Και σκέφτηκε η... Μαριλού.

(Σεπτέμβριος)


29.09.2017 Παρασκευή

Ήθελα να είμαι μια σπάνια λέξη ή ένα μη συνηθισμένο συναίσθημα. Ήθελα να είμαι μια πολύτιμη στιγμή ή ένα μη ξεχασμένο όνειρο. Από την άλλη μεριά... υπάρχει κάτι ωραίο στο να είσαι απλά Άνθρωπος. Μπορείς να πεις μια σπάνια λέξη, μπορείς να δημιουργήσεις ένα μη συνηθισμένο συναίσθημα, μπορείς να ζήσεις μια πολύτιμη στιγμή ή να διατηρήσεις ένα μη ξεχασμένο όνειρο. Τώρα που το σκέφτομαι μόνο αυτό ήθελα να είμαι και μόνο αυτό πάντα ήθελα να γίνω: Άνθρωπος.


30.09.2017 Σάββατο

Βρισκόμαστε στο τέλος αυτού εδώ του μήνα,
Σκέφτομαστε, λοιπόν, τον τάδε και τον δείνα.
Αυτός γιατί μας είπε αυτό, γιατί έκανε το άλλο,
Κι εμείς γιατί σκεφτόμαστε εκείνο το παράλλο;
Τι έγινε στις εξετάσεις, με τα μαθήματά μας,
Τι έγινε με τα χρήματα, στην άδικη δουλειά μας;
Πότε άραγε οι σπουδές έγιναν αγγαρεία,
Και η δουλειά πότε έγινε ατέλειωτη δουλεία;
Πόσα μαθήματα περάσαμε, πότε θα πληρωθούμε,
Και αν ερωτευτήκαμε, πότε θα πληγωθούμε.
Αυτός γιατί μας έσπρωξε, αυτός γιατί φωνάζει,
Αυτός γιατί τσακώνεται και με οργή κοιτάζει.
Γιατί, λοιπόν, τόσος θυμός, γιατί τόση κακία;
Γιατί τόση παράνοια και τόση αδικία;
Τι υστερία, τι τρέλα είναι αυτή που επικρατεί,
Ποιος έχει το τιμόνι; Ποιος είναι αυτός που οδηγεί;
Σε αυτούς εδώ τους δρόμους, γιατί τα σήματα είν’ όλα σπασμένα;
Και τα φανάρια γιατί αναβοσβήνουν, γιατί είναι χαλασμένα;
Και τι συμβαίνει άραγε με αυτά τα βήματά μας,
Που δεν τα νιώθουμε ποτέ να είναι πια δικά μας;
Και αυτά που αισθανόμαστε γιατί δεν τα ακούμε
Και αυτά που λέμε ή κάνουμε, γιατί απλά δεν ζούμε;
Σε κάθε τέλος πάντοτε κοιτάζω την πορεία
Να δω απλά πώς κύλησε η κάθε ιστορία.
Οι μήνες ξεκινάνε, περνάνε, σταματάνε,
Εμείς τους κοιτάζουμε κι εκείνοι μας κοιτάνε.
Δεν ξέρω τι είναι τέλος, δεν ξέρω τι είναι αρχή,
ξέρω πως μέρα μέρα συμβαίνει η ζωή.
Ο κάθε μήνας που περνά έχει δική του αξία,
Μα ό,τι κι αν συμβαίνει, μην δίνεις σημασία.
Κι αν πέρασες ένα μάθημα αντί όσα επιθυμούσες,
Θα έρθει άλλη εξεταστική, θα’ ρθουν όσα ζητούσες.
Άλλες ευκαιρίες, άλλα όνειρα και άλλες προεκτάσεις
Άλλες θα φαίνονται οι κορφές και άλλες θα είναι οι βάσεις.
Και ό,τι κι αν δεν πάει καλά, που, φυσικά, θα είναι πολλά,
προσωπικά ή στην δουλειά, να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.
Γύρω σου να κοιτάζεις, μέσα σου να αλλάζεις,
Και όλα όσα βιώνεις να τα επανεξετάζεις.
Τίποτα δεν έχει τελειώσει, γιατί, λοιπόν, να απογοητευτείς,
Υπάρχει ελπίδα, όσο η ζωή συνεχίζει, όσο ακόμα ζεις.