σαν... πραγματικούς μου Φίλους. Κλείνει αυτή η μεγαάαααλη παρένθεση και συνεχίζω). Έχω, λοιπόν, τώρα κάποιους καινούριους μικρούς Φίλους (γιατί όπως φεύγουν άνθρωποι από την γειτονιά έτσι κι έρχονται άνθρωποι στην γειτονιά!). Συνάντησα σήμερα μία μικρή σχετικά καινούρια Φίλη μου που ήταν παρέα με ακόμα δύο Φίλες της (σας μπέρδεψα; Μπορεί. Έχω την τάση να είμαι πάντα χαοτική). Η μικρή μου Φίλη ενθουσιάστηκε με το ντύσιμό μου. Για την ακρίβεια... με τα χρώματα του ντυσίματός μου. Α! Κίτρινο (είπε δείχνοντας το κολάν), πράσινο (είπε δείχνοντας την φούστα), κίτρινο (είπε δείχνοντας την μπλούζα), πράσινο (είπε δείχνοντας την μπλούζα πάνω από την μπλούζα)... και κίτρινα παπούτσια! (Αυτό το είπε σούπερενθουσιασμένα, με τόσο ενθουσιασμό όσο είχα κι εγώ όταν τα αγόραζα!)... και κίτρινο λαστιχάκι μαλλιών (είπε δείχνοντας το δεξί μου χέρι, γιατί είχα περάσει στον καρπό του χεριού μου το λαστιχάκι). Μετά κοίταξε τα μαλλιά μου και είπε φωναχτά "Και κίτρινα τσιμπιδάκια μαλλιών! Όχι, πράσινα τσιμπιδάκια μαλλιών. Όχι, κίτρινα τσιμπιδάκια μαλλιών. Όχι, πράσινα τσιμπιδάκια μαλλιών." χωρίς να μπορεί να αποφασίσει αν τα τσιμπιδάκια μου είναι κίτρινα ή πράσινα. Κι είχε δίκιο που δεν μπορούσε να αποφασίσει... Τα συγκεκριμένα τσιμπιδάκια έχουν ένα χρώμα που είναι ανάμεσα στο κίτρινο και στο πράσινο. Και της το είπα αυτό. Πως έχει δίκιο που μπερδεύεται. Έπειτα μου είπε πως είμαι όλη κίτρινη και πράσινη κι εγώ της είπα εκτός από την τσάντα μου που είναι σιελ. Τι ήθελα να δείξω την τσάντα... που ξετρελάθηκε με τις κουκουβάγιες και ήθελε να μάθει από πού την πήρα και από πού θα μπορούσε να πάρει κι αυτή (συζήτηση που την είχαμε κάνει και την προηγούμενη φορά για την συγκεκριμένη τσάντα!). Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά... Εκεί που μιλούσαμε για το κίτρινο και το πράσινο, μιλάει ένα από τα δύο άλλα κοριτσάκια και μου λέει "Ήλιος και Φύση" και έπειτα κοίταξε την τσάντα μου προσπαθώντας να σκεφτεί κάτι για το γαλάζιο κι αμέσως της είπα "Ουρανός". Και κάπως ένιωσα πως τα παιδάκια αυτά ίσως να γνώριζαν καλύτερα κι από εμένα γιατί φοράω πάντα χρώματα. Ναι, σήμερα από το πρωί είχα ντυθεί κιτρινοπράσινη ή πρασινοκίτρινη. Κι αυτό το κίτρινο και το πράσινο με έκανε να χαμογελάω. Όμως, δεν το είχα σκεφτεί τόσο απλά... Ήλιος και Φύση... και Ουρανός... Μαζί με αυτά περπάτησα σήμερα στους δρόμους της Αθήνας. Πάντα μου άρεσε αυτό με τους μικρούς μου Φίλους. Πως με διδάσκουν. Πως με μαθαίνουν. Πως με κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Κι είτε είναι παλιοί ή καινούριοι, είτε είναι εδώ ή αλλού, τους κουβαλάω μαζί μου. Είπαμε κι άλλα πολλά με τα τρία κορίτσια... αλλά αυτά ανήκουν σε άλλα θέματα κι είναι αφορμή για άλλες ιστορίες... Για σήμερα... κρατάω τον Ήλιο, την Φύση και τον Ουρανό... Τρείς λέξεις για τρία κορίτσια με τρία χαμόγελα. Και σας τα στέλνω. Τις λέξεις και τα χαμόγελα. Και σας στέλνω και λίγο χρώμα κιτρινοπράσινο ή πρασινοκίτρινο για να βάψετε το σήμερά σας... Μόνο αν το θέλετε. Μόνο αν το έχετε ανάγκη...