Και σκέφτηκε η... Μαριλού.

(Σεπτέμβριος)


01.09.2017 Παρασκευή

Οι ποιητές προτιμούν να γράφουν για τον ήλιο και για την βροχή... Τους αρέσουν οι ακτίνες και οι σταγόνες... Μα για τον αέρα; Για αυτό το αρχικό αεράκι του Φθινοπώρου... πόσα ποιήματα υπάρχουν άραγε; Ίσως να είναι που δεν είμαι ποιητής... Ίσως για αυτό με συγκινεί περισσότερο από όλα...


02.09.2017 Σάββατο

"Πουλάει το να μην ξέρουν ποιος είσαι." Αυτή ήταν η συμβουλή του ενός νεαρού προς τον άλλον κι εγώ συνειδητοποιήσα, για μια ακόμα φορά, ακούγοντας τυχαία την συζήτησή τους στο μετρό, πόσο απομακρύνομαι από τον κόσμο και τους ανθρώπους.


03.09.2017 Κυριακή

Η ησυχία της Κυριακής είναι απαραίτητη για να αντέξεις την φασαρία της Δευτέρας...


04.09.2017 Δευτέρα

Αν οι ημέρες είχαν φωνή η Δευτέρα θα σου έλεγε πως δεν ευθύνεται εκείνη που σε αγχώνει αλλά εσύ που την αντιμετωπίζεις με τρόπο αγχωτικό.


05.09.2017 Τρίτη

Κι αν θέλεις να μιλήσουμε για εποχές... ας μιλήσουμε... μην περιμένεις όμως να θρηνήσω το Καλοκαίρι που έφυγε ούτε να γκρινιάξω για το Φθινόπωρο που έρχεται σιγά σιγά... Δεν θα μπορούσα ποτέ να κατηγορήσω μια εποχή για αυτό που είναι, όπως ακριβώς, δεν θα μπορούσα ποτέ να κατηγορήσω έναν άνθρωπο για αυτό που είναι. Κάθε εποχή έχει την ομορφιά της, κάθε άνθρωπος έχει την ομορφιά του... Κάθε εποχή έχει μέσα της πολλούς ανθρώπους και κάθε άνθρωπος έχει μέσα του πολλές εποχές. Επομένως; Επομένως... Δεν θρηνώ και δεν γκρινιάζω. Μόνο γιορτάζω. Τι; Την κάθε εποχή και τον κάθε άνθρωπο όταν έρχονται στην ζωή μου...


06.09.2017 Τετάρτη

Η Τετάρτη... η τετάρτη δεν είναι ούτε στην αρχή ούτε στο τέλος... κανένας δεν πανηγυρίζει που έρχεται, κανέναν δεν τον ενδιαφέρει το ότι φεύγει... Συνήθως... απλά... την προσπερνάνε... επειδή στέκεται κάπου στην μέση της εβδομάδας... Δεν θα ακούσεις κανέναν να πει "Όχι, πάλι! Ήρθε η Τετάρτη!" ούτε και κανένας όμως θα πει "Επιτέλους! Είναι Τετάρτη!"... Απλά δεν θα πουν τίποτα... απολύτως τίποτα για εκείνην... Πόσες Τετάρτες πρωινά πήγαν χαμένα; Αμέτρητα... Πόσες Τετάρτες απογεύματα περάσαν αδιάφορα; Αναρίθμητα... Στον ρυθμό και στον βωμό της δουλειάς, αδικαιολόγητα από τους ανθρώπους, θυσιάστηκαν πολλές Τετάρτες... Υπάρχουν, όμως, κάποια γενναία φιλιά που δόθηκαν Τετάρτες... κι ακριβώς επειδή βρήκαν χρόνο και τρόπο ανάμεσα στο άγχος, στα τρεξίματα, στην κούραση, στην αδιαφορία... άντεξαν μέσα στον χρόνο... Υπάρχουν κάποιες Τεταρτιάτικες γνωριμίες, κάποια Τεταρτιάτικα βλέμματα, κάποιες Τεταρτιάτικες αγκαλιές... που κάνουν τις Τετάρτες να μην ξεχνούν την αξία τους ακόμα κι αν, σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι δεν τους συμπεριφέρονται καλά... Γιατί οι Τετάρτες γνωρίζουν πως η αξία μας δεν εξαρτάται από το πώς επιλέγουν να μας συμπεριφερθούν. Και χαίρονται απλά που υπάρχουν κάποιοι, κάπου, κάπως, κατά καιρούς, που όχι μόνο τις εκτιμάνε... μα που τις σέβονται και που τις αγαπάνε... που επιλέγουν να τις ζουν... Και για αυτούς τους λίγους... οι Τετάρτες συνεχίσουν να υπάρχουν...


07.09.2017 Πέμπτη

Αυτό που με ξεκουράζει όταν κοιμάμαι είναι ένας καλός, χωρίς εφιάλτες, ύπνος. Αυτό που με ξεκουράζει όταν ξυπνάω είναι μια καλή, με όνειρα, ζωή...


08.09.2017 Παρασκευή

Οι περισσότεροι αγαπάνε την Παρασκευή γιατί είναι η τελευταία ημέρα της δουλειάς τους, γιατί ήρθε το Σαββατοκύριακο. Εγώ αγαπάω την Παρασκευή γιατί είναι η πρώτη ημέρα της ζωής μου, γιατί ήρθα στον κόσμο. Μια παρελθοντική Παρασκευή... γεννήθηκα.


09.09.2017 Σάββατο

Δεν είμαι από αυτούς που λένε "Εγώ φταίω για όλα". Δεν είμαι από αυτούς που λένε "Εσύ φταίς για όλα". Δεν είμαι από αυτούς που λένε "Εμείς φταίμε για όλα" αλλά ούτε κι από αυτούς που λένε "Αυτοί φταίνε για όλα". Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως ο καθένας είναι καλό να βλέπει, να καταλαβαίνει, να αισθάνεται και να επεξεργάζεται το δικό του μερίδιο της ευθύνης, εκείνο που του αναλογεί, κάθε φορά, ανάλογα με την κάθε συγκεκριμένη κατάσταση και με τις κάθε συγκεκριμένες συνθήκες. Κι επειδή η κάθε κατάσταση είναι διαφορετική, η κάθε συνθήκη είναι διαφορετική και ο κάθε άνθρωπος διαφορετικός... έτσι συμβαίνει και με το μερίδιο της ευθύνης, δεν είναι σε όλες τις καταστάσεις ίδιο για όλους. Άλλος μπορεί να έχει περισσότερο, άλλος λιγότερο, άλλος καθόλου. Για αυτό δεν είναι δίκαιο να λες "εμείς" όταν εννοείς "εγώ" ή "εσείς" όταν εννοείς "εσύ" ούτε είναι, όμως, σωστό να λες "εγώ" όταν εννοείς "αυτός", "αυτή" ή "αυτοί". Να έχεις το βάρος της δικής σου ευθύνης. Μόνο της δικής σου. Δεν μπορείς να σηκώσεις το βάρος όλου του κόσμου αλλά μην αφήσεις και τον κόσμο να σηκώσει το βάρος το δικό σου.