Το μισάωρο της σκέψης (Το μισάωρο της λέξης)...

«Το ξυπνητήρι ορίστηκε σε 44 λεπτά από τώρα.» έγραφε το κινητό μου...

Κι ένιωσα σαν να μου χαρίστηκε ο κόσμος όλος...

44 λεπτά! Νόμιζα πως θα είχα λιγότερο χρόνο ανάσας! 10, το πολύ 20 λεπτά! Αλλά 44;! 44 ολόκληρα λεπτά! Ήταν υπεραρκετά για να αφήσω το κεφάλι μου κάτω, για να κλείσω τα μάτια μου, για να ξαπλώσω, για να χαλαρώσω και, κυρίως, για να αδειάσω το μυαλό μου! Τι άγχος ήταν αυτό τις τελευταίες ημέρες! Τι τρέξιμο! 44 λεπτά φάνταζαν ολόκληρος Παράδεισος! Βέβαια, μέχρι να τα σκεφτώ όλα αυτά, θα είχαν πια πάει 43, για να μην πω 42 λεπτά, μπορεί και 41, ή ακόμα και 40! Έκλεισα τα μάτια μου. 40 λεπτά... και οι σκέψεις μου δεν μπορούσαν να μείνουν σε ησυχία... Μείνε για λίγο σε ένα σημείο... Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου... Άνοιξα τα μάτια μου... Είναι να γίνει κι αυτό... Είναι να γίνει και το άλλο... Είναι και αυτός ο άνθρωπός μου... Είναι και ο άλλος άνθρωπός μου... Είναι και αυτή η ιδέα μου... Είναι και η άλλη ιδέα μου... Μην ξεχάσω, όμως, να κάνω κι αυτό... Α! Και μην ξεχάσω να πω και το άλλο! Με αυτά και με άλλα... να δεις που θα έχουμε πάει στα 35 λεπτά! Δεν είναι πολύς χρόνος για να επιλέγει κανείς να τον ξοδεύει έτσι! Έκλεισα τα μάτια μου... Καμία εικόνα θάλασσας δεν με ηρεμεί εμένα... Κανένα τοπίο... Με έπεισα να μείνω ακίνητη... Καμία εικόνα... Στο κενό... Μα το κεφάλι μου, λίγο το ένιωσα να ηρεμεί και το σώμα ελάχιστα να ξεκουράζεται... Θα είχαμε πάει πια στα 30 λεπτά. Μισή ώρα. Ολόκληρη μισή ώρα.
«Η ζωή μου χωρισμένη σε μισάωρα.» είχε πει – κάπως έτσι – στο περίπου μια γνωστή μου πριν πολλά πολλά χρόνια...
Και εμένα... Τώρα που το σκέφτομαι... Το ίδιο ισχύει... Η ζωή μου χωρισμένη σε μισάωρα...
Το μισάωρο του ύπνου.
Το μισάωρο του φαγητού.
Το μισάωρο του γραψίματος.
Το μισάωρο του ξυπνήματος.
Το μισάωρο της γυμναστικής.
Το μισάωρο της αναπνοής.
Το μισάωρο της φύσης.
Το μισάωρο της μουσικής.
Το μισάωρο της συνάντησης.
Το μισάωρο των συναντήσεων.
Το μισάωρο του άλλου.
Το μισάωρο των άλλων.
Το μισάωρο του ανθρώπου.
Το μισάωρο των ανθρώπων.
Το μισάωρο του βήματος.
Το μισάωρο του περπατήματος.
Το μισάωρο του άγχους.
Τα μισάωρα του άγχους.
Το μισάωρο του φόβου.
Τα μισάωρα των φόβων.
Το μισάωρο του σπιτιού.
Το μισάωρο του δρόμου.
Το μισάωρο του μέσα.
Το μισάωρο του έξω.
Το μισάωρο της τάξης.
Το μισάωρο του χάους.
Το μισάωρο των χαρτιών.
Το μισάωρο των αρχείων.
Το μισάωρο της γραφής.
Το μισάωρο της αντιγραφής.
Το μισάωρο της ιδέας.
Το μισάωρο της παρέας.
Το μισάωρο της μοναξιάς.
Το μισάωρο της συντροφιάς.
Το μισάωρο του έρωτα, που, πού και πού, έρχεται.
Το μισάωρο του έρωτα που, πού και πού, φεύγει.
Το μισάωρο των Θέλω.
Το μισάωρο των Πρέπει.
Το μισάωρο του Είμαι.
Το μισάωρο του Δείχνω.
Το μισάωρο του κάνω.
Το μισάωρο του χάνω.
Το μισάωρο της σκηνής.
Το μισάωρο της ζωής.
Το μισάωρο της πρόβας.
Το μισάωρο της γόβας.
Το μισάωρο του παιδιού.
Το μισάωρο του παιχνιδιού.
Το μισάωρο του θηλυκού.
Το μισάωρο του αρσενικού.
Το μισάωρο του μισού,
Του δικού μου εαυτού.
Το μισάωρο του αστείου.
Το μισάωρο του γελοίου.
Το μισάωρο του σοβαρού.
Το μισάωρο του φοβερού.
Το μισάωρο του θεού (που δεν υπάρχει).
Το μισάωρο του θνητού (που δεν αντέχει).
Το μισάωρο του μισού,
Του δικού μου εαυτού.

Η ζωή μου είναι χωρισμένη σε μισάωρα...

30 λεπτά που θα έγιναν 20 γράφοντας για τα μισάωρα της ζωής.
Πότε άνοιξα τα μάτια;
Πότε πήρα το χαρτί;
Πότε άρχισα να γράφω;
Δεν κατάλαβα.
Το μισάωρο του αέρα...

20 λεπτά έμειναν.Μόνο 20. Κλείνω ξανά τα μάτια.

20 λεπτά ησυχίας.

Παύση.
Σκοτάδι.
Κενό.

10 λεπτά.
5 λεπτά.
1 λεπτό.

Μηδέν.

Πάμε για το τώρα...

Το μισάωρο της δράσης.
Το μισάωρο του σήμερα.
Το μισάωρο της πράξης.
Το μισάωρο του αύριο.

Τα δικά μου μισάωρα.
Τα μισάωρά μου.